سیستم‌های مدیریت منابع آب در روزگار باستان چگونه بوده است؟

به گزارش مجله خبری نگار،در پی مطالعات و کاوش‌های جدید باستان شناسی در چین، سه بخش خندق مانند در خرابه‌های شهری از سلسله شانگ (۱۶۰۰تا ۱۰۴۶ قبل از میلاد) در منطقه ژنگژو، مرکز استان هنان کشف شد. گفتنی است این سازه‌ها با هم بزرگترین سیستم آبی را از دوره اولیه سلسله شانگ تشکیل می‌دهند که تاکنون کشف شده است.

به گفته باستان شناسان محلی، یکی از این بخش‌ها بر روی یک کانال رودخانه طبیعی ساخته شده است، در حالی که دو بخش باقی مانده کاملا مصنوعی بودند. یافته‌های باستان شناسان نشان می‌دهد حدود ۵۴۰ متر خندق با عرض حدود ۱۲ متر در عریض‌ترین نقطه و عمق تقریباً چهار متر در عمیق‌ترین نقطه برای انتقال آب به مناطق مورد نظر احداث شده بود.

یانگ ون شنگ، معاون اداره باستان شناسی و موسسه میراث فرهنگی استان هنان، در این رابطه گفت: بر اساس مطالعه ما از موقعیت‌های فضایی و آثار فرهنگی به دست آمده از خندق ها، ما معتقدیم که آن‌ها به هم مرتبط بوده و به یک سیستم آبی بزرگ تعلق دارند که عظمت پایتخت شانگ را نشان می‌دهد.

خرابه‌های شهر حدود ۲۵ کیلومتر مربع را پوشانده و اعتقاد بر این است که این سایت دقیقا پایتخت سابق شانگ است که توسط امپراتور تانگ، اولین امپراتور سلسله شانگ ساخته شده است.

در یکی از بخش‌های خندق، باستان شناسان کانال‌ه‌ای باز مصنوعی و تأسیسات سنگی برای انحراف آب پیدا کردند، که نشان می‌دهد در اوایل سلسله شانگ، طراحی عملکردی پیچیده‌ای برای سیستم آب وجود داشته است. گفتنی است در حاشیه این تاسیسات آبرسانی، بقایای کارگاه‌های صنایع دستی برای ریخته گری مس و ساخت اشیاء استخوانی نیز یافت شد.

این خندق‌ها در نهایت به حوض‌ها و باغ‌ها در قسمت‌های شمالی شهر متصل می‌شدند، به این معنی که آب موجود در سیستم، نه تنها تولید و زندگی در شهر را تامین می‌کرد، بلکه برای محوطه سازی شهر نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتد.

یانگ شوگانگ از موسسه استانی هنان در این رابطه گفت: کشف این سیستم آبی درک ما را از طرح شهر باستانی فوق افزایش داد که برای مطالعه عمیق برنامه ریزی شهری و تقسیم مناطق عملکردی در پایتخت سلسله شانگ اهمیت دارد.

مترجم: احسان محمدحسینی