کشف منشأ "ماه دوم" زمین

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه بعدی بررسی دقیقی از سنگ فضایی به اندازه یک اتوبوس انجام داد که به طور موقت توسط گرانش زمین برای مدت کوتاهی قبل از ترک مجدد مدار در چند روز اسیر شد، با هدف به دست آوردن درک عمیق‌تر از ترکیب، سرعت چرخش و مسیر فضایی آن، که به روشن شدن ویژگی‌ها و جایگاه آن در منظومه شمسی کمک می‌کند.

دانشمندان می‌گویند "ماه کوچک" می‌تواند جسمی بین یک سیارک نوع S ساخته شده از سیلیکات و فلزات و یک سیارک نوع V مانند ویستا، دومین جرم بزرگ در کمربند سیارکی اصلی باشد.

اگرچه نتایج قطعی نبودند، اما نشان می‌دهند که PT۲۰۲۴، ۵، با منشاء قمری، با نمونه‌های جمع آوری شده توسط ماموریت لونا ۲۴ شوروی در سال ۱۹۷۶ و نمونه‌های ماموریت آپولو ۱۲ ناسا در سال ۱۹۶۹ مطابقت دارد.

هر دو نمونه از "دریاها" یا ماریا قمری، مناطق قمری که توسط جریان‌های گدازه باستانی تشکیل شده‌اند، آمده‌اند.

این مقاله نشان می‌دهد که PT۵، ۲۰۲۴ ممکن است از دهانه‌هایی که در میلیون‌ها سال گذشته یا بیشتر تشکیل شده‌اند سرچشمه گرفته باشد.

سیارک ۲۰۲۴ PT۵ در ۲۹ سپتامبر وارد مدار زمین شد و در ۲۵ نوامبر حرکت خواهد کرد و سفر خود را به دور خورشید از سر خواهد گرفت.

این سیارک هر ساعت به طور کامل به دور خود می‌چرخد، اما تا زمانی که ترک نکند، نمی‌تواند به دور زمین بچرخد.

از زمان ورودش، این بازدیدکننده موقت موجی از جنجال‌ها را به وجود آورده است، به طوری که بسیاری، مانند نیل دگراس تایسون، کارشناس مشهور ارتباطات فضایی، از این سیارک به عنوان گمراه کننده برای "ماه کوچک" انتقاد کردند، در حالی که دیگران، مانند کارلوس د لا فوئنته مارکوس، یکی از کاشفان دانشگاه کامپلوتنس مادرید، اسپانیا، آن را به عنوان یک اصطلاح علمی پذیرفته شده می‌دانند که می‌تواند در مقالات تحقیقاتی استفاده شود.

این سیارک ممکن است از دهانه‌های روی ماه که در میلیون‌ها سال گذشته شکل گرفته‌اند، سرچشمه گرفته باشد. مسیر این سیارک با سیارک‌هایی که از کمربند آراگونا می‌آیند، گروهی از سیارک‌ها که در نزدیکی زمین قرار دارند، مطابقت دارد.

اگرچه ۲۰۲۴ PT۵ یک بازدیدکننده کوتاه مدت است، اما یک رویداد نادر نیست. سیارک‌های کوچکی که به طور موقت توسط گرانش زمین اسیر شده‌اند در گذشته مشاهده شده‌اند. به عنوان مثال، RH۱۲۰ که از ژوئیه ۲۰۰۶ تا ژوئیه ۲۰۰۷ به دور زمین چرخید و سیارک دیگری که در ماه مه ۲۰۲۰ مدار را ترک کرد و چندین سال در مدار زمین بود.

مطالعه قمر‌های کوچک مانند PT۵، ۲۰۲۴ بینش‌های ارزشمندی را در مورد مدارها، مواد و سرعت چرخش سیارک‌ها ارائه می‌دهد. داده‌های جمع آوری شده همچنین می‌تواند در اکتشافات فضایی آینده، از جمله اکتشافات فضایی برای استخراج معادن در کمربند آراگونا که به زمین نزدیکتر از کمربند سیارکی اصلی است، مفید باشد. این می‌تواند دسترسی آسان‌تر به منابع برای ساخت پایگاه در ماه یا پشتیبانی از ماموریت‌های فضایی را فراهم کند.

ناسا قصد دارد PT۵، ۲۰۲۴ را با استفاده از رادار منظومه شمسی در گلدستون در ژانویه ۲۰۲۵ مشاهده کند، زمانی که این سیارک در فاصله تخمینی ۲۳۹,۰۰۰ مایل، پنج برابر دورتر از فاصله بین ماه و زمین، قرار دارد و فرصت‌های بیشتری را برای مطالعه این جرم آسمانی جالب فراهم می‌کند.

این مطالعه دقیق در مجله Astronomy & Astrophysics Letters منتشر شده است.

منبع: Mashable