قند و غذا‌های شیرین بر خطر ابتلا به ۷ بیماری قلبی عروقی تأثیر می‌گذارند

به گزارش مجله خبری نگار، محققان ارتباطات مختلفی بین منابع قند افزوده (مانند نوشیدنی‌های شیرین، شیرینی‌ها و مواد افزودنی) و خطرات بیماری‌هایی مانند نارسایی قلبی، سکته مغزی و آنوریسم پیدا کرده‌اند.

بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) عامل اصلی بیماری و مرگ در اروپا هستند. مطالعات متعددی ارتباط بین بیماری‌های قلبی عروقی و عادات غذایی ناسالم را تأیید می‌کنند؛ با این حال، تأثیر قند افزوده و انواع مختلف بیماری‌های قلبی عروقی هنوز مشخص نیست.

یک مطالعه اخیر که در مجله Frontiers in Public Health منتشر شده است، خطر هفت نوع مختلف بیماری قلبی عروقی مرتبط با قند افزوده و قند آزاد در غذا‌ها و نوشیدنی‌ها را بررسی می‌کند.

افزودن شکر به غذا‌ها می‌تواند باعث شود مصرف‌کنندگان به جای مصرف غذا‌های مغذی، غذا‌های پرکالری و فاقد مواد مغذی مصرف کنند. شکر افزوده همچنین خطر پوسیدگی دندان و افزایش وزن را افزایش می‌دهد.

دستورالعمل‌های کشور‌های اسکاندیناوی توصیه می‌کنند که کمتر از ۱۰٪ از کل انرژی دریافتی باید از قند‌های افزوده و آزاد، از جمله قند‌هایی که به طور طبیعی در کنسانتره آبمیوه، آبمیوه‌ها، عسل و شربت‌ها وجود دارند، تأمین شود. به طور مشابه، سازمان‌های بهداشت آمریکا و جهانی به ترتیب مصرف کمتر از ۱۰٪ از قند‌های افزوده و آزاد را توصیه می‌کنند.

سازمان ایمنی مواد غذایی اروپا (EFSA) به شواهدی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-متابولیک با افزایش مصرف نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر (SSB) افزایش می‌یابد. همچنین شواهد نسبتاً قوی از چاقی و کلسترول خون بالا با افزایش مصرف قند‌های افزوده و آزاد وجود دارد.

علیرغم این مشاهدات، هنوز مشخص نیست که آیا مصرف قند افزوده و آزاد مستقیماً با افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است یا خیر. علاوه بر این، به دلیل نتایج متناقض، ارتباط با خطر کلی بیماری‌های قلبی عروقی با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی به صورت جداگانه همبستگی ندارد. اکثر مطالعاتی که این ارتباط را بررسی می‌کنند، برای تجزیه و تحلیل‌های خود به یک معیار واحد از مصرف قند افزوده متکی بوده‌اند و فاقد داده‌های پیگیری طولانی‌مدت بوده‌اند.

مطالعه حاضر بررسی می‌کند که چگونه مصرف قند افزوده، غذا‌های شیرین‌شده با قند (SSF) و SSF با خطر سکته مغزی ایسکمیک (IS)، سکته مغزی هموراژیک (HS)، انفارکتوس میوکارد (MI)، نارسایی قلبی (HF)، تنگی آئورت (AS)، فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و آنوریسم آئورت شکمی (AAA) مرتبط است.

این مطالعه شامل ۶۹،۷۰۵ نفر در دو گروه سوئدی بود. داده‌های مربوط به مصرف قند افزوده (ASI) در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۹ برای بیش از ۶۰٪ از شرکت‌کنندگان در مطالعه جمع‌آوری شد. میانگین شاخص توده بدنی (BMI) ۲۵.۳ کیلوگرم بر متر مربع و میانگین سنی ۵۹.۹ سال بود.

نوشیدنی‌های شیرین‌شده (SSF) به عنوان خوراکی‌هایی مانند محصولات پخته‌شده، بستنی و شکلات یا مواد پرکننده مانند مارمالاد، مربا، شکر و عسل طبقه‌بندی شدند. نوشیدنی‌های شیرین‌شده شامل نوشیدنی‌های گازدار شیرین‌شده و نوشیدنی‌های میوه‌ای، به استثنای آب‌میوه‌های خالص، بودند.

میانگین ASI در سال ۱۹۹۷، ۹.۱٪ از انرژی دریافتی (E%) بود. مرد بودن، ورزش مکرر و داشتن سطح تحصیلات پایین‌تر، همراه با سن بالاتر و دریافت انرژی بیشتر، با ASI بالاتر مرتبط بودند.

پس از تعدیل سن، جنس و میزان مصرف انرژی، IAS با هر هفت رویداد قلبی عروقی مرتبط بود؛ با این حال، این ارتباطات پس از تعدیل عوامل سبک زندگی، BMI و رژیم غذایی کاهش یافت.

بالاترین رده ASI، بیشتر از ۲۰ E%، در مقایسه با پایین‌ترین رده مصرف پنج E% یا کمتر، با افزایش ۳۱ درصدی خطر AAA همراه بود. در بیشتر از ۱۵-۲۰ E%، خطر IS ۹ درصد بیشتر بود.

برای اکثر پیامدها، کمترین میزان ASI با بیشترین خطر همراه بود. خطر اکثر حوادث قلبی عروقی در ۵ تا ۷.۵ درصد E کمترین میزان را داشت. بنابراین، خطرات MI، AF، IS، HF و AS در این دسته در مقایسه با کمترین میزان مصرف، ۵ تا ۹ درصد کاهش یافت.

با ASI بیشتر از ۷.۵-۱۰ E%، خطر نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی به ترتیب ۶% و ۴% کاهش یافت. با ASI بیشتر از ۱۰-۱۵ E%، خطر نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی و سندرم آنکیلوزان به ترتیب ۵%، ۴% و ۱۷% کاهش یافت. ASI بالاتر با خطر بالاتر AAA و IS در بین افراد چاق مرتبط بود، در حالی که خطر بالاتر نارسایی قلبی در افراد با وزن طبیعی مشاهده شد.

مصرف نوشیدنی‌های شیرین‌شده (SSB) به صورت خطی با خطر IS، HF، AF و AAA مرتبط بود. مصرف بیش از هشت وعده نوشیدنی‌های شیرین‌شده در هفته، خطر AF، IS، HF و AAA را به ترتیب ۱۱ ٪، ۱۸ ٪، ۱۹ ٪ و ۳۱ ٪ افزایش داد.

تجزیه و تحلیل نظرسنجی سال ۲۰۰۹ نشان داد که خطر ابتلا به SI و HF با مصرف بیشتر نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شیرین‌کننده‌های مصنوعی افزایش می‌یابد، اما این موضوع در مورد نوشیدنی‌های شیرین‌شده با قند‌های مصنوعی صدق نمی‌کند. این ممکن است به دلیل حجم نمونه کم برای نوشیدنی‌های شیرین‌شده باشد، زیرا ادبیات فعلی نشان‌دهنده همبستگی مثبت نوشیدنی‌های شیرین‌شده با افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی است.

کمترین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در گروهی مشاهده شد که بیشترین میزان مصرف خوراکی‌های خوشمزه را داشتند، در حالی که بیشترین خطر در بین افرادی مشاهده شد که دو یا کمتر خوراکی خوشمزه در هفته مصرف می‌کردند.

اگرچه مکانیسم هنوز مشخص نیست، اما این ارتباط ممکن است با بهبود سلامت اجتماعی مرتبط باشد. در سوئد، قهوه و شیرینی بخشی از فیکا، گردهمایی‌های اجتماعی سنتی، هستند و ممکن است نشان دهنده یک سبک زندگی ناسالم کلی نباشند.

مصرف افزودنی‌های خوراکی تصویر متفاوتی را نشان داد، به طوری که افرادی که از افزودنی‌های خوراکی استفاده می‌کردند، در مقایسه با کمترین میزان مصرف، ۱۰ ٪ خطر ابتلا به نارسایی احتقانی قلب (CHF) کمتری داشتند. با افزایش ASI، خطر ابتلا به AS ۱۴-۲۰ ٪ کاهش یافت، در حالی که خطر ابتلا به AAA ۳۴ ٪ افزایش یافت.

نتایج این مطالعه از لزوم کاهش توصیه‌ها برای مصرف قند افزوده به زیر پنج درصد E پشتیبانی نمی‌کند.

مصرف کم یا متوسط ​​قند افزوده در مقایسه با مصرف بیش از ۵ یا ۱۰ درصد قند افزوده، با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی به میزان ۵ تا ۷.۵ درصد E% مرتبط است. ماهیت و جهت این ارتباط تحت تأثیر منبع قند و پیامد بالینی مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

مطالعات آینده برای روشن شدن مکانیسم‌های دخیل در این ارتباطات و نقش وزن بدن مورد نیاز است. علاوه بر این، متغیر‌های کمکی مانند میزان مصرف سدیم، که یک پیش‌بینی‌کننده مستقل خطر بیماری‌های قلبی عروقی است، نیز باید در نظر گرفته شوند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.