علی کفاشیان متخلص به استاد المجامع؛ نگاهی به مهم‌ترین انتخابات جنجالی ۴۰ سال اخیر

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: حواشی مجامع انتخاباتی در ورزش ایران سابقه‌ای دیرینه و جالب دارد؛ شاید نخستین مجمع انتخاباتی که قرار بود بدون دخالت دولت و همراه با استقلال فدراسیون باشد، به سال ۸۶ برمی‌گردد. پس از تعلیق فوتبال ایران در سال ۸۵، فدراسیون فوتبال با کمیته انتقالی اداره و این کمیته مسئولیت تدوین اساسنامه‌ای مستقل برای فدراسیون فوتبال را بر عهده داشت. نیمی از اعضای کمیته انتقالی از وزارت ورزش انتخاب شدند و نصف دیگر را نهاد‌های بین‌المللی نظیر FIFA و AFC مشخص کردند.

اختلاف در خصوص تدوین اساسنامه و برگزاری مجمع از روز نخست علنی شد. صفایی فراهانی به عنوان یکی از نمایندگان مهم نهاد‌های بین‌المللی تلاش می‌کرد تا استقلال فدراسیون حفظ شود و دولت حق دخالت در انتخابات فوتبال را نداشته باشد.

داستان از اینجا شروع شد: محمد علی‌آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی که از نزدیکان رئیس جمهوری بود، تلاش می‌کرد تا ضمن ریاست بر ورزش کشور، رئیس فدراسیون فوتبال هم باشد. اما اساسنامه جوری نوشته شده بود تا به رئیس ورزش کشور که منصوب دولت بود، اجازه ثبت‌نام برای پست ریاست ندهد.

بلبشویی بود؛ اما با تمام مقاومت‌ها، علی‌آبادی با حضور در فدراسیون برای دومین بار برای ریاست ثبت‌نام کرد.

پیش از این قرار بود انتخابات روز ۲۳ مهرماه برگزار شود که کفاشیان، علی‌آبادی و آجورلو به عنوان نامزد‌های ریاست حضور داشتند؛ اما استعفای ۱۲ نامزد هیأت‌رئیسه به بهانه حضور علی‌آبادی و سعیدلو -معاون رئیس‌جمهوری- انتخابات به تعویق افتاد.

اتفاق جالب این بلبشو، ثبت‌نام علی کفاشیان برای ریاست بود؛ بسیاری از دوستان او بار‌ها به کفاشیان گفتند چرا در شرایطی که علی‌آبادی می‌خواهد رئیس فوتبال شود، بازیچه دست او شده و برای رقابت صوری پا به عرصه گذاشته و این اقدام به اعتبار ورزشی‌اش لطمه می‌زند.

علی کفاشیان -متخلص به استاد مجامع انتخاباتی- با خنده و شوخی همواره یک جواب برای دوستان خود داشت: «من رئیس فدراسیون می‌شوم.» او در پاسخ به اینکه چه اساس و منطقی پشت این ادعا هست، بازهم با خنده می‌گفت: «بعداً می‌فهمید!»

با ثبت‌نام دوباره علی‌آبادی، کفاشیان و شاهرخ شهنازی، تقریباً ریاست علی‌آبادی تمام شده تلقی می‌شد که با مطرح شدن دخالت دولت، فشار رسانه‌ها و نامه فیفا با این مضمون که اگر تا پایان سال ۲۰۰۷ انتخابات برگزار نشود، تعلیق ایران ادامه‌دار می‌شود، با دستور رئیس‌جمهوری وقت، علی‌آبادی از حضور در این پست انصراف داد.

مجمع عمومی فدراسیون فوتبال برای انتخاب رئیس و اعضای هیأت رئیسه روز ۱۹ دی‌ماه ۸۶ با حضور ۶۴ عضو آغاز شد. مهم‌ترین چهره غایب در این نشست شاهرخ شهنازی دیگر کاندیدای ریاست بود تا انتخابات به نوعی به انتصاب تبدیل شود. ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه محمد آخوندی رئیس وقت روابط عمومی سازمان تربیت بدنی از جلسه مجمع خارج شد و اعلام کرد علی کفاشیان با قیام و قعود به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد.

نخستین مجمع پرماجرایی که با نظارت نهاد‌های بین‌المللی برگزار شد شاید پرحاشیه‌ترین انتخابات ورزش ایران طی ۴۰ سال اخیر باشد که علی کفاشیان به همه فهماند بازی انتخابات را چقدر خوب می‌شناخت و می‌دانست که فیفا بی‌شک با حضور علی‌آبادی موافقت نمی‌کند و استاد مجامع به عنوان تنها کاندیدا سرانجام رئیس می‌شود!