معرفی تکنیک راکو؛ تکنیکی خاص در بین سفالگران

تکنیک راکو

مجله خبری-سبک زندگی نگار: از گذشته تا به امروز، تمامی سفالگران در جای جای دنیا، تلاش می‌کردند تا بتوانند با کمک روش‌های مختلف، سبکی نوین و جدی را در تولید و ساخت انواع ظروف و شکل‌های سفالی ایجاد کنند. راکو یکی از این روش‌ها بوده که امروزه دوباره مورد توجه طرفداران سبک‌های دفرمه قرار گرفته است. راکو را اینطور معنا می‌کنند؛ تاثیری اتفاقی و زیبا بر روی بدنه‌های سرامیکی!

این کلمه یک کلمه‌ی ژاپنی است و به معنای لذت و شادی می‌باشد. در واقع راکو واقعا یکی از هیجان انگیزترین و شگفت انگیزترین روش‌های تولید سرامیک است. عموما ظروف و شمایلی که به واسطه‌ی سبک راکو تولید می‌شوند، جنبه‌ی تزئینی دارند و از حالت کاربردی خارج می‌باشند.

چرا که شکل دفرمه‌ی این اجسام، مانع از قابلیت‌های کاربردی آن‌ها خواهد شد. بهترین گِل‌هایی که در هنر سفالگری راکو مورد استفاده قرار میگیرند، گل‌های سفالگری راکو هستند. این گل‌ها توانایی و مقاومت بالایی در برابر شُک‌های حرارتی دارند. دمای پخت تعیین شده برای سفال‌های راکو، چیزی حدودا ۱۰۰۰ فارنهایت و ۱۸۲۳ درجه سلسیوس می‌باشد.

این ظرف‌ها پس از این که کامل پخته شدند دوباره لعاب می‌شوند و نام کوره‌ی لعاب آن‌ها راکو نام دارد. مهم‌ترین چیزی که ماهیت ظروف راکو را می‌سازد، ترک‌ها و سبک خنک کردن این ظروف در داغ‌ترین حالت خود است.

این ظرف‌ها پس از اینکه در کوره‌ی لعاب قرار گرفتند، با یک انبر از کوره خارج شده و بر روی خاک اره‌های خنک قرار میگیرند، این تغییر دمای ناگهانی، باعث می‌شود که بدنه‌ی لعاب ترک بردارد و این ترک ها، بخشی از سبک راکو در تولید سفال است. البته که راکو سبک‌های دیگری نیز دارد.

سفال ساخته شده با تکنیک راکو

تکنیک‌های مختلف در سبک راکو

راکو در عین اینکه کاملا بی نظم است و از هیچ قانون خاصی در تولید و پیدایش پیروی نمی‌کند، اما باز هم تکنیک‌های خاص خودش را داراست. راکوی تخت، راکوی مس مات، راکوی لاستر، راکوی لعاب ترک و راکوی مو اسب، از جمله رایج‌ترین تکنیک‌های تولید راکو می‌باشند.

راکو مو اسب: در این سبک، بدنه‌ی راکو بدون لعاب است و برای احیای خود سفال، روی آن موی اسب انداخته می‌شود.

راکو لعاب ترک: با ۸۰٪ ترانس ۱۰٪ کربنات سدیم و ۱۰٪ کربنات لیتیم، احیا انجام می‌شود.

راکو لاستر: با ۸۰٪ ترانس و ۱۰٪ کربنات لیتیم ۲٪ اکسید بیسموت ۳٪ کربنات مس ۵٪ کربنات سدیم، احیا انجام می‌شود.

راکو مس مات: با فرمول ۸۰٪ اکسید مس و ۲۰٪ ترانس، احیای سبک صورت می‌گیرد.

راکوی لخت: در این روش که قدیمی‌ترین روش تولید راکو است، از دوده برای احیای سفال استفاده می‌شود.

آشنایی با سبک راکو

در اصل باید بگوییم که تاریخچه‌ی پیدایش سفال راکو به ساخت فنجان‌های چای در مراسم نوشیدن چای در ژاپن بر میگردد. هنرمند کره‌ای به نام “چو جی رو” به طور کاملا اتفاقی این سبک را کشف نمود و بعد از اینکه این طرح به شدت مورد توجه تمام مردم قرار گرفت، نام خانوادگی خود را از چو جی رو به راکو تغییر داد.

دلیل محبوبیت زیاد راکو در بین مردم ژاپن این است که این مردم، راکو را یک هنر مذهبی می‌نامند به دلیل تطابقش با مذهب چان، احترام خاصی برای این سبک قائل هستند چرا که مذهب چان نیز تعریفی از آزادی و رهایی است؛ از بی قانونی و زیبایی که برای به وجود آمدن آن برنامه ریزی نشده باشد، می‌آید.

ظروف راکو