دوراهی قلعه‌نویی برای بازی با قطر

به گزارش مجله خبری نگار، برای دانستن آشفتگی دفاع تیم ملی لازم نبود کسی سراغ تحلیل‌های بعد از بازی با اردن برود. امیر قلعه‌نویی اولین نفری بود که به وضعیت بحرانی دفاع تیمش اعتراف کرد. وقتی تیم ملی در نیمه اول دو گل به میزبان زد به نظر می‌رسید که فینال کاملاً در دسترس باشد، ولی حریف در نیمه دوم یکی از گل‌ها را جبران کرد و اگر پنالتی دقایق آخر گل می‌شد، قلعه‌نویی برای صعود به فینال باید اضطراب ضربات پنالتی را هم تحمل می‌کرد. وقتی موقعیت‌های دیگر اردن را به یاد می‌آوریم که با بی‌دقتی مهاجمانش از دست رفت، شرایط نگران‌کننده‌تر می‌شود.

سرمربی تیم ملی بعد از بازی گفت: «در مجموع خوشحالم که بازی را بردیم و به فینال صعود کردیم. البته از نوع بازی تیم راضی نیستم و توقعم این بود که با کیفیت‌تر بازی کنیم، ولی همین که با اختلاف دو گل اردن را شکست دادیم کار مهمی است. یکسری ایرادات در ساختار دفاعی داشتیم که باید آن‌ها را آنالیز و ضعف‌های‌مان را برطرف کنیم.» ظاهراً او در جلسه آنالیز روز گذشته هم دقایق زیادی درباره مشکلات و اشتباهات صحبت کرده و دوست ندارد که در فینال حساس مقابل قطر شاهد تکرار این صحنه‌ها باشد.

برد مقابل اردن هفتمین برد متوالی تیم ملی با قلعه‌نویی است، یک آمار فوق‌العاده، ولی تعداد دفعاتی که مهاجمان حریف درجه دوم آسیایی به دروازه بیرانوند نزدیک شدند، زنگ خطری جدی محسوب می‌شود. پیش از این در فینال تورنمنت کافا هم ازبکستان چند بار دروازه نیازمند را تهدید کرد، ولی نتوانست گلی بزند. از فینال تورنمنت اردن که بگذریم، قلعه‌نویی حدود سه ماه تا جام ملت‌ها زمان دارد و برای رسیدن به مراحل بالاتر این تورنمنت باید برای ترمیم عقب زمین تیمش فکری اساسی بکند.

مشکل دفاع تیم ملی از کجاست؟

عملکرد ضعیف دفاعی تیم ملی را به چند شکل می‌توان بررسی کرد: بازی ضعیف مقابل عمان فقط یک اتفاق بوده؛ یک روز بد که ممکن است دیگر تکرار نشود، پس نیازی به نگرانی نیست.

حالت دوم این است که مشکل دفاع تیم ملی نتیجه بازی ضعیف یک یا چند بازیکن بوده و با جابه‌جایی بازیکنان و تغییر ترکیب برطرف خواهد شد. اگر فرض کنیم که شکنندگی دفاع مثلاً به بازی ضعیف خلیل‌زاده برمی‌گردد، قلعه‌نویی با محک زدن نفرات جدید می‌تواند آن را برطرف کند. البته با شناختی که از سرمربی تیم ملی داریم، او قطعاً مقابل قطر خط دفاع جدیدی را امتحان خواهد کرد و ممکن است شاهد حضور پورعلی‌گنجی در کنار کنعانی‌زادگان باشیم.

بدترین حالت این است که قلعه‌نویی متوجه شود ایراد از سیستم بازی تیم ملی است و بخواهد آن را تغییر بدهد. مثلاً مجبور شود به جای دو هافبک میانی از سه هافبک استفاده کند. در این صورت مجبور خواهد شد چیدمان ۲-۴-۴ را که روی آن به جمع‌بندی رسیده بود به هم بریزد و مدل بازی جدیدی انتخاب کند.

بازیکنان مقصرند یا سیستم؟

مربیان هر سیستمی که برای بازی تیم‌شان انتخاب می‌کنند، خیلی مهم است که بتوانند بین دفاع و حمله تعادل برقرار کنند. تیمی که دفاع شکننده‌ای داشته باشد، زحمات گلزنانش به هدر می‌رود و بازی با اردن نشان داد که این تهدیدی جدی برای تیم ملی در بازی‌های آینده است. دو گل بازی با اردن روی هماهنگی و هنر نفرات هجومی و مهاجمان تیم ملی زده شد.

زوج طارمی- آزمون می‌تواند هر خط دفاعی در آسیا را به دردسر بیندازد و دروازه‌اش را باز کند؛ اتفاقی که در بازی‌های قبلی از جمله فینال کافا هم رخ داد. با این حال گل زدن به حریفان تضمین پیروزی نیست و قلعه‌نویی برای حفظ برتری باید بتواند ساختار دفاعی‌اش را ترمیم کند. فضای زیادی که پشت محوطه جریمه تیم ملی وجود داشت و بازیکنان اردن بار‌ها در این منطقه پا به توپ شدند، نشان می‌دهد که ساختار دفاعی تیم ملی نیاز به بازنگری جدی دارد. نمی‌توان تصور کرد که فرصت‌های پرشمار اردن فقط روی اشتباهات دفاعی بوده باشد. حتی ورود چشمی که خصوصیات دفاعی‌تری نسبت به نوراللهی دارد هم ضعف مرکز زمین را پوشش نداد. از طرف دیگر اضافه کردن یک هافبک میانی به معنی کاستن از یکی از مهاجمان خواهد بود و این چیزی نیست که قلعه‌نویی بخواهد. به هر حال او دو راه بیشتر ندارد؛ یکی ماندن روی ۲-۴-۴ و امتحان کردن نفرات جدید، دیگری انتخاب سیستم دفاعی‌تر برای رسیدن به تعادل بهتر بین حمله و دفاع.