«تنها مایه تسلی ترامپ» ... با شخصی که جایزه صلح نوبل را از ترامپ دزدید آشنا شوید!

به گزارش مجله خبری نگار، ترامپ امسال یکی از مدعیان اصلی در نظر گرفته می‌شد و علناً صلاحیت خود را برای دریافت این جایزه تکرار کرد و به نقش خود در میانجیگری در مناقشات، مانند آتش‌بس بین اسرائیل و حماس و سایر ابتکارات صلح اشاره کرد. طبق گزارش رسانه‌ها، او حتی با مقامات نروژی تماس تلفنی برقرار کرد. چندین کشور، از جمله اسرائیل، پاکستان، آذربایجان، ارمنستان، تایلند و کامبوج، نیز او را به پاس تلاش‌های دیپلماتیکش نامزد کردند.

با این حال، مهلت معرفی نامزد‌ها برای جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ در ۳۱ ژانویه به پایان رسید، به این معنی که هرگونه دستاورد بعدی ترامپ برای جایزه ۲۰۲۶ در نظر گرفته خواهد شد، نه جایزه ۲۰۲۵.

در مقابل، کمیته، ماریا کورینا ماچادو، سیاستمدار برجسته ونزوئلایی، را برای دریافت این جایزه «به خاطر تلاش خستگی‌ناپذیرش در ارتقای حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه‌اش برای گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» انتخاب کرد.

ما چادو کیست؟

ماچادو در ۷ اکتبر ۱۹۶۷ در کاراکاس متولد شد. او در دانشگاه آندرس بلو در رشته مهندسی صنایع تحصیل کرد و سپس مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته امور مالی از موسسه مطالعات دانشگاهی (IESA) دریافت کرد. او فعالیت سیاسی خود را در سال ۲۰۰۲ با تأسیس Súmate، سازمانی متمرکز بر نظارت بر انتخابات و ارتقای شفافیت در ونزوئلا، آغاز کرد.

او در سال ۲۰۱۱ به مجلس ملی انتخاب شد و تا سال ۲۰۱۴ نماینده ایالت میراندا بود. او چهره‌ای برجسته در اپوزیسیون علیه رژیم‌های هوگو چاوز و نیکولاس مادورو بود. او به طور فعال در اعتراضات ضد دولتی سال ۲۰۱۴ شرکت کرد که منجر به آزار و اذیت سیاسی او شد.

در سال ۲۰۲۳، او نامزدی خود را برای ریاست جمهوری اعلام کرد، اما مقامات ونزوئلا او را به مدت ۱۵ سال از شرکت در انتخابات منع کردند، تصمیمی که در ژانویه ۲۰۲۴ توسط دیوان عالی کشور تأیید شد. با افزایش تهدیدها، او در اوت ۲۰۲۴ اعلام کرد که «از ترس امنیت خود» «ناپدید» شده است.

ماچادو به طور فزاینده‌ای در سطح بین‌المللی شناخته شده است. در اکتبر ۲۰۲۴، پارلمان اروپا جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه را به او اهدا کرد و او همچنین در همان سال جایزه حقوق بشر واسلاو هاول را از شورای اروپا دریافت کرد.

کمیته نوبل رسماً در تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، به پاس قدردانی از مبارزه مداوم او برای دموکراسی و حقوق بشر در ونزوئلا، این جایزه را به او اهدا کرد.

شاید اعطای جایزه به مخالفان رئیس جمهور مادورو، که واشنگتن برای برکناری او جنگ به راه انداخته است، تنها تسلی خاطر ترامپ باشد. این جایزه نه به او، بلکه به شخصیتی همسو با اهداف سیاست خارجی او اهدا شد.