به احترام مقام زن، اخراجش کنید

به گزارش مجله خبری نگار/جام‌جم: فردا هشتم مارس است و شهر نیویورک میزبان نشست کمیسیون مقام زن. این کمیسیون ۷۸ سال است که به‌عنوان نهادی وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد فعالیت دارد تا به پیشرفت زنان جهان کمک کند. کشور ما پس از تصمیم سیاسی سال گذشته این کمیسیون دیگر در این جلسه نماینده‌ای نخواهد داشت، اما درعوض بیشتر کشور‌هایی که تبعیض‌ها، ظلم‌ها و قساوت‌های‌شان علیه زنان مصادیق عینی و بارز دارد در جلسه فردا حاضر خواهند بود.

نماینده رژیم غاصب‌صهیونیستی هم خواهد آمد؛ آن‌هم با آن دست‌های آغشته به خون زنان وچکمه‌هایی که ازروی اجساد شرحه‌شرحه زنان عبور کرده و این نماینده نمی‌تواند پنهان‌شان کند.

آنچه اسرائیل غاصب در فلسطین و به‌ویژه در نوار غزه انجام می‌دهد حتی با وجود تیغ تیز سانسور غاصبان و حامیان‌شان به گوش ملت‌های آزاده جهان رسیده است. آن‌ها متخصص قربانی کردن غیرنظامیان به‌ویژه زنان و کودکان هستند؛ دقیقا نمونه کاملی از یک رژیم که از خشونت جنسی به‌عنوان روش جنگی استفاده می‌کند، همان روشی که سازمان ملل متحد در گزارش‌های خود آن را بار‌ها نکوهش و فاش کرده که «تجاوز‌ها و خشونت‌هایی که علیه زنان و کودکان اعمال می‌شود فقط تجاوز‌ها و خشونت‌های کنترل‌نشده و هیجانی نیست بلکه کار‌هایی است که مقامات مافوق از زیردستان خواسته‌اند تا از آن به‌عنوان ابزاری برای تحقق اهداف نظامی، سیاسی یا اقتصادی استفاده کنند.»

حالا رژیمی که شهره به کودک‌کشی است و زنان بی‌شماری را تنها درجنگ اخیر درتله مرگ وتجاوز و خشونت انداخته، می‌خواهد درباره مقام زن حرف بزند، می‌خواهد گزارش بدهد که با چه برنامه‌هایی وضعیت زنان ساکن در فلسطین اشغالی را بهبود بخشیده و بدتر این‌که درباره عملکرد سایر کشور‌های عضو اظهار نظر کند. پارادوکس مضحکی است، اما حقیقت دارد.

اخراجش کنید

شش ماه است که توپخانه رژیم‌صهیونیستی یک لحظه از کار نیفتاده و تن خسته غزه و مردمان اراضی اشغالی زیر آتش‌باران این رژیم کوبیده می‌شود. در این واویلا، مساجد و کلیسا‌ها و مدارس و بیمارستان‌ها نیز در امان نیستند، اما نهاد‌های بین‌المللی ساکتند؛ گویی روزه سکوت گرفته‌اند. گزارش‌های ارسالی از فلسطین اشغالی حاکی از وضعیت وخیم غیرنظامیان است مخصوصا زنان و کودکان که ماهیتا آسیب‌پذیرتر از دیگرانند. با این‌که چشم نهاد‌های بین‌المللی در چنین مواقعی به روی جنایت جنایتکاران بسته است، اما عمق فاجعه به حدی است که عده‌ای دیگر نتوانسته‌اند چشم‌ها را به روی حقیقت بسته نگه‌دارند. یکی از این افراد ریم السالم، گزارشگر سازمان ملل در امور خشونت علیه زنان است که غزه را یک جهنم واقعی می‌داند. او می‌گوید: «وضعیت فلسطینی‌ها در غزه و درد و رنج و وحشتی که در این منطقه وجود دارد به حدی است که گزارشگران حاضر در صحنه نمی‌توانند واژه‌های مناسبی برای توصیف آن پیدا کنند.»

بله، غزه چنین جایی است و رژیم اشغالگر، مسبب ایجاد این وضع، همانی که فردا می‌خواهد در کمیسیون مقام زن حاضر شود و برای بهبود کیفیت زندگی زنان در جهان ایده بدهد و سخنرانی کند و عملکرد دیگران را به چالش بکشد. این رژیم باید از کمیسیون اخراج شود، چون حضورش اعتبار این جمع را خدشه‌دار می‌کند و اعتماد جهانی به چنین کمیسیون‌هایی را به چالش می‌کشد.

البته هر کشوری که عضو کمیسیون مقام زن می‌شود در جهان وجهه‌ای می‌یابد و بی‌شک رژیم غاصب صهیونیستی به این وجهه نیاز مبرم دارد. این رژیم باید خودش را تطهیر کند و هرطور که می‌تواند خون‌های مردم بی‌گناه را از دست و روی خود بشوید تا بلکه بازهم به موجودیت جعلی‌اش ادامه دهد؛ اما کشور‌های عضو این کمیسیون نباید چنین فرصتی به اشغالگران بدهند، مخصوصا کشور‌های اسلامی و حامیان عزت و آزادی در جهان، چراکه تداوم حضور رژیم صهیونیستی فرصت‌دادن به آن‌ها برای خریدن اعتبار است درحالی‌که به‌واقع اعتباری ندارند. خوب است اعضای کمیسیون مقام زن یک بار دیگر نگاهی به اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری بیندازند، آنجا که در بند یک ماده ۷اشاره می‌کند: «حمله گسترده و سازمان‌یافته علیه هر جمعیت غیرنظامی، جنایت علیه بشریت است.»

آیا یک جانی که مجنی‌علیه او همه مردم فلسطین هستند، می‌تواند درباره حقوق زنان حرف بزند، آن‌هم رژیمی که طبق اساسنامه رم (دادگاه جنایی بین‌المللی) به‌راحتی می‌تواند تحت تعقیب قرار بگیرد؟ لطفا به این نمایش خنده‌دار پایان دهید.

برش‌هایی از جنایات رژیم صهیونیستی

۱- به شهادت رساندن بیش از ۳۰هزار فلسطینی در جنگ اخیر غزه
۲- قربانی شدن ۲۰ هزار زن و کودک در حملات ۶ ماه اخیر
۳- ویرانی گسترده و بی‌سابقه در زیرساخت‌های غزه
۴- جان‌باختن ۲ مادر در هر ساعت و افزایش کودکان یتیم
۵- وضع حمل زنان باردار غزه در بدترین شرایط ممکن
۶- تجاوز جنسی به زنان و دختران پس از بازداشت توسط اشغالگران
۷- وضعیت وخیم زنان و دختران در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها
۸- نگهداری زنان اسیر در قفس و زیر باد و باران
۹- به شهادت رساندن غیرنظامیانی که پارچه‌های سفید به نشانه صلح در دست دارند
۱۰- ناپدید شدن تعداد زیادی از زنان و کودکان فلسطینی
۱۱- جداسازی اجباری کودکان و نوزادان از مادران و سرنوشت نامعلوم آن‌ها