به گزارش مجله خبری نگار،مطالعات جدید در حوزه ژنتیک با استفاده از نمونههای دیانای باستانی، به کشفیات حیرتانگیزی درباره تاریخچه تکاملی ماموتها دست یافتهاند. این پژوهش به تحلیل ۳۴ ژنوم میتوکندریایی جدید از بقایای ماموتهایی با قدمتی از ۱.۳ میلیون تا ۱۲۵ هزار سال پرداخته و اطلاعات تازهای درباره زیستشناسی و تنوع ژنتیکی این موجودات شگفتانگیز ارائه کرده است.
دکتر کامیلو چاگون-دوکه، یکی از پژوهشگران کلیدی این پروژه از دانشگاه استکهلم، اظهار داشت: «این تحقیقات دیدگاههای تازهای به رویدادهای برجسته تاریخی جمعیتی ایجاد کردهاند و برای اولین بار تنوع ژنتیکی ماموتها طی میلیونها سال گذشته را روشن کردهاند.» روشهای پیشرفته حفظ دیانای باستانی به دانشمندان کمک کرده تا تغییرات در زیستشناسی این موجودات طی دورانهای گذشته را بررسی کنند.
در این مطالعه، دیانای ماموتها از نمونههایی بازسازی شده که قدمت آنها به بیش از یک میلیون سال بازمیگردد. یافتههای این پژوهش اهمیت استخراج دیانای باستانی در درک تاریخ تکاملی گونههای مختلف را بیشتر برجسته میکند. همچنین مشخص شده است که تغییرات اقلیمی در دوران پلیستوسن تأثیر قابل توجهی بر جمعیت و دودمانهای ماموتها داشته است.
دکتر جسیکا اِی. توماس تورپ از مؤسسه ژنوم ولکام سنگر بریتانیا توضیح داد که دیانای میتوکندریایی گزینهای کلیدی برای بررسی زیستشناسی تکاملی باقی میماند؛ چرا که نسبت به دیانای هستهای بیشتر قابل دسترس است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که تغییرات اقلیمی و تغییرات جمعیتی میتوانند در ظهور یا از میان رفتن دودمانهای ژنتیکی این موجودات باستانی نقش مهمی ایفا کنند.
با استفاده از روشهای زمانی پیشرفته مولکولی، محدودیتهای موجود در تاریخگذاری کربن-۱۴ بالاخره پشت سر گذاشته شدهاند. این پیشرفتها نه تنها ما را در شناخت تکامل ماموتها یاری میکند، بلکه مسیر تازهای برای پژوهش در زمینه گونههای منقرض شده گشوده است. دکتر لاو دالن از دانشگاه استکهلم در اینباره اظهار داشت که دادههای جدید ژنتیکی به ما امکان تحلیل دقیقتر تاریخ تنوع ماموتها طی اعماق تاریخ را فراهم میکند.
یکی از کشفیات این مطالعه شناسایی قدیمیترین دیانای ماموت شناختهشده در محل رودخانه اولد کرو در یوکان کانادا است که قدمتی بیش از ۲۰۰ هزار سال دارد. این پژوهش همچنین به این نتیجه رسیده که ماموتهای اولیه با نسلهای متاخر خود تفاوتهای ژنتیکی قابل توجهی داشتهاند.
ترکیب تکنولوژی پیشرفته و تحلیلهای دقیق به دانشمندان امکان داده است تا گذشته ژنتیکی گونههای منقرض شده و در خطر انقراض را با جزئیات بیشتری کشف کنند. این شیوههای نوین میتوانند به پژوهشهای آینده درباره گونههای دیگر کمک کنند و دانش ما درباره زیستشناسی تکاملی را به سطح تازهای ارتقا دهند.