بهبود سلامت روان با رفت و آمد به محل کار

به گزارش مجله خبری نگار/سیناپرس: بسیاری از مردم فکر می‌کنند رفت و آمد یک عمل طاقت فرسا و اتلاف وقت است. با این حال، دوره کرونا و شروع دورکاری برخی محاسبات و رفت و آمد‌ها را تغییر داد.

در این رابطه محققان که رابطه بین کار و زندگی شخصی افراد را مطالعه می‌کردند، به دنبال این بودند که بفهمند وقتی رفت و آمد‌های مردم ناگهان از بین رفت، کارمندان چه چیزی را از دست دادند.

متیو پیسچک (Matthew Piszczek) استادیار مدیریت از دانشگاه ایالتی وین و کریستی مک آلپاین (Kristie McAlpine) استاد مدیریت از دانشگاه راتگرز پژوهشگران اصلی این مطالعات بودند.

پیسچک در این رابطه می‌گوید: در طول دوره دورکاری، بسیاری از افراد پشتیبانی داخلی را برای فرآیند‌های مهم روزانه از دست دادند. بدون توانایی تغییر ذهنی، افراد احساس می‌کنند نقش کمتری در زندگی دارند که می‌تواند منجر به استرس شود. کار در خانه باعث می‌شود افراد به صورت ذهنی از کار جدا نشوند که این امر می‌تواند فرسودگی شغلی را به وجود آورد.

پیسچک در ادامه توضیح می‌دهد:در این مطالعه می‌خواستیم بدانیم که آیا مسیر رفت و آمد، آن زمان و مکان آرامش گرفتن را فراهم می‌کند و وقتی در دسترس نباشد چه تأثیراتی دارد.

او افزود: ما تحقیقات خود را بر روی دو فرآیند شناختی متمرکز کردیم. جدایی روانی از نقش کاری شامل جدا شدن ذهنی از مسئولیت‌های کار و بازیابی روانی از کار شامل بازسازی ذخایر انرژی ذهنی مصرف شده در طول کار.

مک آلپاین در این باره گفت: بر اساس بررسی ها، مدلی را توسعه دادیم که نشان می‌دهد فضای مرزی ایجاد شده در رفت و آمد فرصت‌هایی برای جدا شدن و بهبودی ایجاد می‌کند. با این حال، ما همچنین دریافتیم که تغییرات روزانه ممکن است بر اینکه آیا این فضای مرزی برای جدا شدن و بازیابی قابل دسترسی است یا خیر، تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال مسافران قطار باید توجه خود را به انتخاب مسیر خود، نظارت بر ورود یا خروج و اطمینان از پیاده شدن در ایستگاه مناسب معطوف کنند، در حالی که مسافران خودرویی باید به رانندگی توجه مداوم داشته باشند.

مک آلپاین افزود: ما متوجه شدیم که از یک سو، توجه بیشتر به عمل رفت و آمد به معنای توجه کمتری است که در غیر این صورت می‌توان به فعالیت‌های بازیابی آرامش بخش مانند گوش دادن به موسیقی و پادکست‌ها پرداخت. از سوی دیگر، رفت و آمد‌های طولانی‌تر ممکن است به افراد زمان بیشتری برای جدا شدن و بهبودی بدهد.

به گفته محققان، مطالعات همچنین تأیید می‌کند:تغییرات روزانه در رفت و آمدها، توانایی انجام این کار را پیش بینی می‌کند. پیسچک می‌گوید: ما دریافتیم که کارمندان در روز‌هایی که رفت و آمد‌های طولانی‌تر از حد متوسط داشتند، سطوح بالاتری از جدایی روانی از کار را گزارش کرده و در طول مسیر رفت و آمد آرامش بیشتری داشتند. با این حال، در روز‌هایی که رفت و آمد‌ها استرس زا‌تر از حد معمول بود، شرکت کنندگان انزوای روانی کمتری از کار و آرامش کمتری را در طول رفت و آمد گزارش کردند.

پیسچک معتقد است که یافته‌های ما نشان می‌دهد: کارگران و کارمندان دورکار ممکن است از ایجاد شکل رفت و آمد خود برای فراهم کردن فضای محدود برای بهبودی و انتقال سود ببرند که مزایایی مانند یک پیاده روی ۱۵ دقیقه‌ای برای نشان دادن شروع و پایان روز کاری دارد.

او در خاتمه افزود: یافته‌های اولیه ما با تحقیقات مرتبط مطابقت دارد که نشان می‌دهد کسانی که به محل کار بازگشته اند ممکن است از مسیر رفت و آمد خود برای استراحت تا حد امکان سود ببرند. گفتنی است که سایر اشکال رفت و آمد مانند حمل و نقل عمومی یا داشتن همراه در ماشین، ممکن است فرصت‌هایی برای معاشرت فراهم کند.