به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: ساختار فوتبال ایران یک خاصیت بسیار قابل درک دارد که با درک آن، دیگر نیازی نیست از چیزی تعجب کنید. ساختار فوتبال ایران ساختار ضدساختار و ضدتوسعه است. در خدمت کسب درآمد غیرمشروع طراحی شده و به همین دلیل، به هر چیزی که درست و قانونی و نوآورانه و سالم باشد، چنگ و دندان نشان میدهد. داخل اتاق جلسات مدیران همه برای ایدههای نو دست میزنند، اما کسی آنها را اجرا نمیکند. طرحها داخل کشوها خاک میخورند. هر ایده جدید و پولسازی هم که وارد فوتبال شود، باید حتماً از کانال مافیا وارد شود. در غیر این صورت بایکوت میشود.
میتوانید باور نکنید. انتخاب خودتان است، اما من ۲۲ سال تجربه روزنامهنگاری ورزشی را داخل این سطرها میگذارم. بارها بهترین و سادهترین پیشنهادهای اقتصادی ورزشی را به مدیران مختلف دادهام که نتیجهاش سریع و تضمینی بوده، اما کسی به آنها گوش نکرده. دلیل؟ شفافیت بیش از حد طرح! طرح بیش از اندازه رو و شفاف بوده و جایی برای لفت و لیس ندارد! به همین راحتی!
وقتی این را درک کنید، متوجه میشوید چرا بسیاری از نیروهای انسانی درجه یک فوتبال ایران در حوزههای مدیریتی، مشاورهای، مربیگری، اداری و حتی رسانهای خانه نشین هستند. آنها جایی در این ساختار ندارند. تعلیق لیگ؟ برای کسی اهمیت ندارد.
حذف سرخابیها از آسیا؟ برای هیچ کس مهم نیست! تعلیق از جام جهانی؟ که چه؟ تعلیق شدیم دیگر! ته تهش چند سال بعد مثل محمد علیآبادی یا مسعود سلطانیفر در نهایت بیتفاوتی، همه چیز را تکذیب میکنیم.
همه چیز در حسابهای بانکی نهفته شده. بقیه بیاهمیت است.
البته حق دارید باور نکنید. یادتان باشد. ساختاری که ضدتوسعه باشد، با ساختاری که در حال توسعه است، به تضاد منافع خواهد خورد. داستان ساختار ضداصلاح فوتبال ایران و ساختار فاسد، اما رو به پیشرفت ایافسی همین است.