به گزارش مجله خبری نگار، کاملاً مشخص است که سن بیولوژیکی (واقعی، عینی) اغلب با سن شناسنامهای مطابقت ندارد. اما حتی اگر فردی مطمئن باشد که "قلباً جوان" است، این همیشه با سن بدن مطابقت ندارد؛ و چگونه میتوان آن را بدون مجموعهای از تجزیه و تحلیلها و آزمایشها تعیین کرد؟ معلوم میشود که چنین روش سادهای وجود دارد.
نتایج یک مطالعه جدید که در مجله PLOS One منتشر شده است، رابطه جالبی بین توانایی حفظ تعادل و امید به زندگی بالقوه را نشان میدهد. متخصصان در آزمایش خود، افراد بالای ۵۰ سال را که وزن اضافی و آسیبهای سیستم اسکلتی عضلانی نداشتند، مورد بررسی قرار دادند.
دانشمندان با دقت تمام شاخصهای مختلف پیری بدن، از جمله شاخصهای قدرت بدنی و ویژگیهای راه رفتن را ردیابی و تجزیه و تحلیل کردند. در نتیجه، آنها به نتیجه جالبی رسیدند: توانایی حفظ تعادل هنگام ایستادن روی یک پا، به وضوح سن بیولوژیکی فرد را مشخص میکند.
این آزمایش، تمرینی است که به عنوان «وضعیت حواصیل» شناخته میشود. فرد روی یک پا میایستد، چشمانش را میبندد و سعی میکند تا جایی که میتواند تعادل خود را حفظ کند. هرچه عضلات، دستگاه دهلیزی و سیستم عصبی جوانتر باشند، فرد مدت بیشتری «روی آب» میماند. حفظ تعادل روی پای غیرغالب دشوارتر است، پایی که کمتر به عنوان تکیهگاه در زندگی روزمره استفاده میشود.
هرچه کمتر بتوانید تعادل خود را حفظ کنید، بدن شما پیرتر است و خطر ابتلا به بیماری بیشتر است. آزمایشها نشان میدهد که شاخصهای زیر از "وضعیت حواصیل" برای ردههای سنی مختلف طبیعی تلقی میشوند:
۱۸ تا ۳۹ سال: ۴۳ ثانیه؛
۴۰ تا ۴۹ سال: ۴۰ ثانیه؛
۵۰ تا ۵۹ سال: ۳۷ ثانیه؛
۶۰ تا ۶۹ سال: ۳۰ ثانیه؛
۷۰ تا ۷۹ سال: ۱۸ تا ۱۹ ثانیه
آیا میتوان به نحوی نتایج را بهبود بخشید؟ بله، برای این کار فقط باید تعادل خود را تمرین دهید. به همان روش ساده: هر روز روی یک پا بایستید، به تدریج زمان را افزایش دهید و پاهای تکیهگاه را به طور متناوب قرار دهید.