به گزارش مجله خبری نگار، لوطیها تقریبا از سال ۱۳۴۰ با این پوشش یعنی کت و شلوار مشکی، کلاه مخملی و سبیلهای تابدار شناخته میشوند. یک لوطی علاوه بر پذیرش منشور اخلاقی لوطیان بهعنوان نخستین کار، باید ظاهرش را هم با جامعه لوطیها یکی میکرد. آنها یک سری ویژگیهایی داشتند که باعث محبوبیتشان بین مردم شده بود، از امین محله بودن، تعصب داشتن روی هم محلهایهایشان، مرام و مسلک مردمیشان و .... البته لوطیها اگرچه معمولاً سواد درست و حسابی نداشتند و دعوا و درگیریهایشان بیشتر به چشم میآمد، اما رعایت برخی موازین اخلاقی و اجتماعی، ملاک برتری لوطیها در جمع خودشان بود. «داش رسول وثوقی»، یکی از افرادی است که هم اکنون با همین تیپ و پوشش در جامعه زندگی میکند. به سراغ او رفتیم تا درباره دلایل انتخاب این پوشش، واکنش مردم و ... با او گفتگو کنیم که متوجه شدیم در چند وقت اخیر، پایش به تلویزیون و سینما هم باز شده است. با ما همراه باشید.
از او بهعنوان اولین سوال، میپرسم که از چه سالی این نوع تیپ را انتخاب کرده است که میگوید: «از سال ۸۷ این پوشش را انتخاب کردم که تقریبا ۲۳ ساله بودم. البته قبلش هم تیپم همینجوری بود، ولی کلاه مخملی سرم نمیکردم. منظورم این است که همین لباسها را میپوشیدم، همین مدل سبیلها را داشتم و ... فقط کلاه نداشتم».
لوطیان برای خود سلسله مراتب و القاب خاصی داشتند و به کسی که تازه وارد گروه لوطیان میشده، «داش» میگفتند. از داش رسول درباره دلایل انتخاب این تیپ خاصش میپرسم که میگوید: «احترام به بزرگتر، دستگیری از محرومان و ضعفا، رکگویی، دفاع از حق، نان خوردن از دسترنج خود و ... مهمترین قواعدی بوده که هر لوطی باید در قدم اول برای ورود به جمع لوطیان رعایت میکرده است. دلیل انتخاب این تیپ هم، عشقم به مردانگی و جوانمردی است. من به شخصه، عاشق منشور اخلاقی لوطیها شدم بنابراین با این پوشش، میخواهم تلنگری زده باشم به همه برای رعایت ادب و جوانمردی در زندگی امروزی که جای خالیاش به شدت احساس میشود.»
وثوقی، ۳۶ ساله است و مغازه فروش قطعات لوازمیدکی خودرو دارد. از او درباره واکنش مردم به تیپ لوطیطورش میپرسم که میگوید: «واکنش مردم خیلی مثبت و خوب است. بعضیها به محض دیدن من، درخواست میکنند که با آنها عکس بگیرم. مردم این تیپ را خیلی دوست دارند، چون برایشان یادآور و نشاندهنده مردی و مردانگی و جوانمردی است. با دیدن من زیاد میگویند ماشاءا.... از این پوشش و خاطراتی هم که دارند، زیاد برایم خاطره میگویند. یک بار هم یک نفر با دوستش از کنارم رد میشدند و گفتند سبیلهاش رو! و بعد یکیشان آمد جلو و به من گفت که اینا واقعیه؟ سبیلهات مال خودته؟ موهات طبیعیه؟ از این سوالها هم زیاد از من میکنند. بعضی هم کلاهم را که نباید بگیرند، اما میگیرند تا با آن عکس بگیرند و من هم نمیتوانم به آنها نه بگویم، چون باید مردمی باشم و مردم را دوست دارم».
از او درباره تاثیر این پوشش بر رفتارهایش میپرسم که میگوید: «بهطور کلی پوشش بر رفتارها و شخصیت انسان، خیلی تاثیرگذار است. مردم با دیدن تیپ لوطیوار من توقع دارند فردی که این لباسهای داشی را پوشیده، بد نباشد، باادب باشد، بامعرفت، بامرام، سفرهدار و ... باشد. این تیپها خاص است و با آن نمیتوان هرجایی رفت، با هر کسی نمیتوان گشت، باید همیشه سنگین باشید و به مردم احترام بگذارید. به طورکلی رفتار انسان با این لباس تغییر میکند. کسی که این لباسها را میپوشد باید خیلی مراقب باشد، چون با یک رفتار اشتباه، نگاه مردم به او و این پوشش عوض میشود. مردم به چشم دیگری به ما نگاه میکنند و باید مراقب باشیم.»
«خانوادهام هم موافق این پوششم هستند. من ازدواج کردم و ۲ فرزند دارم که آنها هم تیپ من را دوست دارند». داش رسول با این مقدمه ادامه میدهد: «من یک اخلاقی دارم که باید احترام این لباس را نگه دارم. من تنها کسی در ایران هستم که کلاه مخملی دارد و اهل این نیستمکه در عروسیها برای گرمکردن مجالس شرکت کنم. بیشتر افراد با این نوع تیپ و پوشش، امروزه اهل نمایش بازی کردن و حضور در عروسیها و انجام حرکات موزون و ... هستند، اما من اصلا این کارها را انجام نمیدهم. بچهها هم تیپ من را دوست دارند.»
او با این توضیح که چند وقتی است در خط بازیگری هم رفته، میگوید: «در سریال نوروز رنگی با «علی مسعودی» و فیلم سینمایی «بخارست» با آقای «حسین یاری»، «پژمان جمشیدی»، «علی کاظمی» و ... همبازی شدم. آنها من را در یک تله فیلم دیده بودند و به من خبر دادند که برای تست بازیگری بیا. حسین یاری، وقتی من را دید هم خیلی خوشحال شد و هم خیلی تعجب کرد. به من گفت که ماشاءا...، تیپ شما عالی است و همیشه مرام در وجودت بماند. بعدش هم گفت که با دیدنم تعجب کرده، چون فکر میکرده دیگر از این تیپها در جامعه امروزی نیست، اما بهنظرم این تیپ که نشانه مردانگی و جوانمردی است، باید باشد تا بچهها ببینند و یاد بگیرند. باید به اصالت ایران و ایرانی بودنشان افتخار کنند».
لوطیان در برگزاری مراسم عزاداری، برپایی تکایا، دستهها و شور ایجاد کردن در ایام عزاداری محرم و صفر نقش بسیار مهمی داشتند و حتی نمود ظاهری دستهها در دهههای قبل بودند. حضور فعال در این مراسم تأثیر زیادی بر کسب احترام در جمع لوطیان برایشان داشته است. از داش رسول درباره این موضوع میپرسم که میگوید: «لوطیگری با عشق به امامحسین (ع) و جوانمردی امام علی (ع) گره خورده است. امام حسین (ع)، نماد مردانگی و جوانمردی و مرام و صفاست. آرزوی همه ماست که بتوانیم در مسیر ایشان و پدرشان امامعلی (ع) برای پاسداشت مقام بزرگشان قدمی برداریم».
منبع: خراسان