به گزارش مجله خبری نگار، نتایج نشان داد که فقدان این ژن نه تنها منجر به توقف تولید اسپرم میشود، بلکه صدها ژن دیگر را که برای سلامت تولید مثل ضروری هستند، مختل میکند.
این مطالعه بر روی ژن Zfy متمرکز بود که روی کروموزوم Y در انسان و موش یافت میشود و در دو نسخه Zfy۱ و Zfy۲ ظاهر میشود.
محققان با استفاده از فناوری ویرایش ژن CRISPR، مدلهای موشی را توسعه دادند که فاقد یک یا هر دو نسخه بودند. نتایج نشان داد که موشهای نری که در آنها هر دو نسخه حذف شده بود، کاملاً نابارور بودند و اسپرمهایشان تغییر شکل یافته یا کاملاً غایب بود.
پروفسور مونیکا وارد، رهبر این مطالعه از دانشکده پزشکی جانای. برنز و موسسه تحقیقات بیوژنز یاناگیماچی (YIBR)، گفت: «ما نشان دادهایم که چگونه ژن Zfy بر تنظیم صدها ژن دیگر تأثیر میگذارد و درک عمیقتری از مسیرهای بیولوژیکی آن به ما میدهد.»
برای بررسی بیشتر، این تیم از فناوریهای کمک باروری توسعهیافته در دانشگاه هوستون، مانند تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) و تزریق اسپرم گرد (ROSI) استفاده کرد که آنها را قادر ساخت تا پیامدهای مولکولی از دست دادن ژن را ردیابی کنند.
این مطالعه نشان داد که فقدان Zfy باعث اختلال گسترده در صدها ژن شد؛ برخی بیش از حد فعال شدند، در حالی که برخی دیگر فعالیت کمتری داشتند. این ژنها در فرآیندهای ضروری مانند تولید اسپرم، تراکم DNA و بقای سلول نقش دارند. در نتیجه، سلولهای پیشساز مسئول تشکیل اسپرم در بیضهها زودرس از بین رفتند، در حالی که اسپرمهای باقیمانده حاوی DNA با ساختار ضعیف بودند که به درستی متراکم نشده بود.
این مطالعه که در مجله Cell Death & Differentiation منتشر شده است، راههای جدیدی را برای درک مکانیسمهای باروری و سلامت تولید مثل باز میکند.
منبع: مدیکال اکسپرس