مکانیسم کلیدی توسعه سرطان پوست شناسایی شد

به گزارش مجله خبری نگار، ملانوما که از سلول‌های تولیدکننده رنگدانه به نام ملانوسیت‌ها ناشی می‌شود، کشنده‌ترین شکل سرطان پوست است. علت اصلی ملانوما قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور ماوراء بنفش، نور خورشید یا سایر منابع است که می‌تواند باعث جهش‌هایی شود که تشکیل تومور‌ها را تقویت می‌کنند. گروهی به رهبری پروفسور کریستین گریم، داروساز دانشگاه لوئیزیانا (موسسه داروسازی و سم‌شناسی والتر استراب) و دکتر کارین بارتل (دانشکده شیمی و داروسازی) در حال حاضر در حال بررسی مکانیسم‌های مولکولی تشکیل تومور هستند. همانطور که محققان نشان می‌دهند، تعامل دو پروتئین - کانال یونی TPC۲ و آنزیم Rab۷a - نقش تعیین‌کننده‌ای دارد، زیرا آنها رشد و متاستاز ملانوما را تقویت می‌کنند.

مطالعات نشان داده‌اند که جهش‌های خاصی که فعالیت کانال یونی TPC۲ را افزایش می‌دهند، با پوست روشن، موی روشن و آلبینیسم مرتبط هستند. این ویژگی‌ها افراد را به ویژه مستعد ابتلا به ملانوما می‌کنند، زیرا پوست آنها محافظت کمتری در برابر اشعه ماوراء بنفش مضر ایجاد می‌کند. برعکس، از دست دادن TPC۲ با کاهش خطر ملانوما مرتبط است. کانال یونی تجزیه پروتئین‌های مهم در اندولیزوزوم‌ها - اندامک‌های سلولی دخیل در فرآیند‌های انتقال و تخریب - را کنترل می‌کند و بنابراین بر مسیر‌های سیگنالینگ تنظیم‌کننده رشد تومور تأثیر می‌گذارد.

مانند TPC۲، Rab۷a یک تنظیم‌کننده مهم سیستم اندولیزوزومی است. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل‌های پروتئومیک قبلی نشان داده‌اند که Rab۷a یک شریک تعاملی بالقوه برای TPC۲ است. محققان با استفاده از تکنیک‌های مدرن مانند الکتروفیزیولوژی اندولیزوزومی patch-clamp و اندازه‌گیری آزادسازی کلسیم لیزوزومی توسط میکروسکوپ فلورسانس، ثابت کردند که در سطح عملکردی، در واقع تعاملی بین Rab۷a و TPC۲ وجود دارد که رشد و تهاجم سلول‌های ملانوما را افزایش می‌دهد. در مقابل، مهار دارویی Rab۷a فعالیت TPC۲ و در نتیجه رشد ملانوما را کاهش می‌دهد.

گریم می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که Rab۷a، با افزایش فعالیت TPC۲، نقش کلیدی در تنظیم رشد تومور ایفا می‌کند. به طور خاص، فعال شدن TPC۲ توسط Rab۷a سطح یک پروتئین خاص را کاهش می‌دهد. این پروتئین پایداری یک فاکتور رونویسی را که یک تنظیم‌کننده کلیدی در ملانوسیت‌ها و ملانوما‌ها است، افزایش می‌دهد و تکثیر و بقای آنها را تقویت می‌کند.»

به گفته محققان، یک یافته قابل توجه این بود که اثرات تعامل بین Rab۷a و TPC۲ را می‌توان در داخل بدن نشان داد. در مدل‌های موشی با سلول‌های ملانوما که فاقد Rab۷a یا TPC۲ بودند، آنها دریافتند که اندازه تومور و متاستاز به طور قابل توجهی کاهش یافته است. گریم نتیجه می‌گیرد: «تعامل بین Rab۷a و TPC۲ ممکن است راه را برای استراتژی‌های درمانی جدیدی که مسیر‌های سیگنالینگ خاصی را هدف قرار می‌دهند که رشد و متاستاز ملانوما را تقویت می‌کنند، هموار کند.»