روش‌های تشخیص و درمان اختلال خطرناک PTSD چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار،تا جایی که ممکن است افراد مبتلا به PTSD باید در همان مراحل اولیه درمان شوند. با گذشت زمان ممکن است نشانه‌ها شدید‌تر شود و برای برخی از افراد این شرایط چند سال طول بکشد.

درک PTSD:  

اینکه بدانید فرد مبتلا به PTSD چه احساسی دارد هم به شما و هم به او کمک بسیار زیادی خواهد کرد. این شرایط معمولا باعث می‌شود فرد قربانی احساس ترس شدید و درماندگی داشته باشد. او معمولا از اختلالات خواب، احساس ترس شدید و درماندگی رنج می‌برد.

به احتمال زیاد در چنین شرایطی فرد نمی‌تواند کنترلی بر روی احساسات خود داشته باشد. همه این‌ها جزو نشانه‌های معمول PTSD هستند. استرس و کمبود خواب باعث می‌شود فرد مدنظر نتواند موقعیت موجود را به درستی ببیند و تصمیم درست و مستحکمی برای فرایند درمانی خود اتخاذ نماید.

PTSD چگونه تشخیص داده می‌شود؟ 

اولین گام برای تشخیص تروما، با مراجعه به پزشک، به خصوص فردی که در حوزه اختلالات روحی و روانی متخصص است، انجام می‌شود. پزشک با بیمار صحبت می‌کند تا بتواند وضعیت روحی و روانی او را تعیین نماید. او قبل از اینکه تصمیم به درمان بگیرد باید نشانه‌های PTSD را شناسایی کند.

برای تعیین اختلال استرس پس از حادثه، بیمار باید حداقل برای یک ماه موارد زیر را تجربه نماید:

*حداقل یک رویداد که در آن نشانه‌ها دوباره تجربه شده اند
*حداقل سه نشانه اجتناب و کناره گیری
*حداقل دو نشانه هایپر اروزال
*نشانه‌هایی که با فعالیت‌های روزمره فرد تداخل دارند. 

چگونه می‌توان PTSD را شناسایی کرد؟ 

برای شناسایی PTSD بدون ایجاد تنش، می‌توان به دنبال نشانه‌های اجتناب همچون احساس گناه بدون دلیل و غیر منطقی، ناراحتی و افسردگی بود. ببینید کسی که به این شرایط مبتلاست از بودن در مکان، رویداد یا مواجه شدن با اشیای خاصی خودداری و اجتناب می‌کند یا خیر. این موارد به احتمال زیاد او را به یاد ترومایی که قبلا داشته می‌اندازد.

باید ببینید او به فعالیت‌هایی که قبلا با شوق و اشتیاق انجام می‌داد و از آن‌ها لذت می‌برد علاقه‌ای نشان می‌دهد یا اینکه تمایل خود را برای انجام چنین کار‌هایی از دست داده است؟ همچنین در مورد نشانه‌های هایپر اروزال هم هوشیار باشید. این نشانه‌ها ممکن است به معنای بروز خشم، اختلالات خواب، تنش یا وحشت زدگی باشد.

چگونه به فردی که با PTSD دست و پنجه نرم می‌کند کمک کنیم؟ 

شما برای کمک به فردی که PTSD دارد مراحل و گام‌های مختلفی پیش رو دارید. درمورد اختلال استرس پس از سانحه اطلاعاتی به دست آورید.

در این شرایط می‌توانید بفهمید فرد چه احساسی دارد و چه چیز‌هایی را باید از او انتظار داشته باشید. با او صحبت کنید و احساساتش را تایید نمایید. او را برای اجرای فرآیند درمانی تشویق کنید، زیرا این فرایند درمانی است که به او کمک می‌کند به خوبی ریکاوری شود.

از او بخواهید به همراه شما به پیاده روی بیاید یا کار‌هایی که برایش لذت بخش است را انجام دهد. او باید بتواند دوباره وارد دنیای اطراف خود شود. در هر شرایطی حمایت و پشتیبانی تان را نشان دهید و مهم‌تر از همه صبور باشید.

افرادی که از PTSD رنج می‌برند احساس می‌کنند کنترل خود را از دست داده اند. داشتن نقش فعال در فرآیند ریکاوری شان باعث می‌شود قدرت از دست رفته خود را دوباره بازیابند. یکی از تمرینات عالی که در این شرایط می‌توانید انجام دهید تمرکز بر روی برطرف کردن شکاف‌هایی است که تروما از خود به جای گذاشته است.

او را تشویق کنید زمان خود را با دوستان و اعضای خانواده سپری کند و خانه را در طول روز ترک نماید. برای اینکه بتوانید او را قدرتمند کنید باید خودتان در فرایند هوشیارسازی شرکت داشته باشید. یک فعالیت کوچک از طرف شما می‌تواند به فرد کمک کند کنترل از دست رفته خود را دوباره بازیابد.

صحبت کردن با فردی که PTSD دارد: 

زمانی که با فرد مدنظر در مورد PTSD صحبت می‌کنید شفاف باشید و واضح صحبت کنید. مثبت اندیش بمانید و فراموش نکنید که باید گوش شنوای خوبی برای این فرد ایجاد کنید. زمانی که او صحبت می‌کند مواردی که درک کرده اید را تکرار کنید و اگر نیاز به اطلاعات بیشتر داشتید از او سوال بپرسید. سخنان او را قطع نکنید و وارد بحث نشوید، اما احساسات خود را به طور شفاف بیان نمایید. فرض نکنید که او در صورت بروز ندادن احساسات می‌تواند معجزه کند و احساسات شما را درک نماید. تعامل با فردی که با PTSD دست و پنجه نرم می‌کند بسیار دشوار است پس صبور باشید.

به او کمک کنید احساساتش را با کلمات بیان کند. در مورد احساسات خاصش سوال کنید، ببنید چگونه می‌توانید به او کمک نمایید. در نهایت سعی کنید تا جایی که می‌توانید توصیه و نصیحت نکنید مگر اینکه او خودش بخواهد.

نوجوانان: 

نوجوانان معمولا به شرایط و تجربیات تلخ پاسخ‌های شدیدی می‌دهند. این افراد ممکن است شروع به توسعه مشکلات رفتاری نمایند و به سایر افراد بی احترامی کنند، کار‌های خراب کارانه انجام دهند یا نفاق افکن باشند. در کودکان امکان ایجاد حس گناه و انتقام گرفتن هم وجود خواهد داشت. به کودکانی که تجربیات تلخ و ترومایی را پشت سر گذاشته اند بیشتر توجه کنید. بهتر است برای درمان آن‌ها از فرد متخصص کمک بخواهید.

مقابله با PTSD: 

زمانی که می‌خواهید به فرد مبتلا با اختلال استرس پس از سانحه کمک کنید نباید خودتان را نادیده بگیرید. اگر جوابی برای همه چیز ندارید یا نمی‌توانید کاری انجام دهید احساس گناه نکنید.

به خودتان یادآوری کنید که نمی‌توانید همیشه همه چیز را خودتان انجام دهید و فرایند ریکاوری را سرعت ببخشید. برای خانواده و دوستان خود وقت اختصاص دهید و به خاطر داشته باشید که در زندگی خود چیز‌های خوبی هم دارید.

یادگیری مقابله با PTSD برای سلامت خود شما هم ضروری است. همیشه به یاد داشته باشید که امسال حدود ۵.۲ میلیون نفر با این اختلال روبرو شده اند. این موضوع بدین معنی است که افراد زیادی هستند که باید از چنین بیمارانی مراقبت نمایند. شما و عزیزتان که با PTSD دست و پنجه نرم می‌کنید تنها نیستید.

در مورد نگرانی‌هایی که ممکن است داسته باشید با اعضای خانواده تان صحبت کنید. شما به حمایت و پشتیبانی این افراد نیاز خواهید داشت. برای سلامت خودتان هم که شده روش‌هایی برای ارام سازی بیاموزید. مثلا می‌توانید از یوگا یا مدیتیشن استفاده کنید.

اینکار به شما کمک می‌کند در حین مراقبت از بیمار به خودتان هم استراحت بدهید. از فعالیت‌های مثبت استفاده کنید. سعی کنید زمان خود را با افرادی سپری کنید که با فرد بیمار و ترومای آن ارتباطی نداشته اند. خودتان را در این بحران به وجود آمده خفه نکنید.

PTSD چگونه درمان می‌شود؟ 

اگر خودمراقبتی کمکی به بیمار نکرد شما باید به دنبال روش دیگری برای درمان او باشید. با یک پزشک متخصص مشورت کنید. بیشتر افراد می‌توانند پاسخ سوال‌های خود را در درمان‌های رسمی بیابند. استفاده از دارو و روان درمانی می‌تواند یک روش موثر برای ریکاوری فرد باشد. در مورد درمان شناختی رفتاری و دارو‌هایی که برای PTSD استفاده می‌شود اطلاعاتی به دست آورید و این اطلاعات را با فرد بیمار به اشتراک بگذارید.

تصمیم گیری بین راه حل‌های احتمالی PTSD: 

تصمیم گیری برای انتخاب درمان‌های موجود کار دشواری نیست به شرط اینکه بتوانید روش‌های مختلف درمان را درک کنید. استفاده از دارو و درمان شناختی رفتاری برای بیشتر افراد کارساز و موثر خواهد بود. مواجهه درمانی هم در برخی از شرایط مفید خواهد بود. به کمک این نوع درمان، بیمار به تدریج و در یک محیط امن در معرض ترس قرار می‌گیرد.

در موردگزینه‌های دارویی باید از پزشک خودتان سوال کنید. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) نوعی داروی ضد افسردگی هستند که ممکن است در این شرایط به کار روند. این دارو‌ها به تسکین احساس ناراحتی و نگرانی کمک می‌کنند و در درمان PTSD مفید خواهند بود. سرترالین و پاروکستین هر دو دارو‌های ضد افسردگی هستند که برای درمان استرس بعد از حادثه تایید شده اند.

سایر گزینه‌های احتمالی شامل فلوکستین و سیتالوپرام است. عوارض جانبی این دارو‌ها که معمولا بعد از مدت کوتاهی فروکش می‌کند شامل موارد زیر است:

*سردرد
*حالت تهوع
*خواب آلودگی یا بی خوابی
*احساساتی همچون آشفتگی یا وحشت زدگی عصبی
*مشکلاتی در رابطه جنسی یا لذت نبردن از آن
*خواب آلودگی
*تاری دید
*یبوست
*خشکی دهان
پزشک در مواردی که اختلالات همراه یا چندابتلایی در بیمار وجود داشته باشد می‌تواند از دارو‌های دیگری هم استفاده کند.

افرادی که از PTSD رنج می‌برند اغلب اختلالات دیگری را هم دارند. در بیشتر موارد شرایط قبلی تا زمانی که بیمار برای درمان PTSD مراجعه نکرده است، اشمار نمی‌شود. در چنین شرایطی بنزودیازپین‌ها برای کمک به آرام سازی و کاهش اختلالات خواب ممکن است تجویز شود.

عوارض جانبی این دارو‌ها شامل مشکلات حافظه و خطر وابستگی به آن هاست. دارو‌های ضد روان پریشی هم برای درمان PTSD می‌تواند مفید باشد.

این دارو‌ها برای افرادی که بیماری‌های همراه دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد. عوارض جانبی دارو‌های ضد روان پریشی شامل افزایش وزن و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت است. 

منبع:اینفو