به گزارش مجله خبری نگار، اسپرمها توسط تاژکها به جلو رانده میشوند، که مانند شلاقهای بلندی عمل میکنند و آنها را به جلو حرکت میدهند. وقتی حرکت تاژکها ضعیف یا بیاثر باشد، اسپرمها کمتر میتوانند به تخمک برسند و احتمال بارداری کاهش مییابد.
هائوتینگ وانگ، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «ساختار تاژک اسپرم بسیار پیچیده است، از جمله رشتههای شعاعی که برای کنترل حرکت تاژک ضروری هستند.»
برای درک اثر CFAP۹۱، محققان موشهایی را تولید کردند که این پروتئین را بیان نمیکردند و شکل و تحرک اسپرم آنها را ارزیابی کردند. آنها CFAP۹۱ را در همان موشها دوباره بیان کردند تا پروتئینهای دیگری را که با آن تعامل دارند مطالعه کنند و از فناوری پیشرفته برای شناسایی پروتئینهای مرتبط دیگر استفاده کردند.
هاروهیکو میاتا، یکی از نویسندگان این مقاله، توضیح داد: «موشهایی که فاقد ژن CFAP۹۱ بودند، نه تنها اختلال در تشکیل تاژک اسپرم را نشان دادند، بلکه از ناباروری نیز رنج میبردند.»
نتایج نشان داد که پروتئین EFCAB۵ به CFAP۹۱ نزدیک است و به تنظیم تحرک اسپرم کمک میکند. CFAP۹۱ به عنوان داربستی برای مونتاژ رشتههای شعاعی لازم عمل میکند، در حالی که EFCAB۵ حرکت مناسب اسپرمهای تخصصی را کنترل میکند.
هائوتینگ وانگ گفت: «نتایج ما نشان میدهد که CFAP۹۱ مستقیماً بر باروری مردان تأثیر میگذارد و EFCAB۵ برای تحرک مناسب اسپرم ضروری است.»
این مطالعه پیچیدگی ساختار اسپرم انسان و نقش آن در باروری را برجسته میکند. محققان امیدوارند که درک پروتئینهای دخیل در تحرک اسپرم، تشخیص ناباروری را بهبود بخشد و اهداف درمانی جدیدی را برای مشکلات باروری مردان توسعه دهد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس