به گزارش مجله خبری نگار، بزوس اشاره میکند که اضطراب ممکن است در هوای سرد افزایش یابد و دلایل زیر را توضیح میدهد:
دمای پایینتر، سیستم عصبی سمپاتیک را فعال میکند که ضربان قلب را تسریع کرده و سطح آدرنالین را بالا میبرد. سرما همچنین تنش و ناراحتی عضلانی را افزایش میدهد و باعث ایجاد حس تهدید و اضطراب میشود. علاوه بر این، کمبود نور زمستانی بر تنظیم ساعت بیولوژیکی و سروتونین، هورمون مسئول خلق و خو، تأثیر میگذارد که میتواند منجر به کاهش انگیزه و افزایش احتمال اضطراب و افسردگی شود.
شبهای طولانی و هوای سرد میتواند بیدار شدن را به تأخیر بیندازد و چرخه خواب را که برای پردازش خاطرات عاطفی ضروری است، مختل کند. وقتی خواب مختل میشود، افکار نگرانکننده میتوانند جمع شوند و به الگوهای اضطراب مداوم تبدیل شوند.
تنش به دلیل نیاز به اختصاص بودجه برای گرمایش و غذا افزایش مییابد، که باعث ایجاد افکاری مانند: «چگونه از این فصل عبور کنم؟» یا «آیا خانواده میتواند زمستان را تحمل کند؟» میشود و ترس از ناتوانی در کنار آمدن با شرایط را تقویت میکند.
کاهش فعالیت بدنی و کاهش تعاملات اجتماعی منجر به افزایش زمان تفکر درونی میشود که ممکن است به سناریوهای نگرانکننده تبدیل شود و زمینهای مداوم از اضطراب ایجاد کند که کنترل آن دشوار است.
بزوس معتقد است که کاهش اضطراب زمستانی با حفظ یک برنامه منظم روزانه، زمان خواب و بیداری ثابت و انجام فعالیت بدنی متوسط، حتی اگر فقط پیادهرویهای کوتاه در فضای باز باشد، علاوه بر توسعه مهارتهای خودکنترلی مانند تنفس عمیق و مدیتیشن، امکانپذیر است.
به طور کلی، احساس اضطراب در این فصل، واکنشی طبیعی به شرایط دشوار است، اما میتوان با پیروی از یک رویکرد ساختاریافته به سلامت جسمی، عاطفی و روزمره، آنها را کاهش داد.