انتخاب تو برای کشورت چیست؟ اثرگذار یا سیاهی لشگر!

به گزارش مجله خبری نگار، دو ماه بیشتر از شروع سال ۱۴۰۳ نگذشته است. طبیعت جلوه گری‌های خودش را شروع کرده و حسابی از همه دل می‌برد. بارش‌های بهاری برایمان برکت و روزی را به ارمغان اورده اند و کلی حالمان را خوبتر کرده اند، اما بارش‌های این چند روز مشهد گویی فرق داشت با دفعه‌های قبلش. آسمان انگار دلش گرفته و ملتهب است گویی بیقرار است. روز روشن، شب می‌شود و انگار خیلی دلش پر است برای باریدن. سیل چند نقطه از شهر را فرا می‌گیرد، هنوز داغدار عزیزانمان که در سیل مشهد جان باخته اند هستیم که خبرترسناک دیگری دوباره غم را به جانمان انداخت. زیرنویس تمام شبکه‌ها به رنگ قرمز در آمده اند و خبر از یک اتفاق عجیب و دردناک می‌دهد:

خبرفوری: بالگرد حامل رئیس جمهور و هیئت همراه ناپدید شده است و فعلا خبری از سرنشینان نیست.

دلشوره تمام وجودمان را فرا گرفت ولی امیدمان را از دست نداده ایم؛ اتفاقی نمی‌افتد انشالله صحیح و سلامت پیدا می‌شوند، اما زمان به سمت تاریکی و شب می‌رود، کم کم ناامیدی بیشتر می‌شود و عبور ساعت‌ها از کنارهم گواه این است که قرار نیست اتفاق خوبی بیفتد. ساعت‌ها گذشت و خبری که به هیچ وجه نمی‌خواستیم باورش کنیم را از رسانه‌ها شنیدیم...

آخ که چقدر این لحظه‌ها برایمان سخت گذشت....

اما در موقعیت حساس کنونی نکته‌ای که مهم است این است که ما باید چه کنیم که این اتفاق هولناک آسیب‌های بیشتری برای کشورمان نداشته باشد. این خیلی مهم است که ما روحیه خود را نبازیم و بتوانیم رو به جلو ادامه دهیم. دکتر علی بورقانی کارشناس خانواده درباره راه‌های حفظ انگیزه و آرامش خودمان و کمک به پیشرفت جامعه در شرایطی مثل موقعیت کنونی چنین می‌گوید:

واقعیت این است دشمن اگر شادی می‌کند، چون نمی‌داند چه اتفاقی افتاده، زیرا اگر می‌دانست و فهم این را داشت هرگز خوشحال نبود! بله آنها نمی‌دانند قدرت شهید چندین هزار برابر یک فرد اثر می‌گذارد و مغناطیس وجود و حیات عِنَد رَبَش جهانی را زیرو رو می‌کنند. آنها که رفتند در آغوش آقایی هستند که سال‌ها خادمش بودند و نوکری‌اش را کردند و به آرزویشان رسیدند چقدر هم قشنگ گلچین شده بودند.

باید تلاشمان را صدبرابر کنیم!

یک سوال مشترک که همگی در ذهنمان داریم این است که ما باید چه کار کنیم که غم این ضایعه بزرگ را برای خودمان کمی تسلی بخشیم و بتوانیم مثل عزیزان از دست رفته قدمی حتی قدمی کوچک برای پیشرف کشورمان برداریم. دکتر علی بورقانی در پاسخ چنین می‌گوید: به نظر من بهترین کار هم برای تسلی و تألم این ضایعه سنگین و هم برای شادی این عزیزان دیوانه‌وار کار کردن است. شب و روز را باید یکی کنیم. تلاش را صد برابر کنیم. با برنامه‌ریزی مشخص بینییم دشمن از چه چیزی خوشحال می‌شود همان را معکوس صد برابر انجام دهیم.

 دشمن و شیطان عاشق تنبلی، سستی، بی‌انگیزگی، یاس و ناامیدی، غفلت و تعلل است دقیقا تمام ویژگی که سید بزرگوار و همراهانشان نقطه مقابلش بودند و دوست دارند ما هم مثل خودشان باشیم. این انقلاب به فضل الهی با رهبری حکیمانه، خردمندانه و معنوی حضرت آقا به سرعت مسیر طلایی خودش را پیش می‌برد.

نقش خودت را انتخاب کن!

برخی‌ها هستند می‌گویند ما همیشه در موقعیت‌های این شکلی امیدمان را از دست می‌دهیم و تا مدتی نمی‌توانیم به زندگی عادی خود برگردیم و حتی انجام نقش‌های قبلی که در زندگی برای خود داشتیم هم برایمان مقدور نیست. اما واقعا سوگواری کمکی به حال آنها می‌کند؟ یا وظیفه بزرگتری در پیش داریم؟ این کارشناس در پاسخ می‌گوید: 

ما باید تمام تلاشمان این باشد که به پیشرفت کشورمان کمک کنیم. مهم است که ما در این مسیر چه نقشی را قرار است بازی کنیم، سیاهی لشکر باشیم یا مهره مهم بازی، لذا این بی‌تابی‌ها را تبدیل به فرصت کنیم، تبدیل به انگیزه راه کنیم، تبدیل به سوخت کنیم و از همین امروز کاری را انجام دهیم که اگر این شهدا بودند انجام می‌دادند. سخت است، اما مسیر همین است. شما این اسامی را ببینید حاج قاسم سلیمانی، محسن فخری زاده، محمدرضا زاهدی، سید ابراهیم رئیسی اینها گریه‌کن نمی‌خواهند.

اینها در زندگیشان لحظه‌ای ناامید نشدند، اینها هدف داشتند، اینها همه تکمیل کننده یک پازل هستند و آن پازل رساندن این پرچم به دست صاحب اصلی‌اش و ما هم پرشتاب این مسیر را می‌رویم.

غریبه‌ها همیشه خیرخواه نیستند، پس خودمان به فکر همدیگر باشیم!

شاید برای سخن پایانی گفتن این عبارات بهتر باشد. مسیر مشخص است و همه راه را می‌شناسیم. این خیلی مهم است که همگی قدردان زحمات کسانی باشیم که تمام توان خود را برای حفظ این آب و خاک گذاشته اند. بی انصافی است که قدرشناس نباشیم. آنها از بسیاری از دلخوشی‌ها و لذت‌های این دنیا مثل بودن کنار خانواده، استراحت، تفریح و ... دل کنده و خود را محروم کرده اند تا به آب و خاک و مردم خود خدمت کنند. شاید بد نباشد بگوییم که مسئولیت گرفتن در کشور ما خیلی سخت‌تر از هرجای دیگری است. در تمام دنیا مسئولان بهترین امکانات دارند ولی در کشور ما مسئولینی مثل رئیس جمهور عزیزمان آیت الله رئیسی همیشه ساده زیستی الگوی راهشان بوده. بعضاً برخی افراد در کشور خودمان هستند که تلاش‌ها و بدوبدو‌های شبانه روزی مسئولین عزیز را نمی‌بینند در حالیکه شهادت رئیس جمهور عزیزمان گواه تمام زحمات و تلاش‌های او و تمام مسئولان کشورمان است. کشورداری مسئله‌ی ساده‌ای نیست مخصوصا ایران عزیزما که در طول تاریخ همیشه مورد طمع دیگران بوده است، بی انصافی است همیشه منتقد باشیم و خوبی‌ها و زحمات ان‌ها را نادیده بگیریم و بیان نکنیم.
کاش همه ما مثل خادم الرضا عاقبت بخیر شویم.