پوست الکترونیکی حساس ساخته شد

به گزارش مجله خبری نگار،پچ نرم و انعطاف پذیر پوست الکترونیکی را می‌توان در هر قسمت از بدن نصب کرد

سال گذشته دانشمندان دانشگاه سیتی هنگ کنگ یک پوست الکترونیکی ساختند که حس لامسه را به کسانی که آن را به خود وصل کرده اند، منتقل می‌کند. اکنون محققان این دانشگاه با ساخت یک پوست الکترونیکی که لمس کاربران را حس می‌کند، اختراع خود را ارتقا داده اند.

در حال حاضر در اولین نمونه از این اختراع جدید، این پوست الکترونیکی در واقع بیشتر شبیه به یک سیستم واقعیت مجازی اپیدرمی است که دانشگاه سیتی در سال ۲۰۱۹ آن را توسعه داد. این پوست الکترونیکی، مانند یک دستگاه لمسی، داخل خود شبکه‌ای از محرک‌های انعطاف‌پذیر تعبیه‌شده را جای داده است.

در این e-skin جدید، ۱۶ محرک وجود دارد که در یک چینش ۴ در ۴ مرتب شده اند، همراه با یک ماژول بلوتوث، مبدل آنالوگ به دیجیتال و سایر وسایل الکترونیکی نصب شده بر روی یک مدار انعطاف پذیر. ابعاد این پوست الکترونیکی، ۷ در ۱۰ سانتی متر (۲.۸ در ۳.۹ اینچ) و ضخامت آن ۴.۲ میلی متر است.

هر محرک، از یک سیم پیچ انعطاف پذیر، یک تکیه گاه سیلیکونی نرم، یک آهنربا و یک فیلم نازک پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) تشکیل شده است. هنگامی که محرک توسط انگشت فشار داده و رها می‌شود، یک سیگنال الکتریکی تولید می‌کند که این سیگنال الکتریکی به سیگنال دیجیتال تبدیل می‌شود. سپس این سیگنال دیجیتال به صورت بی سیم از طریق بلوتوث (و احتمالاً اینترنت) به یک برچسب e-skin دیگر بر روی شخص دیگری منتقل می‌شود.

این برچسب با ایجاد لرزش، به محرک مربوطه خود پاسخ می‌دهد. درواقع هر چه لمس اولیه روی برچسب ارسال کننده طولانی‌تر و سخت‌تر باشد، ارتعاشات روی برچسب دریافت کننده طولانی‌تر و قوی‌تر می‌شود. درست است که هر محرک نمی‌تواند به طور همزمان لمس‌ها را شناسایی و بازتولید کند، اما پوست الکترونیکی به عنوان یک عامل کلی می‌تواند با برخی از محرک‌ها که لمس‌ها را به طور همزمان تشخیص می‌دهند، آن‌ها را بازتولید کنند.

نموداری از پوست الکترونیکی که نحوه عملکرد آن را برای دو فرد نشان می‌دهد
پوست الکترونیکی ما می‌تواند بوسیله دستگاه‌های بلوتوث ارتباط برقرار کند و داده‌ها را از طریق اینترنت با گوشی‌های هوشمند و رایانه‌ها منتقل کند تا انتقال لمسی را از راه دور را انجام دهد و سیستم اینترنت اشیاء لمسی (IoT) را تشکیل دهد. این نوع لمس بر محدودیت‌های مکانی غلبه می‌کند و حس فاصله را در ارتباطات انسانی بسیار کاهش می‌دهد.

همچنین دانشمندان به دنبال تطبیق این فناوری برای استفاده توسط نابینایان هستند، چون این فناوری آن‌ها را قادر می‌سازد پیام‌های بریل را که مستقیماً به پوست آن‌ها منتقل می‌شود، احساس کنند.