به گزارش مجله خبری نگار/عصرایران، کمر درد یک مشکل شایع در جهان است و سبک زندگی کارمندی امروزی را میتوان مهمترین دلیل افزایش این درد دانست! خطر ابتلا به کمر درد میتواند در افراد دارای اضافه وزن، پیرتر یا مبتلا به شرایط مرتبط با استرس افزایش یابد. متخصصان میخواهند بدانند که کدام مداخلات سبک زندگی برای افراد مبتلا به کمر درد موثرترین خواهند بود.
مطالعهای که در BMJ Open منتشر شد، نشان داد که چگونه کاهش بی تحرکی حتی به مدت یک ساعت در روز میتواند به کمر درد کمک کند.
در طول شش ماه، شرکت کنندگانی که به طور میانگین، فعالیت متوسط تا شدید خود را روزانه ۲۰ دقیقه افزایش دادند و بی تحرکی خود را روزانه ۴۰ دقیقه کاهش دادند، افزایش کمتری در کمر درد نسبت به گروه کنترل که روند معمول زندگی خود را ادامه دادند، مشاهده کردند.
نتایج نشان میدهد که تغییرات ساده در فعالیتهای روزانه احتمالا میتواند به افرادی که کمر درد را تجربه میکنند، کمک کند.
کاهش بی تحرکی برای نتایج بهتر کمر درد
پژوهشگران مطالعه حاضر قصد داشتند بیشتر در مورد رابطه بین کمر درد، کاهش رفتار بی تحرک، حساسیت به انسولین، ناتوانی و کسر چربی عضلات پارااسپینال بدانند. چربی در عضلات پارااسپینال و مقاومت به انسولین هر دو با کمر درد مرتبط هستند.
این مطالعه یک تجزیه و تحلیل ثانویه از یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده بود. این کارآزمایی با حضور ۶۴ بزرگسال انجام شد. تمام
شرکت کنندگان دارای شاخص توده بدنی بودند که نشان میداد چاقی یا اضافه وزن دارند و کمتر از دو ساعت فعالیت متوسط تا شدید بدنی را در هر هفته گزارش کردند. اندازه گیری شده با شتاب سنج ها، شرکت کنندگان همچنین به مدت ۱۰ ساعت یا بیشتر یا حداقل ۶۰% از زمان استفاده از شتاب سنج، بی تحرک بودند. آنها همچنین دارای سندرم متابولیک بودند که این گروه را در معرض خطر افزایش ابتلا به دیابت و بیماری قلبی قرار میداد.
پژوهشگران شرکت کنندگانی را که قبلا دیابت داشتند، الکل بیش از حد مصرف میکردند یا از محصولات تنباکو استفاده میکردند، مستثنی کردند.
پیش از آغاز کارآزمایی، پژوهشگران فعالیت فیزیکی و رفتار بی تحرک شرکت کنندگان را با استفاده از شتاب سنج به مدت حدود یک ماه اندازه گیری کردند. آنها شرکت کنندگان را به یک گروه کنترل و یک گروه مداخله تقسیم کردند. مداخله به مدت شش ماه ادامه داشت.
گروه مداخله تلاش کردند هر روز یک ساعت از بی تحرکی خود را کاهش دهند. گروه کنترل به سبک زندگی عادی خود ادامه دادند. به طور میانگین، شرکت کنندگان در گروه مداخله فعالیت متوسط تا شدید بدنی خود را روزانه ۲۰ دقیقه افزایش دادند و رفتار بی تحرک خود را ۴۰ دقیقه در روز کاهش دادند.
محققان اسکنهای PET و MRI را روی زیرنمونهای از چهل و چهار شرکت کننده انجام دادند تا جذب گلوکز و کسر چربی عضلات پارااسپینال را بررسی کنند.
به طور کلی، گروه مداخله تغییری در کمر درد مشاهده نکردند، در شرایطی که گروه کنترل افزایش چشمگیر آماری در کمر درد را تجربه کردند.
پژوهشگران همچنین ارتباطی بین افزایش گامهای روزانه و جذب بهتر گلوکز عضلات پارااسپینال یافتند. هر دو گروه افزایش ناتوانی مرتبط با درد را تجربه کردند، اما تفاوت معناداری در ناتوانی مرتبط با درد بین دو گروه وجود نداشت.
پژوهشگران ارتباطی بین تغییرات در شدت کمر درد و تغییرات در کسر چربی عضلات پارااسپینال، جذب گلوکز، فعالیت بدنی، رفتار بی تحرک یا ناتوانی مرتبط با درد نیافتند.
نتایج این پژوهش بر شواهد پیشین صحه گذاشته و نشان میدهد که حتی سادهترین تغییرات در میزان فعالیت روزانه، میتواند در بهبود وضعیت افراد مبتلا به کمر درد مؤثر باشد.
جوآ نورها (Jooa Norha)، نویسنده مطالعه، پژوهشگر دکترا و فیزیوتراپیست، یافتههای زیر را برجسته کرد:
"کمر درد یک شکایت شایع و گاهی ناتوان کننده بین مردم است. پژوهشهای پیشین نشان داده اند که نشستن طولانی مدت ممکن است یک عامل خطر برای کمر درد باشد، اما مطالعه ما از اولین مواردی بود که بررسی کرد اگر کمتر بنشینید چه اتفاقی میافتد. "
"و در واقع، ما دریافتیم که محدود کردن زمان نشستن روزانه به جلوگیری از کمر درد کمک میکند. به دلایل بسیاری نمیتوان آستانه واحدی برای مقدار «ایمن» نشستن ارائه داد، اما ایده اصلی این است که عادات نشستن عادی خود را برای بهتر شدن شرایط تغییر دهید. چه این کاهش از ۱۰ به هشت ساعت در روز یا از هشت به هفت ساعت در روز باشد. "
نشستن کمتر، درد کمتر
کمر درد همچنان یک مشکل چالش برانگیز است که پزشکان و متخصصان به آن میپردازند. نتایج پژوهش اخیر نشان میدهند که یک مداخله ساده چگونه میتواند نتایج را در عمل بالینی و زندگی افراد بهبود بخشد.
مدحت میخائیل، متخصص مدیریت درد و مدیر پزشکی برنامه غیرجراحی در مرکز سلامت ستون فقرات در مرکز پزشکی MemorialCare Orange Coast در فانتین ولی، کالیفرنیا، که در این مطالعه حضور نداشت، موارد زیر را در مورد کمر درد برجسته کرد:
"کمر درد بسیار شایع است، حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از مردم آمریکا در برخی از مقاطع زندگی خود دچار کمر درد میشوند. درد با افزایش سن افزایش مییابد و آمار نشان میدهد که این درصد از ۲۸ درصد برای سنین ۱۸ تا ۲۹ سال، ۳۵ درصد برای سنین ۳۰ تا ۴۵ سال، ۴۵ درصد برای سنین ۴۵ تا ۶۴ سال و ۴۶ درصد برای افراد ۶۵ سال و بالاتر متغیر است. این به دلیل پیشرفت بیماری دژنراتیو، عدم ورزش و فعالیت بدنی و همچنین پیشرفت بیماریهای مزمن است. "
تمام افرادی که کمر درد دارند باید با پزشکان همکاری کنند تا برنامههای درمانی فردی را آماده کنند. با این حال، نتایج این مطالعه به شواهدی اضافه میکند که نشان میدهند افزایش فعالیت روزانه میتواند مفید باشد. مایکل ویلر، جراح ارتوپد ستون فقرات که او نیز در این مطالعه حضور نداشت، به موارد زیر اشاره داشت:
"برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی، این مطالعه نشان میدهد که توصیه به نشستن کمتر میتواند به جلوگیری از بدتر شدن کمر درد، به ویژه در بیمارانی با علائم خفیف کمک کند. با این حال، برای دستیابی به نتایج بهتر، کاهش نشستن باید با راهبردهای دیگر مانند افزایش فعالیت بدنی، تمرینات قدرتی و مدیریت واکنشهای احساسی ترکیب شود. یک رویکرد جامع برای رسیدگی به درد و عملکرد بسیار مهم است. بدن انسان برای حرکت طراحی شده است و با کاهش زمان بی تحرکی، افزون بر کاهش کمر درد، مزایای سلامتی دیگری نیز خواهد داشت. "
محدودیتهای مطالعه
این پژوهش دارای محدودیتهایی مانند اندازه کوچک و مدت زمان نسبتا کوتاه کارآزمایی اصلی بود. پژوهشهای آینده میتوانند شامل تنوع بیشتری شوند، زیرا این کارآزمایی روی شرکت کنندگان فنلاندی متمرکز بود. پژوهشگران همچنین نمونه را بر اساس وضعیت درد انتخاب نکردند، که میتوانست قدرت آماری را کاهش دهد.
برخی از دادههایی که پژوهشگران به آنها تکیه کردند، توسط خود شرکت کنندگان گزارش شده بود و در نظر گرفتن این موضوع در این نوع مطالعات مهم است. پژوهشگران خاطرنشان میکنند که بسیاری از شرکت کنندگان در گروه کنترل از عدم حضور در گروه مداخله ناامید بودند و احساسات منفی ممکن است بر شدت درد تأثیر بگذارد. همچنین، ممکن است مزایای افزایش فعالیت بدنی در نتایج مشاهده شده نقش داشته باشد.
به طور کلی، پژوهشگران اذعان میکنند که درک شرکت کنندگان از درد میتواند تحت تأثیر حضور در گروه کنترل یا مداخله قرار گرفته باشد. این کارآزمایی همچنین سابقه درد را در معیارهای خروج یا ورود به مطالعه را در نظر نگرفت و فقط درد و ناتوانی را در ابتدا و در پایان شش ماه ارزیابی کرد. پژوهشگران همچنین از برخی پرسشهای غیر معتبر در ارزیابی کمر درد استفاده کردند که ممکن است نتایج را تحت تأثیر قرار داده باشد.
پژوهشگران اذعان میکنند که معیارهای خاص واجد شرایط بودن مرتبط با کمر درد را اعمال نکرده اند. همچنین، از آنجایی که مقاله کنونی یک تجزیه و تحلیل ثانویه بود، نویسندگان محاسبات قدرت برای ناتوانی یا کمر درد را انجام ندادند.
جوآ نورها زمینههای زیر را برای ادامه پژوهشها یادآور شده است:
"شرکت کنندگان در مطالعه ما در ابتدای مطالعه بیشتر دارای دردی خفیف بودند. پژوهشهای آینده باید بررسی کنند که آیا کاهش زمان نشستن به افرادی که درد شدیدتری دارند نیز کمک میکند یا خیر. فرضیه من این است که افراد مبتلا به درد متوسط یا شدید باید نشستن خود را کمی بیشتر از یک ساعت در روز کاهش دهند و افزون بر این، برخی فعالیتهای شدیدتر یا تمرینات تقویتی را نیز انجام دهند. "
سخن پایانی
نتایج این مطالعه نشان میدهد که کاهش زمان نشستن و افزایش فعالیت بدنی، حتی به میزان کم، میتواند به طور قابل توجهی به کاهش کمر درد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این مشکل کمک کند. این یافتهها اهمیت تغییر سبک زندگی در مدیریت کمر درد را بیش از پیش آشکار میسازد.