به گزارش مجله خبری نگار،تام زگا (Tom Zega) پژوهشگر ارشد این مطالعه و استاد علوم سیارهای در آزمایشگاه قمری و سیارهای آریزونا گفت: دانهها دقیقاً شبیه چیزی هستند که اگر نمک خوراکی را در خانه بگیرید و آن را زیر میکروسکوپ الکترونی قرار دهید، میبینید.
همانطور که دانشمندان همچنان به جستجوی پاسخهایی در مورد چگونگی شروع زندگی پیچیده روی زمین میپردازند، یافتن این کریستالها که فقط در حضور آب مایع میتوانند شکل بگیرند، وزن بیشتری به این نظریه میافزاید که این سنگهای فضایی در این فرآیند نقش داشته اند.
علاوه بر این، این نمونه از یک کندریت معمولی است، یک شهاب سنگ سنگ که در این مورد از سیارک بادام زمینی شکل و نزدیک به زمین بسیار جذابی به دست آمده است، که تصور میشود خود در نقطهای از بدن سیاره بسیار بزرگتر جدا شده است. ایتوکاوا (Itokawa) با طول حدود ۶۱۰ متر یک سیارک از نوع S است که به این معنی است که سنگی بوده و این نوع سیارک و کندریتها معمولاً مواد معدنی حاوی آب ندارند.
زگا میگوید: از مدتها پیش تصور میشد که کندریتهای معمولی منبع آب بر روی زمین هستند. کشف کلرید سدیم به ما میگوید که این جمعیت سیارکی میتواند آب بسیار بیشتری از آنچه فکر میکردیم در خود جای دهد.
در حالی که قبلاً کلرید سدیم در نمونههای به دست آمده از این سیارک یافت شده بود، دانشمندان نمیتوانستند آلودگی ناشی از تماس با زمین را رد کنند. با این حال، این نمونه که توسط فضاپیمای ژاپنی هایابوسا گرفته شده و عاری از آلایندهها است، تأیید میکند که کریستالها از یک سنگ باستانی متعلق به سیارک آمده اند.
زگا در ادامه گفت: نمونههای زمینی حاوی کلرید سدیم نبودند، بنابراین ما متقاعد شدیم که نمک موجود در نمونه ما بومی سیارک ایتوکاوا است. محققان همچنین رگهای از پلاژیوکلاز، یک ماده معدنی سیلیکات غنی از سدیم را در نمونه خود یافتند.
شاوفان چه (Shaofan Che)، محقق اصلی این مطالعه گفت: وقتی ما چنین رگههای تغییری را در نمونههای زمینی میبینیم، میدانیم که آنها با تغییر آبی تشکیل شده اند، به این معنی که باید شامل آب باشد. این واقعیت که ما میبینیم که بافت مرتبط با سدیم و کلر است، یکی دیگر از شواهد قوی است که این اتفاق در سیارک رخ داده، زیرا آب از میان این سیلیکات حاوی سدیم عبور کرده است.
شرح کامل این مطالعه در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.