المپیک هنرمندان تجسمی این بار با شعار خارجی‌ها، همه جا

به گزارش مجله خبری نگار، بینال ونیز رویدادی جهانی در حوزه هنر‌های تجسمی است که هر دوسال یکبار در ایتالیا برگزار می‌شود. سال ۱۸۹۳ برای نمایش هنر جدید این نمایشگاه تاسیس شد و کشور‌های استقبال کننده با اختصاص غرفه خاص هنر خود را به نمایش می‌گذارند.

دوسالانه ونیز نمایشگاهی بزرگ از هنر‌های معاصر است که هر دوسال یکبار با شعاری خاص برگزار می‌شود و به مرور با گسترش این نمایشگاه که از دیدنی‌های ایتالیاست، و میزبانی از هنرمندان سراسر جهان، آثار ارائه شده هم منحصر به تجسمی نماند و امروز فیلم، موسیقی، تئاتر و معماری را نیز شامل می‌شود. نمایشگاه از همان ابتدا با هدف حمایت از هنر‌های تجسمی معاصر و آوانگارد و به‌اصطلاح هنرِ پیشرو راه افتاده بود.

شهردار ونیز در سال ۱۸۹۳ به فکرِ نمایشگاهی بود تا هنرمندان ایتالیا جایی نمایش آثارشان داشته باشند. کم‌کم کشور‌های دیگر هم پیدا شدند و به مرور غرفه‌های ثابتی برای آن‌ها در نظر گرفته شد. با جهانی‌شدنِ جشنواره، هنر‌های ارائه‌شده هم منحصر به تجسمی نماند و کار به هنر‌های دیگر رسید تا جایی که بعضی از آن‌ها هر سال برگزار می‌شوند؛ در دههٔ ۱۹۳۰ میلادی بخش‌های فیلم، موسیقی و تئاتر و در دههٔ ۱۹۸۰ پای آرشیتکت‌ها و هنر معماری به این نمایشگاه باز شد.

«بنی آدم اعضای یک پیکرند»

دوسالانه ونیز هر یک دوره در میان به هنر و معماری می‌پردازد؛ یعنی یکسال تمرکز آن بر روی هنر است و سال دیگر بر معماری. تمرکز بینال ۲۰۲۴ ونیز بر روی هنر است. ایران پس از یک دوره غیبت قصد دارد در این رویداد شرکت کند و نام پاویون رسمی ایران در شصتمین دوسالانه هنر ایران «بنی آدم اعضای یکدیگرند» است.

محمد خراسانی‌زاده اده مدیرکل هنر‌های تجسمی وزارت فرهنگ و سرپرست موزه هنر‌های معاصر تهران در حساب ویراستی خود نوشت: "پاویون رسمی ایران با عنوان «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» با آثاری از هنرمندان تراز اول کشورمان، آقایان عبدالحمید قدیریان، غلامعلی طاهری، کاظم چلیپا، مرتضی اسدی و مصطفی گودرزی در دوسالانه هنر ونیز ۲۰۲۴ حضور می‌یابد. هنرمندان دیگری در حوزه آینه‌کاری، واقعیت مجازی و هنر چیدمان به ارائه بهتر آثار کمک می‌کنند

ایران تا کنون از شصت دوره بینال ونیز ۹ دوره را شرکت کرده است که به گفته هنرمندان و متخصصان هنر‌های تجسمی، خوش درخشیده است.

با این همه آنچنان بر کسی آشکار نیست که در دوره‌هایی که ایران در این دوسالانه حاضر بوده است چه دستاورد‌هایی برای میدان هنر‌های تجسمی کشور به ارمغان آورده است؟ درست است که فعالیت‌های فرهنگی نمود عینی مشخصی ندارند و در طول زمان در متن وضعیت هنری کشور تاثیر گذار عمل می‌کنند، اما با اینهمه تنها دستاورد‌هایی که از دوره‌های پیشین به یاد می‌آوریم این است که در اکثر دوره‌هایی که ایران در این دوسالانه شرکت کرده، با حاشیه و جنجال همراه بوده است.

با نگاهی به پیشینه حضور ایران در دوسالانه ونیز روشن می‌شود که همواره نام این دوسالانه با حاشیه و جنجال گره خورده است از دوره مدیریت ملانوروزی در موزه هنر‌های معاصر و مرکز هنر‌های تجسمی گرفته که در دوره اول حضورش، هنرمندان مسئله دار و فیمینیست را به پشتوانه یک بنیاد غیرانتفاعی تازه تاسیس و بی‌نام و نشان به ونیز برد (هنرمندانی که برخی از آن‌ها آشکارا آثار ضد حجاب و ضد نظام جمهوری اسلام تولید کرده بودند) تا دوره‌های بعد که جنجال‌های بیشتری به همراه داشت.

حالا باید پس از غیبت در دوره گذشته ایران در این دوره به چه شکل و شمایلی ظاهر می‌شود و می‌تواند ماننده سال‌های پیشین حضور خود در این بینال بازهم نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد یا خیر. این دوره از بینال ونیز از ۲۰ آوریل تا ۲۴ نوامبر برگزار می‌شود.