به گزارش مجله خبری نگار/برنا: ژاکلین هاردینگ، کارشناس مشهور دوران کودکی در دانشگاه میدلسکس بریتانیا اظهار کرد که بدن و مغز یک کودک به معنای واقعی کلمه برای بازیگوش بودن طراحی شده و این مورد برای رشد عصبی بسیار مهم است.
هاردینگ بر نقش ضروری بازی در پرورش رشد همه جانبه کودکان خردسال تاکید کرد. کودکان به طور طبیعی به بازی مرتبط هستند و هر گونه انحراف مداوم از این طراحی استادانه عواقبی دارد.
وی دوگانگی دیرینه بین بازی و یادگیری را به چالش میکشد و عملکرد محوری بازی در طیف آموزشی دوران کودکی را برجسته میکند.
هاردینگ میگوید: درست در همین لحظه، مغز وی نیز شروع به تغییر خواهد کرد و با شادی فعال میشود، زیرا ارتباطات بین نورونها پیشرفت چشمگیری میکند.
وی مشاهداتی در مورد چگونگی اشتیاق ذاتی مغز کودک و شکوفایی از طریق بازی ارائه میدهد.
هاردینگ بیان کرد که شرکت در فعالیتهای بازی و تجربیات حسی بهطور قابلتوجهی در روند ایجاد مسیرهای عصبی جدید موثر است و پایهای قوی برای یادگیری و رشد آینده ایجاد میکند. این مسیرهای عصبی که قبل از رسیدن به ۶ سالگی از طریق بازی ایجاد شدهاند، به طور قابلتوجهی بر ظرفیتها و فرصتهای یادگیری آینده کودک تأثیر میگذارد.
هاردینگ بازی را بهعنوان عنصری اساسی در معماری رشد کودک مطرح میکند.
طبق آخرین تحقیقات، هیچ شکی نیست که مغز عاشق بازی کردن است و زمان آن رسیده که ما در بزرگسالی نیز با این مفهوم کنار بیاییم.
محققان در عبور از چالشهای بیسابقه همچون همهگیری، بر ضرورت اولویتبندی بازی و راهبردهای مداخله زودهنگام برای حمایت مؤثر از کودکانی که طوفان همهگیری را پشت سر گذاشتهاند، تأکید میکنند.