به گزارش مجله خبری نگار، خانمی ۲۴ ساله و کارمند یک داروخانه هستم. از بچگی تیک عصبی داشتم و هر وقت نگران میشدم، پایم بیاختیار تکان میخورد. حالا چند وقتی است که به دلیل تعدیل نیرو در محل کارم، فشار کاری زیاد شده و فشار روانی روی من است. مدام تیکعصبیام بیشتر میشود. آیا این اختلال قابل درمان است؟
مخاطبگرامی، علل بروز انواع تیکهای عصبی (حرکتی و کلامی) چندگانه است و بسته به تشخیص متخصص، راهبرد درمانی خاص خود را دارد. در ابتدا ایجاب میکند با دلایل عمده تیکها آشنا شوید. دلایل عمده تیکهای عصبی عبارتند از: فشار روانی قدیم یا جدید، وجود عوامل زیستی و محیطی مانند کمبود ویتامین یا چاقی و...، کمبود خواب، عوارض برخی داروهای ضدافسردگی و داروهای درمان آلرژی که شامل آرامبخش و آنتیهیستامین هستند، عادت در تکان دادن عضوی از بدن، تغییرات هورمونی بهویژه در خانمها، بعضی بیماریهای مزمن مثل نارسایی کلیه یا دیابت و نوروپاتی محیطی که معمولا با سندروم پای بیقرار مرتبط هستند، مصرف انواع روان گردانهای سنتی و صنعتی.
در سندروم پای بیقرار، فرد در ناحیه ران و ساق پا احساس درد عصبی میکند و پای خود را به دلیل سوزش و کرختی تکان میدهد. علایم این سندروم با قدم زدن بهتر میشود نه با استراحت کردن. این افراد همچنین بیقراری حرکتی دارند و علایم آنها در شب تشدید میشود.
برخی تیکها بسیار موقت و زودگذر هستند و با حذف سهوی یا عمدی علت آن، تیک دیگر رخ نمیدهد، اما برخی تیکها ماندگارتر هستند و گاه سالها تکرار میشوند و ممکن است برای دورهای ناپدید شوند، ولی مجدد بروز کنند که بهنظر میرسد تیک شما مخاطب محترم از نوع دوم است. درمان این نوع تیکها به ۲ روش دارودرمانی و روان درمانی است.
بسته به دلایل ذکر شده و گاه وجود آزردگیهای دیگر روان شناختی در فرد، متخصص روان پزشک یا اعصاب و روان، دارودرمانی را آغاز میکند و فرد با اعلام بازخورد، فرایند درمان را بهبود میبخشد تا به درمان قطعی منجر شود.
در صورت تشخیص نیاز فرد به مشاوره و روان درمانی، متخصص تلاش میکند علت شکلگیری اضطراب و نحوه تشدید آن در ذهن فرد را درمان کند. برای مثال در صورت وجود اضافه بار شغلی یا متغیرهای شغلی ناهمخوان با شخصیت فرد (بودن در یک شغل برون گرایانه با یک شخصیت درون گرایانه) آرام آرام فرد دچار تنش میشود تاحدی که گاه دست به تعویض یا ترک شغل میزند.
معمولا در حوزه استرس شغلی که شما هم به آن اشاره کردید، چند موردی که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد، بسیار شایع است که مشاور و روان درمانگر روی آنها تمرکز ویژهای دارند:
۱- نبود شرح وظایف مشخص. کارفرما هرروز یا هر هفته به وظایف شما اضافه میکند و شما هم به دلایل بیشمار نمیتوانید از پذیرش آن سرباز بزنید. همین جاست که مشاور مهارتهای صحیح ابراز وجود سازمانی را به شما آموزش میدهد یا دلیل ترس شما از ابراز وجود را واکاوی میکند و آن را بهبود میبخشد.
۲- تناسب نداشتن خصوصیات شخصیتی با محیط عینی و ذهنی کارتان.
۳- وجود یک کارفرما یا یک یا چند همکار بهشدت عصبی یا غیرقابل پیشبینی یا غیراخلاقی و تقریبا بیمار.
۴- ساعات کار طولانی و گاه اجبار کار در تعطیلات و تناسب نداشتن حقوق با سختی کار. در این حالتها، مشاور و رواندرمانگر تلاش میکند با ارتقای مهارتهای ذهنی، در شیوه حل مسئله در موقعیتهای مختلف سازگاری بیشتری با کارتان پیدا کنید.
منبع: خراسان