خطرات پنهان وابستگی عاطفی به ربات‌ها

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه در مجله Trends in Cognitive Sciences منتشر شده است.

اما محققان هشدار می‌دهند که این روابط می‌تواند پیوند‌های انسانی را از بین ببرد، انتظارات غیرواقعی ایجاد کند، گمراه شود یا حتی فاجعه ایجاد کند.

محققان دانشگاه علم و صنعت میسوری دریافته‌اند که سیستم‌های هوش مصنوعی قادر به تقلید از همدلی و مراقبت هستند و آنها را به یک "دوست ایده آل" برای برخی تبدیل می‌کند. با این حال، این روابط ساختگی خطرات جدی را به همراه دارد، به ویژه:

• انتشار اطلاعات نادرست و اعتماد به "توهمات هوش مصنوعی"
• ارائه توصیه‌های خطرناک مانند توصیه دارو‌های بدون مجوز
• انزوای اجتماعی را به دلیل اتکای بیش از حد به ربات‌ها به جای تعاملات طبیعی انسان ترویج کنید.

دانیل شانک، محقق اصلی این مطالعه، گفت: "توانایی هوش مصنوعی برای شبیه سازی رفتار انسان و ایجاد ارتباطات عاطفی طولانی مدت، یک "جعبه" پاندورا جدید در عصر دیجیتال ما است.

محققان هشدار می‌دهند که سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند توصیه‌های خطرناکی ارائه دهند. به عنوان مثال، چت بات‌ها ممکن است دوستانه و دلسوز به نظر برسند، در حالی که در واقع آنها "توهمات دیجیتالی" تولید می‌کنند، هر گونه اطلاعات نادرستی که شما با اطمینان کامل ارائه می‌دهید گویی حقایق تایید شده است. این می‌تواند موارد نادر -، اما فاجعه بار - مانند خودکشی‌های مرتبط با تعامل شدید با هوش مصنوعی ایجاد کند. در حالی که این حقایق نادر هستند، خطرات ذاتی اعتماد بیش از حد به این فناوری‌ها را آشکار می‌کنند.

هنگامی که ارتباط انسان و هوش مصنوعی ماه‌ها طول می‌کشد، کاربر شروع به نسبت دادن "دوستی" یا حتی "مشارکت عاطفی" به این رابطه خیالی می‌کند. این به دلیل سهولت این رابطه در مقایسه با ارتباطات انسانی است، زیرا هوش مصنوعی با در دسترس بودن شبانه روزی، عدم قضاوت و سازگاری با حالات روانی کاربر مشخص می‌شود.

حتی نگران کننده‌تر فقدان بعد اخلاقی برنامه ریزی شده در سیستم‌های هوش مصنوعی فعلی است. هدف اصلی آن طولانی شدن تعامل است، نه اطمینان از صحت اطلاعات یا یکپارچگی توصیه ها. این ویژگی آن را به ابزاری تاثیرگذارتر نسبت به محتوای دیجیتال سنتی مانند اخبار و‌های اجتماعی تبدیل می‌کند. علاوه بر این، اکثر سیستم‌های پیشرفته فاقد مکانیسم‌های نظارت یکپارچه، سیستم‌های پاسخگویی روشن و کنترل‌های اخلاقی موثر هستند.

در این راستا، جامعه علمی خواستار مطالعات فوری در مورد: اثرات روانشناختی روابط انسان و دیجیتال است. شکاف خطرناک بین شتاب فناوری و تحقیقات کند مرتبط با آن، ونیاز به توسعه چارچوب‌های نظارتی که از کاربران در برابر خطرات وابستگی عاطفی به نهاد‌های دیجیتالی، اطلاعات نادرست سیستماتیک و بهره برداری تجاری از این روابط ساختگی محافظت می‌کند.

در غیاب قوانین کافی، کاربران در برابر سوء استفاده از سیستم‌هایی آسیب پذیر هستند که لباس «دوستان مجازی» می‌پوشند، در حالی که در واقع آنها نهاد‌هایی هستند که عاری از مسئولیت قانونی، آگاهی اخلاقی و احساسات واقعی انسانی هستند.