به گزارش مجله خبری نگار به نقل از خراسان، تا سال ۱۳۳۷ ش، مردم دنیا از شر پدیدهای به نام بازیهای رایانهای آسودهبودند و این مصیبت بزرگ، هنوز دامن خانوادهها را نگرفته بود و هنوز نیاز نبود به ضرب دَگَنَک، بچههای معتاد به این جور بازیها را از پای تلفن همراه، رایانه یا تلویزیون بلند کرد. سال ۱۳۳۷ ش بود که این فکر شوم، به ذهن یک فیزیکدان از اهالی نیویورک به نام آقای ویلیام هگنباتوم رسید.
البته او واقعاً قصد نداشت مردم دنیا را بیندازد داخل هچل! هدفش این بود که بازدیدکنندگان از نمایشگاه دستاوردهای فیزیک، ارزش این علم را بهتر بفهمند. این بود که با استفاده از نوعی اسیلوسکوپ (نوساننگار) الکتریکی، نوعی بازی شبیه به تنیس درست کرد که افراد با استفاده از قلم نوری دستگاه، توپ را هدایت میکردند و اسم این بازی را گذاشت «تنیس برای ۲». لابد منتظرید بعد از عدد ۲، یک کلمهای مثل «نفر» باشد؛ اما خب، نیست! ما خیلی گشتیم، پیدا نکردیم. احتمالاً آقای ویلیام از کلمه «نفر» خوشش نمیآمدهاست. این اختراع، شروعی برای کارهای بعدی بود و بهتدریج، طی حدود ۶۰ سال، بازیهای رایانهای دنیای کودکان را بلعید!