به گزارش مجله خبری نگار، به گفته دکتر آلینا شکاتووا، متخصص چشم، این امر میتواند منجر به وخامت قابل توجه بینایی یا حتی نابینایی در آینده شود. این دقیقاً همان اتفاقی است که در مورد گلوکوم و آب مروارید رخ میدهد.
این پزشک خاطرنشان میکند که گلوکوم یک بیماری مزمن است که به عصب بینایی آسیب میرساند. این بیماری در مراحل اولیه خود عملاً بدون هیچ علامتی بروز میکند. حتی اگر فشار چشم کمی بالا باشد، گلوکوم از قبل کار مخرب خود را آغاز کرده و بر رشتههای عصبی شبکیه و سلولهای گانگلیونی تأثیر میگذارد و منجر به تنگ شدن تدریجی میدان بینایی میشود.
به گفته او، آسیب عصب بینایی ناشی از گلوکوم در صورت عدم درمان به موقع قابل ترمیم نیست و میتواند منجر به نابینایی کامل شود. لازم به ذکر است که شروع بیماری قابل تشخیص نیست. با این حال، مراجعه حداقل سالی یک بار به چشم پزشک و انجام معاینات پیشگیرانه منظم میتواند کمک کننده باشد.
در صورت حمله حاد گلوکوم - افزایش شدید فشار داخل چشم - علائم زیر ظاهر میشود:
- درد شدید چشم.
- سردرد.
- قرمزی چشم.
- تاری دید.
در این صورت، برای نجات بینایی خود باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
پزشک خاطرنشان میکند که آب مروارید کدر شدن عدسی چشم است که معمولاً به آرامی ایجاد میشود و تقریباً نامحسوس است. با این حال، فرد مبتلا ممکن است متوجه موارد زیر شود:
- تاری دید.
- اعوجاج و محو شدن رنگ.
- هاله در اطراف منابع نور.
- کاهش تدریجی حدت بینایی.
این علائم ممکن است در مراحل اولیه اصلاً ظاهر نشوند. با این حال، بیماری به سرعت پیشرفت میکند و چشم معمولاً ظرف ۳ تا ۴ هفته دچار عفونت یا التهاب میشود.
عوامل خطر برای ایجاد این بیماری شامل سن بالای ۴۵-۵۰ سال، دیابت، بیماریهای چشمی و التهاب، جراحی چشم، تابش یونیزه کننده و استفاده طولانی مدت از داروهای هورمونی، به ویژه کورتیکواستروئیدها است.
به طور کلی، آب مروارید فقط در مراحل اولیه توسط پزشک قابل تشخیص است. معاینات منظم امکان شروع به موقع درمان را فراهم میکند تا پیشرفت بیماری را کند کرده و نیاز به جراحی را به تأخیر بیندازد.