به گزارش مجله خبری نگار، محققان دریافتند که ریزگرانش در مقایسه با آنچه در آزمایشگاههای زمینی به دست میآید، تأثیر مثبتی بر خواص این ماده دارد. این به گفته سرویس مطبوعاتی بنیاد علوم روسیه است.
ولادیمیر کوملو، مدیر موسسه متالورژی و مواد آکادمی علوم روسیه، توضیح داد: «نتایج این تحقیق به وضوح مدرنیته علمی و اهمیت تحقیقات اساسی در فضا را نشان داد و از مواد «فضایی» حاصل میتوان برای بازسازی و جایگزینی بافت استخوانی هم در زمین و هم در ماموریتهای فضایی دوربرد استفاده کرد.
این محقق روسی پس از انجام اولین آزمایش در تاریخ برای استفاده از به اصطلاح کمپلکس بیومغناطیسی برای توسعه یک جایگزین سه بعدی یکپارچه برای بافت استخوان در فضا به این نتیجه رسید. این مجموعه دستگاهی است که در آن تحت تأثیر میدانهای مغناطیسی، کل بافتها از مولکولهای منفرد سنتز میشوند.
به منظور به دست آوردن جایگزینی بالقوه برای بافت استخوانی از دست رفته، محققان روسی پودر فسفات کلسیم را به عنوان مادهای نزدیکتر به اجزای معدنی استخوان در دستگاه قرار دادند. دو روز بعد، یک ساختار سه بعدی به ضخامت حدود پنج میلی متر در داخل زیست توده شکل گرفت که از نظر ساختار بسیار شبیه به استخوان انسان بود.
نمونههای به دست آمده به زمین منتقل شدند و در آنجا دانشمندان ریزساختار و خصوصیات فیزیکی آنها را با جزئیات مطالعه کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که ایزوتوپهای بافت استخوانی تشکیل شده در شرایط ایستگاه فضایی بین المللی ساختار بیشتری نسبت به ایزوتوپهای موجود در زمین دارند. دلیل این امر این است که بلورهای فسفات کلسیم در این مورد دقیقا با سرعت یکسانی در همه جهات رشد میکنند، زیرا تحت تأثیر گرانش زمین قرار نمیگیرند.
محققان خاطرنشان کردند که چنین ساختار منظمی باید "چسبندگی" بهتر سلولهای زنده و ترمیم سریع بافت استخوان طبیعی را تقویت کند. این فرض در طول آزمایشات روی موشها تأیید شد، جایی که دانشمندان نمونههایی از بافت استخوانی رشد یافته در ایستگاه فضایی بین المللی و روی زمین را کاشتند. کوملو و همکارانش خاطرنشان کردند که چنین نتایج آزمایشی به ادامه آزمایشهای کشت ایمپلنتها و بافتهای مختلف در شرایط گرانش صفر کمک میکند.
منبع: TASS