دانشمندان هزاران گونه ژنی را شناسایی کرده‌اند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان بیش از ۵۰۰۰ گونه ژنتیکی را شناسایی کرده‌اند که در ایجاد انواع خاصی از سرطان نقش دارند، و همچنین یک هدف درمانی بالقوه برای درمان یا حتی پیشگیری از این نوع سرطان‌ها هستند.

محققان موسسه ولکام سنگر و همکارانشان در موسسه تحقیقات سرطان لندن و دانشگاه کمبریج، تأثیر تمام تغییرات ژنتیکی احتمالی در ژن «محافظ تومور» BAP۱ را بر سلامت ارزیابی کردند. آنها دریافتند که حدود یک پنجم از این تغییرات احتمالی، بیماری‌زا هستند و به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان‌های چشم، ریه، مغز، پوست و کلیه را افزایش می‌دهند.

نتایج منتشر شده در Nature Genetics به صورت رایگان در دسترس هستند تا پزشکان بتوانند بلافاصله از آنها برای تشخیص بیماران و انتخاب موثرترین درمان‌ها برای آنها استفاده کنند. نکته مهم این است که از آنجا که همه انواع ممکن ارزیابی شده‌اند، این نتایج برای افرادی از گروه‌های قومی مختلف که از نظر تاریخی در تحقیقات ژنتیکی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، مفید است.

این تیم همچنین ارتباطی بین انواع مخرب خاصی از BAP۱ و سطوح بالاتر IGF-۱، یک هورمون و فاکتور رشد، پیدا کرد. این کشف، دریچه‌ای به سوی توسعه دارو‌های جدیدی باز می‌کند که می‌توانند این اثرات مضر را سرکوب کنند و به طور بالقوه پیشرفت برخی سرطان‌ها را کند یا از آنها جلوگیری کنند.

پروتئین BAP۱ به عنوان یک سرکوب‌کننده تومور قدرتمند در بدن عمل می‌کند و از بدن در برابر سرطان‌های چشم، ریه، مغز، پوست و کلیه محافظت می‌کند. انواع ارثی که این پروتئین را مختل می‌کنند، می‌توانند خطر ابتلا به این سرطان‌ها را در طول زندگی فرد تا ۵۰ درصد افزایش دهند که معمولاً در میانسالی رخ می‌دهد.

تشخیص زودهنگام این گونه‌ها از طریق غربالگری ژنتیکی می‌تواند اقدامات پیشگیرانه را هدایت کند، نتایج درمان را به طور قابل توجهی بهبود بخشد و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشد. با این حال، تاکنون درک محدودی از اینکه کدام تغییرات ژنتیکی خاص در BAP۱ باید جست‌و‌جو شود، به ویژه گونه‌های نادری که باعث اختلال در عملکرد آن و افزایش رشد سرطان می‌شوند، وجود داشته است.

محققان موسسه سنگر و همکارانشان از موسسه تحقیقات سرطان و دانشگاه کمبریج، ۱۸۱۰۸ تغییر DNA در ژن BAP۱ را آزمایش کردند و به طور مصنوعی کد ژنتیکی سلول‌های انسانی رشد یافته در ظرف پتری را در فرآیندی که به عنوان «ویرایش ژنوم اشباع» شناخته می‌شود، تغییر دادند.

آنها دریافتند که ۵۶۶۵ مورد از این تغییرات مضر بودند و اثرات محافظتی پروتئین را مختل می‌کردند. تجزیه و تحلیل داده‌های بانک زیستی بریتانیا تأیید کرد که افرادی که این گونه‌های مضر BAP۱ را دارند، ۱۰٪ بیشتر از جمعیت عمومی در معرض ابتلا به سرطان هستند.

این تیم همچنین دریافت که افرادی که دارای گونه‌های مضر BAP۱ هستند، سطح بالاتری از IGF-۱ در خون خود دارند، هورمونی که هم با رشد سرطان و هم با رشد مغز مرتبط است. حتی افرادی که سرطان ندارند نیز سطح بالایی از IGF-۱ را نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد IGF-۱ می‌تواند هدفی برای درمان‌های جدید برای کند کردن یا جلوگیری از انواع خاصی از سرطان باشد.

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که گونه‌های مضر BAP۱ و سطوح بالاتر IGF-۱ با پیامد‌های بدتر در بیماران مبتلا به ملانوم uveal مرتبط هستند، که پتانسیل مهارکننده‌های IGF-۱ را در درمان سرطان برجسته می‌کند.

نکته قابل توجه این است که این روش امکان پروفایل‌بندی تمام گونه‌های ممکن BAP۱ از جمعیت‌های مختلف، نه فقط گونه‌های رایج در پرونده‌های بالینی اروپایی، را فراهم می‌کند که به رفع کمبود جمعیت‌های غیراروپایی در مطالعات ژنتیکی کمک می‌کند.

اندرو واترز از موسسه ولکام سنگر گفت: «رویکرد‌های قبلی برای مطالعه چگونگی تأثیر انواع ژن بر عملکرد ژن، بسیار کوچک مقیاس بوده‌اند یا زمینه‌های مهمی را که می‌توانند بر رفتار آنها تأثیر بگذارند، نادیده گرفته‌اند.» «رویکرد ما تصویر واقعی از رفتار ژن ارائه می‌دهد و امکان مطالعات بزرگتر و پیچیده‌تر در مورد تنوع ژنتیکی را فراهم می‌کند. این امر راه‌های جدیدی را برای درک چگونگی ایجاد بیماری توسط این تغییرات فراهم می‌کند.»

پروفسور کلر ترنبول، سرپرست بالینی این مطالعه، استاد ژنتیک سرطان در موسسه تحقیقات سرطان لندن و مشاور ژنتیک بالینی سرطان در بنیاد مراقبت‌های بهداشتی سلطنتی مارسدن، گفت: «این تحقیق می‌تواند به معنای تفسیر دقیق‌تر آزمایش‌های ژنتیکی، تشخیص زودهنگام و بهبود نتایج برای بیماران و خانواده‌هایشان باشد.»

دکتر دیوید آدامز، نویسنده ارشد این مطالعه در موسسه ولکام سنگر، گفت: «ما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که بینش‌های ژنتیکی حیاتی برای همه افراد، صرف نظر از پیشینه آنها، قابل دسترسی و مرتبط است. هدف ما این است که این تکنیک را در طیف وسیع‌تری از ژن‌ها به کار ببریم، که به طور بالقوه کل ژنوم انسان را در دهه آینده با اطلس اثرات متغیر پوشش می‌دهد.»