برای تماشای این عکس‌ها زیرآبی بروید

گالری‌ها و موزه‌ها همچنان مکان‌هایی رسمی و پذیرفته تلقی می‌شوند برای برپایی نمایشگاه‌های هنری و البته به رسمیت شناختن یک اثر. هرچند هنر پست مدرن در این سال‌ها با زیر سوال بردن این رسمیت، با تاکید بر اینکه هنر دیگر به مکان‌های مألوف و سنتی نظیر نگارخانه ها، گالری‌ها و موزه‌ها محدود نمی‌شود، سعی در خارج کردن هنر از نفوذ متولیان امور هنری داشته و در این مسیر موفقیت‌هایی هم در حوزه هنر عمومی و خیابانی رقم خورده است.

به گزارش مجله خبری نگار، با این همه حتی هنرمندانی که در مسیر هنر خیابانی موفقیت‌های جهانی را به دست آورده اند و آثارشان با قیمت‌های گزاف خرید و فروش می‌شود، همچنان خود را از تجربه شیرین برگزاری یک نمایشگاه در گالری‌ها بی نیاز نمی‌بینند.

نمونه‌ای از این هنرمندان، بنکسی ـ گرافر معروف انگلیسی ـ است که در تمام این سال‌ها تلاش کرده است هویت خود را مخفی نگه دارد و بیشتر آثارش را در خیابان‌ها و در قالب نقاشی دیواری عرضه کند. تنها راه اثبات هویت آثار گران قیمت بنکسی، صفحه شخصی اش در فضای مجازی است؛ بر این اساس وقتی اثری جدید با مختصات کار‌های این گرافر بر دیوار یکی از شهر‌های انگلیس سر درمی آورد همگان منتظر می‌مانند تا این هنرمند با قرار دادن عکس نقاشی در حساب کاربری اش، مالکیت آن را تایید کند. با این همه حتی چنین هنرمند سرکشی هم تجربه برپایی نمایشگاهی از آثارش در یک گالری را از دست نداده است و در این سال‌ها نمایشگاه متعددی از گرافیتی‌ها او در کشورهایی، چون ایتالیا، آمریکا، امارات و ... برپا شده است.

در سال ۲۰۱۱ یک عکاس مشهور به نام آندریاس فرانک، تصمیم گرفت نمایشگاه هنری اش را در زیر آب برگزار کند. این نمایشگاه با عنوان «دنیای غرق شده» در کشتی وندنبرگ در حوالی فلوریدا بر پا شد. فرانک گفته بود که این نقاشی‌ها در حقیقت عکس‌های دستکاری شده‌ای هستند که نحوه زندگی، فرهنگ و تاریخ زندگی اروپایی را تداعی می‌کند. به این منظور او مدل هایش را با لباس‌هایی از مردم دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی به استودیو برد و تصاویری از آن دوره اروپا را بازسازی کرد. در حقیقت او با این کار زندگی را به کشتی وندنبرگ که در سال ۲۰۰۹ غرق شده بود بازگرداند.

برای تماشای این عکس‌ها زیرآبی بروید

از این نمایشگاه به عنوان یکی از منحصر به فردترین نمایشگاه‌های هنری سال‌های گذشته یاد می‌شود. با این همه عکس‌هایی که آندریاس فرانک با پوششی خاص از پلاستیک و شیشه آماده کرده و با کمک غواص ها، آن‌ها را با آهنربا به دیواره کشتی متصل کرده بود، بعد از چند ماه به دلیل نمک و جلبک کم رنگ شدند. هرچند او بعد‌ها نمایشگاه دومش را هم در همین کشتی غرق شده برپا کرد و این بار تابلوهایش را به وسیله شیشه‌های فلکسی پوشاند و با استفاده از قاب‌های فولاد ضدزنگ و چسب سیلیکون عایق بندی کرد.

بازدیدکنندگان برای تماشای این عکس‌ها باید از لباس غواصی استفاده می‌کردند.

برای تماشای این عکس‌ها زیرآبی بروید