خطری که از سمت مایکروویو غذای کودک شما را تهدید میکند

به گزارش مجله خبری نگار،تیمی از محققان دانشگاه نبراسکا در مطالعات جدید خود دریافتند: استفاده از مایکروویو برای گرم کردن غذا می‌تواند میلیارد‌ها ذره پلاستیکی ریز را در غذا آزاد کند.

این مطالعات نشان می‌دهد: برخی از ظروف زمانی که در معرض امواج مایکروویو قرار می‌گیرند، بیش از دو میلیارد نانوپلاستیک و چهار میلیون میکروپلاستیک در هر سانتی متر مربع آزاد می‌کنند. باید توجه داشت که پیامد‌های سلامتی مصرف چنین میکرو و نانوپلاستیک‌ها نامشخص است، اما این مطالعه تأثیر قابل توجه این مواد بر سلول‌های کلیه جنینی کشت شده مشاهده کرد. پس از قرار گرفتن در معرض این ذرات پلاستیکی، حدود ۷۵ درصد از این سلول‌ها در عرض دو روز از بین رفتند. با توجه به خطرات احتمالی، گزارش سال ۲۰۲۲ سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند قرار گرفتن در معرض این ذرات باید هر چه بیشتر محدود شود.

کازی الباب حسین، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترای مهندسی عمران و محیط زیست، در این رابطه می‌گوید: این واقعاً مهم است که بدانیم چه تعداد میکرو و نانوپلاستیک مصرف می‌کنیم. زمانی که ما غذا‌های خاصی می‌خوریم، به طور کلی از محتوای کالری، سطح قند و سایر مواد مغذی آن‌ها مطلع می‌شویم. من معتقدم به همان اندازه مهم است که ما از تعداد ذرات پلاستیکی موجود در غذایمان آگاه باشیم.

در سال ۲۰۲۱، حسین و همکارانش با الهام از تولد فرزندش، مطالعه خود را روی ظروف غذای کودک آغاز کردند. آن‌ها دو نوع پلاستیک مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده را آزمایش کردند. در این مطالعات محققان ظروف پلاستیکی که حاوی آب دیونیزه یا سه درصد اسید استیک بود که اسیدیته بسیاری از محصولات غذایی را شبیه سازی می‌کند را در مایکروویو قرار دادند. نتایج بر اساس نوع ظرف و مایع داخل آن متفاوت بود، اما شواهد نشان می‌دهد نوزادان و کودکان نوپا که غذا‌های گرم شده در مایکروویو مصرف می‌کنند می‌توانند میزان قابل توجهی از پلاستیک را مصرف کنند.

محققان همچنین به بررسی اثرات مستقیم پلاستیک روی سلول‌های بدن پرداختند. شواهد نشان می‌دهد: سلول‌های کلیه که در معرض غلظت‌های بالایی از ذرات آزاد شده قرار گرفتند، میزان مرگ و میر بالایی را نشان دادند، که نشان می‌دهد این پلاستیک‌ها می‌توانند اثرات سمی قابل توجهی داشته باشند، به خصوص که این پلاستیک‌ها راحت‌تر به سلول‌ها نفوذ می‌کنند.

محققان تاکید می‌کنند: ما باید پلیمر‌هایی را پیدا کنیم که کمتر ذرات میکروپلاستیک را آزاد کنند. این امر احتمالاً، محققان را قادر خواهد کرد ظروف پلاستیکی بسازند که هیچ گونه میکرو یا نانوپلاستیک آزاد نمی‌کنند یا اگر آزاد شوند، انتشار آن ناچیز خواهد بود.