به گزارش مجله خبری نگار/برنا،در راستای توسعه فناوریهای نوین و ارائه راهکارهای پایدار در حوزه انرژی و هوشمندسازی، پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به طراحی حسگرهای پیشرفتهای شدند که قابلیت تولید انرژی و انجام عملکرد حسگری را به صورت همزمان دارند.
این حسگرها که در قالب یک پروژه تحقیقاتی توسعه یافتهاند بر اساس فناوری نانوژنراتورهای تریبوالکتریک ساخته شدهاند. این نانوژنراتورها قادرند انرژی مکانیکی حاصل از حرکت، ضربه، ارتعاشات محیطی، صدا، باد و حتی امواج را به انرژی الکتریکی تبدیل کنند. ویژگی برجسته این فناوری تأمین انرژی مستقل و بدون نیاز به باتریهای خارجی است که ضمن کاهش وابستگی به منابع انرژی متداول بهعنوان یک راهحل پاک و بدون آلایندگی مطرح میشود.
راحله محمدپور، پژوهشگر این پروژه و دانشآموخته دکترای مهندسی علوم و فناوری نانو از دانشگاه صنعتی شریف، در تشریح جزئیات این طرح گفت: هدف ما ساخت حسگرهای خودمولد برای استفاده در حوزههای مختلف بهویژه خانههای هوشمند و دستگاههای پوشیدنی است. این حسگرها شامل حسگرهای لمسی، نور و گاز هستند که با استفاده از مواد پلیمری و سرامیکی مناسب و مبتنی بر فناوری نانوژنراتورهای تریبوالکتریک طراحی و ساخته شدهاند.
وی با بیان اینکه این نانوژنراتورها قادرند علاوه بر تأمین انرژی، نقش حسگری را نیز ایفا کنند، افزود: به طور خاص این فناوری در حوزه سلامت میتواند بهعنوان حسگرهای نوری در طول موجهای مشخص به کار گرفته شود و در کنار آن، امکان استفاده در سوئیچهای لمسی، حسگرهای گاز و سیستمهای ایمنی را فراهم میآورد.
به گفته این پژوهشگر طراحی صفحات لمسی شفاف و نازک مبتنی بر این نانوژنراتورها میتواند تحولی در تولید پنلهای تأمین انرژی و تجهیزات خانههای هوشمند ایجاد کند. وی تأکید کرد: یکی از اهداف اصلی این طرح، کاهش نیاز به انرژی خارجی و طراحی دستگاههایی است که به باتری وابسته نباشند.
محمدپور با اشاره به روند رو به رشد مصرف انرژی در شهرها و صنایع اظهار داشت: استفاده از نانوژنراتورهای تریبوالکتریک بهعنوان منابع انرژی پایدار، میتواند بخشی از چالشهای تأمین انرژی در آینده را برطرف کند. این فناوری ظرفیت بالایی برای تجاریسازی دارد، به شرطی که طراحیها با بازدهی بالا، هزینه مناسب و با استفاده از مواد نوین و زیستسازگار انجام شوند.
این پروژه نمونهای از تلاشهای دانشگاه صنعتی شریف برای توسعه فناوریهای نوآورانه در عرصه انرژیهای نو و کاربردهای هوشمندسازی است و میتواند در آینده نزدیک نقش مهمی در پیشبرد صنایع پوشیدنی، خانههای هوشمند و اینترنت اشیا ایفا کند.