به گزارش مجله خبری نگار/فوتبال ۳۶۰: هیچ چیز عوض نشده بود. ورزشگاه همان بود، مگوایر کاپیتانی میکرد، پاسها پراشتباه بود، شیاطین سرخ راحت گل میخوردند، به سختی به دروازه حریف میرسیدند و چهره سرمربی منچستریها همان چهرهای بود که از تمام جانشینان الکس فرگوسن به خاطر داریم؛ شمایلی که قرار است سوژه ترولهای فوتبالی فضای مجازی شود و شاید تنهاخ در آژاکس هرگز به این قسمت از رسانه نزدیک هم نمیشد، اما کار در منچستریونایتد میتواند او را هم به لیست سوژههای طنز فوتبالی اضافه کند. اولدترافورد نه بوی افتخار میداد و نه شور بازگرداندن نتیجه در آن موج میزد. خانه منچستریها دستکم در مقابل برایتون تئاتر رویاها نبود و بیشتر میدانی برای تکرار کابوسهای سالهای اخیر قرمزهای منچستر به نظر میرسید.
یکشنبه عصر، ساعت ۱۷:۳۰ به وقت تهران، منچستریونایتد در دیداری از هفته اول فصل جدید لیگ برتر در خانه میزبان برایتون بود. هواداران منچستر با اتکا بر فرم خوب پیشفصل و سابقه درخشان سرمربی هلندیشان انتظار یک شروع امیدوار کننده را داشتند، اما این انتظار خیلی زود رنگ باخت و منچستریها فهمیدند حداقل برای بازی اول فصل چیزی در این باشگاه تغییر نکرده است. حملات برایتون جدی شدند و خط دفاع شیاطین باز هم آماج هجوم یک تیم لیگ برتری دیگر قرار گرفت. پاسکال گروس در دقیقه ۳۰ اولین گل خورده فصل یونایتد را وارد دروازه دخیا کرد و طولی نکشید که همین بازیکن در دقیقه ۳۹ بازی گل دوم را هم به تور دروازه تیم میزبان هدایت کرد. منچستریها در اولین نیمه از فصل جدیدشان آن هم در خانه با ۲ گل عقب افتادند تا شیرینی رویاپردازیها باز هم با تلخی واقعیت درآمیزد و سکونشینان اولدترافورد یک بار دیگر در مورد لقب ورزشگاهشان، تئاتر رویاها تردید جدی کنند. تلاش منچستر برای جبران گلهای خورده در نیمه اول فرجامی نداشت و تنهاخ اولین نیمه بازنده را در تیم جدیدش ثبت کرد. سیاق بازی منچستریها از تغییر چندانی حکایت نمیکرد. پاسهای اشتباه مکرر، فضاهای خالی در دفاع، عدم توانایی در رسیدن به دروازه حریف و خونسردی رشفورد در هنگام از دست دادن موقعیتها همگی تداعی منچستری را میکردند که فصل گذشته رالف رانگنیک آن را هدایت میکرد. رونالدو هم از روی نیمکت نظارهگر یک نمایش دلسردکننده دیگر از تیمش بود و کارگردان تلوزیونی به خوبی واکنشهای حاکی از ناراحتی او را پوشش داد.
تنهاخ تیمش را برای نیمه دوم راهی زمین کرد تا شاید این نیمه گره کار شیاطین را باز کند؛ اما این نیمه هم از سوی منچستر به جز بازی قابل قبول ۲ یا ۳ بازیکن این تیم شاهد دستاورد ویژه دیگری نبود. سانچو سایهای از ستاره دورتموند هم نشان نمیداد، فرناندس از روزهای خوبش فاصله داشت، فرد و مکتومینای هرگز به خوبی مهاجمان تیم را تغذیه نمیکردند و در نبردهای تن به تن هم حرف چندانی برای گفتن نداشتند، رشفورد با چهره خونسردش پس از از دست دادن موقعیتها سکوها را به یاس وا میداشت و فقط دراین بین لیساندرو مارتینس و کریستین اریکسن عملکرد قابل قبولی را ارائه کردند. ۲ خرید جدید منچستر ظاهرا هنوز تحت تاثیر شرایط بد این باشگاه قرار نگرفتهاند و همان بازیکنان فصل گذشته هستند که در دیدار اول تیمشان مقابل برایتون خوب ظاهر شدند و به خصوص کریستین اریکسن تبدیل به هسته مرکزی خط میانی منچستر شده بود و حرکات هجومی تیم از سوی او آغاز میشد. منچستر به معنای واقعی یک تیم نبود و تنهاخ برای خروج از این وضعیت، کدورتش با ستاره پرتغالی را کاملا کنار گذاشت و او را برای بازگرداندن نتیجه به میدان فرستاد. با این حال رونالدو هم دردی از تیم تنهاخ دوا نکرد و در بیشتر لحظهها نظارهگر شکست تیمش بود. در نهایت اشتباه بازیکن برایتون و گل به خودی آنها باعث شد شکست خانگی منچستر تا اندازهای ملایمتر شود و دقیقه ۶۸ بازی بود که مکآلیستر به اشتباه دروازه خودی را باز کرد تا اختلاف به حداقل برسد. منچستریها با وجود این گل هم تغییری در فرم بازی و شرایط روحی خودشان ایجاد نکردند و مجددا نزدیک شدن به دروازه برای آنها کار سختی به نظر میرسید. در سوی مقابل برایتون با درایت گراهام پاتر دقیقه به دقیقه بهتر به مدیریت بازی و نتیجه میپرداخت و خیلی راحتتر از میزبان نامدار و پرافتخارش به دروازه حریف نزدیک میشد و آن را تهدید میکرد.
این سومین شکست متوالی منچستریونایتد در مقابل برایتون و گراهام پاتر بود و برای اولین بار در تاریخ ۲ باشگاه این اتفاق رقم میخورد. ضمن اینکه پاسکال گروس با سبقت از برونو فرناندس و ثبت ششمین گلش تبدیل به بهترین گلزن تقابلهای ۲ تیم در تاریخ شد. همه چیزهای خوب در این جدال خاص در حال رفتن به سوی برایتون است و حریف نهچندان بزرگ شیاطین سرخ در برابر این تیم مانند بزرگان لیگ جزیره نتیجه میگیرد. تا پیش از این ۳ شکست، منچستریها در طول تاریخ باشگاهشان فقط ۳ بار در برابر این تیم بازنده بودند و در این مدت به اندازه تمام طول تاریخشان از برایتون باختهاند. اگر چه بازی اول فصل به هیچ وجه فرصت مناسبی برای قضاوت یک تیم نیست، اما عصر تنهاخ در اولدترافورد خوب شروع نشد و تیم جدید مرد هلندی نه تنها در نتیجه بلکه در کیفیت بازی هم ارائه خوبی نداشت. اریک تنهاخ رفته رفته با سختیهای کار در منچستر آشنا میشود و خیلی زود باید برای جا نماندن از رقابت کسب سهمیه تیمش را بازسازی کند. شاید با این نمایش و این شکست، صرافت سران منچستر برای به خدمت گرفتن بازیکنان جدید بیشتر و روزهای باقی مانده از پنجره تابستانی نقل و انتقالات برای این باشگاه با فعل و انفعالات بیشتری سپری شود. کارگردان تلوزیونی دیدار منچستر و برایتون در آخرین دقایق بازی، تصویر غمانگیزی از چهره درهم هواداران در اولدترافورد به تصویر کشید که در آن موج یاس و دلسردی در سیمای سکونشینان اولدترافورد به وضوح جولان میداد. قضاوت در مورد کار اریک تنهاخ در منچستر در این مقطع بسیار ناجوانمردانه به نظر میرسد، اما حداقل میتوان گفت بازسازی این منچستر هنوز خیلی کار دارد.