به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان ترک از دانشگاه فنی خاورمیانه دریافتهاند که زنان در جامعهی شهر باستانی اولیهی چاتالهویوک (۷۱۰۰-۵۸۰۰ پیش از میلاد) در جنوب ترکیه، تسلط داشتهاند. این مطالعه در مجلهی علمی science منتشر شده است.
از جمله موارد مورد توجه، تدفینهای زیر کف خانهها و مجسمههای زنانه متعدد بود. یک مطالعه ژنتیکی جدید، یک سیستم خویشاوندی را آشکار کرده است: نزدیکترین خویشاوندان در کنار هم دفن میشدند، در حالی که پسرعموها و پسرعموهای درجه دو در خانههای همسایه بودند.
مهمت سومل، یکی از نویسندگان این مقاله، توضیح داد: «به طرز شگفتآوری، تمام پیوندهای خانوادگی از طریق تبار مادری ردیابی میشدند.»
تجزیه و تحلیل DNA امکان تعیین جنسیت کودکان را فراهم کرد، کاری که از روی بقایای اسکلت غیرممکن است. این امر الگوی شگفتانگیزی را آشکار کرد: دختران هدایای تدفین غنیتری دریافت میکردند.
محققان با احتیاط چاتالهویوک را جامعهای «زنمحور» مینامند و از اصطلاح «مادرسالاری» که نشاندهنده یک سیستم سختگیرانه ارثبری است، اجتناب میکنند.
این کشف به شدت با مدلهای پدرسالارانه اروپای نوسنگی در تضاد است.
باستانشناس بنجامین آربوکل اظهار داشت: «اگر تصویر برعکس میشد، هیچکس به ساختار مردسالارانه شک نمیکرد.»
محققان اکنون قصد دارند سایر سکونتگاههای باستانی را نیز مطالعه کنند تا بفهمند که آیا چاتالهویوک یک پدیده خاص بوده یا بخشی از یک سنت فرهنگی فراموششده.