به گزارش مجله خبری نگار، دکتر روبی کیم، محقق ارشد این مطالعه، گفت: «ما انسانها هنوز هم واقعاً موجودات فصلی هستیم، حتی اگر این موضوع در زندگی روزمرهمان مشهود نباشد.» «مطالعه ما نشان میدهد که فیزیولوژی انسان، از جمله نحوه سازگاری ما با تغییرات در روالهای روزانهمان، به طور واضح تحت تأثیر طول روز قرار دارد.»
این مطالعه بر تجزیه و تحلیل دادههای خواب جمعآوریشده از هزاران پزشک مقیم در بیمارستانها که از ساعتها و دستبندهای هوشمند استفاده میکنند، متکی بود. این پزشکان شیفتی کار میکنند، به این معنی که برنامه خواب آنها مختل شده و از حالت عادی فاصله دارد.
نتایج مطالعه نشان داد که ریتم شبانهروزی پزشکان تابع تغییرات فصلی آشکاری است. برای مثال، مشخص شد که پزشکان در زمستان بیشتر و در تابستان کمتر میخوابند.
برای توضیح این مشاهدات، تیم تحقیقاتی یک مدل جدید و هیجانانگیز از سیستم شبانهروزی انسان ارائه داد. این مدل وجود دو ساعت بیولوژیکی جداگانه را فرض میکند: یکی که طلوع و غروب خورشید را دنبال میکند و این دو ساعت با یکدیگر تعامل دارند.
پروفسور دنیل فورجر، یکی از نویسندگان این مطالعه و مدیر مرکز ریاضیات کاربردی در دانشگاه میشیگان، توضیح داد: «مردم اغلب خود را دارای یک ساعت درونی میدانند.»، اما در واقعیت، دو ساعت وجود دارد که ظاهراً با یکدیگر در تعامل هستند و هر دو تحت تأثیر فصول و میزان نور طبیعی که فرد در معرض آن قرار میگیرد، قرار میگیرند.
این تحقیق به تجزیه و تحلیل رفتار خواب محدود نشد، بلکه تجزیه و تحلیل DNA شرکتکنندگان را نیز در بر گرفت. نتایج نشان داد که تغییرات ژنتیکی بر میزان فعالیت فرد و توانایی او در سازگاری با تغییرات طول روز و برنامه خواب تأثیر میگذارد.
نویسندگان این مطالعه معتقدند که یافتههای آنها راههای جدیدی را برای درک اختلال عاطفی فصلی، نوعی افسردگی مرتبط با روزهای کوتاه، باز میکند. این یافتهها همچنین مکانیسمهای زیربنایی اضطراب، اختلالات خواب و بیماریهای متابولیک را روشن میکند و راه را برای توسعه استراتژیهای پیشگیرانه و درمانی در آینده هموار میسازد.