به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مقالهای که در مجله Neuroscience منتشر شده است، محققان چینی از دانشگاه پزشکی نیروی هوایی دریافتهاند که اختلالات خواب و کاهش شنوایی ممکن است با مکانیسمهای بیولوژیکی مشترکی مرتبط باشند.
خواب نقش کلیدی در حفظ سلامت جسمی و روانی دارد. خواب حافظه را بهبود میبخشد، عملکرد شناختی را ارتقا میدهد، مغز را سمزدایی میکند، هورمونها را تنظیم میکند و از سلامت قلب و عروق پشتیبانی میکند. همچنین مشخص است که اختلالاتی مانند بیخوابی، آپنه خواب و سندرم حرکت دورهای اندام میتوانند بر شنوایی تأثیر منفی بگذارند.
دانشمندان با انجام یک متاآنالیز از مقالات علمی منتشر شده قبلی، دریافتند که مراحل مختلف خواب، پردازش صدا را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار میدهند. به عنوان مثال، در طول خواب بدون حرکت سریع چشم (NREM)، درک صدا به طور قابل توجهی بیشتر از خواب REM است. این ممکن است توضیح دهد که چرا افراد مبتلا به اختلالات شنوایی سختتر به خواب میروند: آنها نسبت به صداهای پسزمینه که در استراحت مناسب اختلال ایجاد میکنند، حساستر هستند.
علاوه بر این، کمبود مزمن خواب ممکن است خطر ابتلا به کم شنوایی را در درازمدت افزایش دهد. اگرچه مکانیسمهای دقیق پشت این ارتباط هنوز مشخص نشده است، اما متخصصان در حال حاضر به تأثیر مثبت درمان خواب بر سلامت شنوایی اشاره میکنند.
نویسندگان این اثر همچنین تأکید میکنند که اختلالات خواب و شنوایی میتوانند یکدیگر را تشدید کنند و یک چرخه معیوب تشکیل دهند. کمشنوایی اغلب منجر به انزوای اجتماعی و حالات افسردگی میشود که به نوبه خود خواب را بدتر میکند؛ و خواب نامناسب میتواند احساس وزوز گوش را افزایش دهد و آن را برجستهتر کند.