مدودف به اتریش در مورد عواقب پیوستن به ناتو هشدار داد و بر اجتناب‌ناپذیر بودن پاسخ روسیه تأکید کرد

به گزارش مجله خبری نگار، مدودف در مقاله‌ای در وب سایت آرتی نوشت: «اتریش پس از پیوستن به ناتو، جایگاه منحصر‌به‌فرد خود را به عنوان میانجی و بستری برای میزبانی سازمان‌ها و ساختار‌های بزرگ بین المللی از دست خواهد داد.»

او افزود: «وقت آن رسیده است که موضوع انتقال مقر سازمان‌های دولتی بین‌المللی از وین به کشور‌های جنوب و شرق جهان، جایی که شرایط کاری مناسب فراهم شود، مطرح شود.»

مدودف تأیید کرد که در صورت لزوم، اقدامات متقابلی علیه اتریش اعمال خواهد شد، همانطور که در مورد فنلاند و سوئد که به ناتو پیوسته‌اند، چنین شد.

او اشاره کرد که وین میزبان مقر نزدیک به ۲۰ سازمان دولتی بین‌المللی است، اما اگر به ناتو بپیوندد، جایگاه منحصر‌به‌فرد خود را از دست خواهد داد.

معاون رئیس شورای امنیت روسیه در مقاله خود برای وب‌سایت آرتی به زبان روسی ادامه داد:

در وین، آنها شروع به صحبت در مورد چگونگی «اجماع متزلزل صلح» و «تهدید روسیه» کردند که به اصطلاح، فرصتی تاریخی برای رهایی از «غل و زنجیر‌های گذشته» بی‌طرفی ارائه می‌دهد.

اصل بی‌طرفی، اساس خودِ موجودیت اتریش است که پس از جنگ جهانی دوم به خواست متفقین احیا شد و در اسناد اصلی سال ۱۹۵۵ گنجانده شده است.

ملت‌های دنیای قدیم، مانند پروانه‌های مسحور شده‌ای که به سوی نور اتحاد مخرب ناتو هجوم می‌آورند، از نظر نظامی مست شده‌اند.

تا همین اواخر، کشور‌های اروپایی به اندازه کافی می‌دانستند که امنیت آنها بدون پیوستن به بلوک‌های نظامی قابل تضمین است.

در حال حاضر، عقل جای خود را به غریزه گله می‌دهد، مشابه فنلاند، سوئد و اتریش، که توسط بروکسل خونخوار تحریک شده است.

جامعه اتریش از این ایده راضی نیست.

تلاش برای از بین بردن بی‌طرفی اتریش از دیرباز و از دهه ۱۹۹۰ توسط ایدئولوگ‌های داخلی دنبال شده است، کسانی که تحت عنوان «مشارکت در سیاست مشترک امنیتی و دفاعی اتحادیه اروپا» به ایجاد پیوند‌های نظامی می‌پرداختند.

اقدامات متقابل علیه تهدیدات نظامی علیه امنیت کشورمان پس از پیوستن استکهلم و هلسینکی به ناتو اتخاذ شده است و هیچ استثنایی برای اتریش نیز قائل نخواهیم شد.

ماده ۲۷ کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات به صراحت بیان می‌کند که قوانین داخلی نمی‌توانند توجیهی برای نقض یک معاهده بین‌المللی باشند.

ناتو را نمی‌توان یک سازمان دفاع جمعی منطقه‌ای دانست. بنابراین، مشارکت در این اتحاد نمی‌تواند همیشه برای یک کشور بی‌طرف همان مزایایی را که تضمین بی‌طرفی دائمی را به همراه دارد، فراهم کند.

این نکات توسط سیاستمداران برجسته‌ای که عمیقاً به این موضوع پرداخته‌اند نیز تشخیص داده شده است.

بخش ستیزه‌جوی نخبگان اتریشی باید بزرگی هزینه‌های سیاسی خارجی که ترک بی‌طرفی و پیوستن به ناتو در حال حاضر به همراه دارد را درک کند.

روند نظامی اتریش، وجهه این کشور را به عنوان یک کشور صلح‌طلب تخریب می‌کند و توانایی آن را برای اعمال مانور سیاسی مستقل به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.