مهرِ مهربانی

به گزارش مجله خبری نگارهفتم مهر ماه روز رشادت‌های آتش‌نشانان، روز ملی ایمنی و آتش‌نشانی نامگذاری شده است.

نبرد میان آتش و آتش نشان پیوندیست ناگسستنی و هنگامی کە آتش نشان در ایستگاه صدای آژیر را شنید لحظه‌ای را برای رسیدن به محل حادثه تلف نمی‌کند تا هر چه زودتر برای نجات جان و مال مردم دل به دریای حادثه بزند.

رشادت‌های آتش‌نشانان داستان‌های فراوانی دارد و بسیاری از این داستان‌ها را ایثار و ازخودگذشتگی تشکیل می‌دهد.
دو تن از آتش نشانان دلیر و نوع دوست مریوانی، از دغدغەها، کاستی ها، مشکلات و عشق بە شغل خود می‌گویند: بە دلیل عدم درک و توجه به جایگاه آتش‌نشانان از شغلِ خود راضی نیستند، چون از طرف کارفرما و نهاد‌های مافوق، آتش‌نشانان درگیر انجام کار‌هایی می‌شوند که تحت هیچ شرایطی جزو وظایف آنان نیست، از جمله" شستن خیابان و معابر و شستن محوطه‌ی ادارات و مدارس و غیره".

آنان می‌گویند: با توجە بە تایم کاری سنگین و دریافتی بسیار ناچیز و شرایط سخت اقتصادی، حقوق ماهیانە کفاف زندگی را نمی‌دهد. چون پایه حقوق و اضافه کاری بسیار کم و در نتیجه دریافتی ناچیز باعث عدم تعادل درآمد و هزینەی زندگی شدە است و این دریافتی هم گاهاً با تعویق چند ماهه بوده و پرداخت نیز تمام و کمال صورت نمی‌گیرد.

حسن شهبازی، آتشنشان و یکی از اعضای انجمن ادبی مریوان و از فعالان پرتلاش در زمینە شعر و ترجمە از دغدغە‌های زندگی خود و همکارانش می‌گوید: حس بشردوستانه و نوع دوستی و همچنین عشق به حیات و زیستگاه تمامی موجودات است که ما را در انجام هر چه بهتر وظایف خود تشویق و ترغیب می‌کند، اما در عوض آنچه باعث دلسردی ما می‌شود حقوق و مزایای کم و ناچیزی است که کفاف زندگی را نمی‌دهد و نیز پرداخت نکردن به موقع همان حقوق و مزایای ناچیز از طرف شهرداری به عنوان کارفرما و تعویق آن برای ماههاست و جدا از این تبعیض‌هایی که نسبت به جایگاه و حقوق آتش‌نشانان از طرف کارفرما روا داشته می‌شود.

جدای از این‌ها نداشتن امنیت شغلی و اقدام نکردن شهرداری برای تبدیل وضعیت شغلی نیروی آتش نشانی نیز بر مشکلات ما می‌افزاید، چرا که بسیاری از نیرو‌های آتش نشانی با وجود سال‌ها خدمت خالصانه هنوز شرکتی و قراردادی هستند و می‌خواهند که از وضعیت شرکتی و قراردادی به پیمانی و رسمی تغییر یابند.

با نگاهی گذرا بە فضای مرکز آتش نشانی و در نظر گرفتن موقعیت مکانی مرکز و وجود جوانانی رشید و ورزشکار و کمیِ امکانات موجود، با خودم می‌گویم آیا این مکان و این امکانات ناچیز می‌تواند جواب گوی نیاز‌های دنیای امروز باشد؟ آیا این کاستی هااز عمدەترین دلیل دلسردی نیرو‌های آتش نشان نیست؟!

شهبازی و فتحی دو نیروی دلسوز آتش نشانی اظهار می‌دارند: علاوە بر پرداخت بە موقع حقوق و مزایا و تغییر وضعیت نیرو‌های خود، انتظار و مطالبە ما از سیستم و کارفرما و سازمان آتش نشانی این است کە شأن اجتماعی و کاری آتش نشان را با انجام کار‌هایی کە جزو وظایفشان نیست زیر سئوال نبرد چراکه کرامت کاری یک آتش نشان خیلی بالاتر از شستن معابر و خیابان هاست!

آنان می‌گویند: با توجه به اینکه شغل ما خطر آفرین و از مشاغل سخت و زیان‌آور به شمار می‌رود توامان با خاطرات تلخ و شیرین است. رویارویی با هر حادثه‌ای که منجر به زیان جانی و مالی برای دیگران است برایمان دلخراش، تلخ و ملال‌آور است و از طرفی دیگر در حادثه‌ای که ما در آن با یاری خداوند بتوانیم جان و مال مردم را از گزند حوادث و آتش سوزی برهانیم آن لحظه جزو شیرین‌ترین خاطر‌ها خواهد بود و برای ما بسیار خوشایند و لذتبخش است، و در کل نمی‌توان اولویت بندی کرد، چون تمامی اقداماتِ امداد و نجاتی که ما در شغل خود انجام می‌دهیم خاطراتی ناب و از جنسِ تلخ و شیرین است.

هنگامی کە پای درد دل‌ها و حرف‌های این عزیزان نشستم، با تمام وجود احساس شعف کردم و در دل بە مادران و پدرانی غبطە خوردم کە چنین فرزندان با اخلاق و نوع دوستی را تحویل اجتماع دادەاند.

از شیفت‌های سنگین و دلهرە‌های شب‌های پایان سال و اعیاد و هزاران شب دیگر کە ما با خیال آسودە می‌خوابیم؛ چە جشن‌ها کە شرمندە خانوادە شدەاند و دم بر نیاوردەاند و چە تعطیلات و عصر‌های جمعەای کە زندگی بدهکار این قشر زحمت کش است!

در ادامه شهبازی، از عشق بە شغلش می‌گوید و از این کەعاشق خدمات بشردوستانه و امداد رسانی و نجات تمامی موجودات است بە شغلش عشق می‌ورزد.

وی می‌گوید: با توجە بە این کە اکنون رشتە تحصیلی آتش نشانی در دانشگاە‌ها تدریس می‌شود، اگر ضوابط استخدامی در نظر گرفته شود باید آتش‌نشان طبق رشته‌ی تحصیلی مرتبط و آزمون کتبی و عملی جذب شود که در آن، هم توان علمی و هم توان جسمی فرد سنجیده شود و آتش نشان در بدو ورود نباید از ۲٥ سال بیشتر و باید از سلامت کامل از نظر جسمی، روحی و فیزکی برخوردار باشد.

این آتش نشان خستگی ناپذیر از تایم کاری خود و دوستانش چنین می‌گوید: شیفت‌های کاری آتش‌نشانی بر اساس ۲٤ ساعت کار و ٤۸ ساعت استراحت قرار گرفته که آن هم بر مبنای قانون تعیین شده است.

چون شغل آتش‌نشانی جزو مشاغل سخت و زیان‌آور است و در طول ۲٤ ساعت شبانه‌روزی با فشار کاری و استرس‌های ناشی از اعلام حوداث و حریق و همچنین رویارویی با سوانح دچار اضطراب و روانپریشی می‌شوند لذا ۴۸ ساعت تمام برای استراحتِ کامل جسمی و روحی آن‌ها در نظر گرفته شده است تا بتوانند با فراغت خاطر بیشتر سرِ شیفت‌های کاری خود حاضر شوند.