روایت نجات در ویرانه‌های حمله رژیم صهیونیستی

در میان ویرانه‌های خانه‌ای که با موشک‌های رژیم صهیونیستی بر سر مردم ایران آوار شد، صدای ضعیف ناله‌ای شنیده شد. در این گزارش روایتی از یک امدادگر را از صدایی که به نجات انجامید، می‌خوانید.

به گزارش مجله خبری نگار، در جریان جنگ ۱۲ روزه، رژیم صهیونیستی بار دیگر خوی جنایت‌کارانه‌اش را به نمایش گذاشت.

آنها با حملاتی خانه‌های غیرنظامیان را به تلی از خاک بدل کرده و جان بی‌گناهان را گرفتند. در یکی از این حملات مستقیم به مناطق مسکونی، ساختمانی چند طبقه به طور کامل فرو ریخت و زیر این ویرانه‌ها ۲ نفر در تاریکی مطلق میان مرگ و زندگی در انتظار معجزه بودند.

مهدی غفاریان، امدادگر ۴۲ ساله جمعیت هلال‌احمر همدان، یکی از چهره‌هایی است که این معجزه را ممکن کرد. او ۱۱ روز در میانه حملات ویرانگر ایستاد تا شاید از دل آوار صدایی از زندگی بیرون بکشد.

روز دوم جنگ بود. تیم امداد پس از دریافت سیگنال زنده از سگ‌های جست‌وجوگر، تصمیم به حفاری تونلی از ساختمان مجاور گرفت. حجم آوار و خطر ریزش مجدد، عملیات را به شدت دشوار کرده بود. اما برای مهدی و تیمش، نجات انسان‌ها بالاتر از هر ترسی بود. «امنیت اولویت دوم بود؛ اولویت اول، جان آنها بود»؛ این را مهدی می‌گوید.

روایت نجات در ویرانه‌های حمله رژیم صهیونیستی

پس از ساعت‌ها تونل‌زنی و کار در دل تاریکی، آنها بالاخره به نقطه‌ای رسیدند که صدای ناله‌ای ضعیف شنیده شد. دو مرد، یکی مسن و دیگری جوان در میان طبقات فروریخته گیر افتاده بودند. یکی بیهوش و دیگری با توان اندکی که داشت، زندگی را فریاد می‌زد.

با تجهیزات نجات، آن دو نفر از مسیر باریکی که ایجاد شده بود، بیرون کشیده شدند. در دل شب، در میان انفجار‌ها این عملیات کوچک، اما حیاتی، تلنگری بود به همه آنهایی که هنوز باور دارند انسانیت زنده است.

غفاریان که ۱۲ سال است با جمعیت هلال‌احمر همکاری می‌کند، می‌گوید: «نجات دادن از زیر آوار، حس وصف‌ناپذیری است. وقتی صدای کسی را در دل سکوت و مرگ می‌شنوی، امید را لمس می‌کنی. آن لحظه، لحظه تولد دوباره است؛ هم برای او و هم برای ما.»

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری