به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید هشدار میدهد افرادی که در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی خود کم میخوابند ممکن است یک دهه بعد بیشتر دچار مشکلات حافظه و تفکر شوند. به تازگی، محققان دریافتند افرادی که اختلال خواب را در اوایل بزرگ سالی داشتند، در مقایسه با افرادی که بهترین کیفیت خواب را داشتند، بیش از دو برابر احتمال عملکرد ضعیف در تفکر در دوران میان سالی داشتند. در عین حال، محققان هیچ ارتباطی بین میزان کل خواب افراد و عملکرد مغز آنها در میان سالی پیدا نکردند.
«یو لنگ»، دانشیار روان پزشکی دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده مطالعه، گفت: «یافتههای ما نشان میدهد که کیفیت خواب به جای کمیت برای سلامت شناختی در میان سالی بیشترین اهمیت را دارد». برای این مطالعه، محققان ۵۲۶ نفر با میانگین سنی ۴۰ سال را انتخاب کردند و آنها را به مدت ۱۱ سال تحت نظر داشتند. در ابتدا، شرکت کنندگان برای سه شب متوالی از یک مانیتور فعالیت مچ دست استفاده میکردند تا مدت و کیفیت خواب خود را ارزیابی کنند. آنها دو بار با فاصله حدود یک سال از هم این آزمایش را انجام دادند تا ارزیابی منصفانهای از الگوهای خواب خود داشته باشند. شرکت کنندگان همچنین یک دفترچه یادداشت درباره خواب را تکمیل کردند که در آن حدود ۴۶درصد از خواب ضعیف خبر دادند.
یک دهه بعد، محققان از شرکت کنندگان خواستند آزمایشهایی را انجام دهند که حافظه و قدرت مغز آنها را میسنجید. نتایج نشان میدهد که از ۱۷۵ نفر که دارای اختلال در خواب بودند، ۴۴ نفر از آنها در طول ۱۰ سال بعد در آزمایشهای حافظه، ضعیف عمل کردند. در مقایسه، تنها ۱۰ نفر از ۱۷۶ نفر که کمترین اختلال در خواب را داشتند، در تستهای حافظه، عملکرد ضعیفی داشتند. لنگ میگوید: «برای ارزیابی ارتباط بین اختلالات خواب و شناخت در مراحل مختلف زندگی و شناسایی دورههای حیاتی زندگی که خواب قویتر با شناخت مرتبط است یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است. مطالعات آینده میتواند فرصتهای جدیدی را برای پیشگیری از بیماری آلزایمر بگشاید.»