علل شایع وزوز گوش که باید بدانید

به گزارش مجله خبری نگار، وزوز گوش، که اغلب به عنوان زنگ یا وزوز در گوش توصیف می‌شود، وضعیتی است که در آن افراد صدا‌هایی می‌شنوند که از منبع خارجی نمی‌آیند. این صدا‌ها می‌توانند متفاوت باشند - برخی صدای زنگ می‌شنوند، در حالی که برخی دیگر آنها را به صورت وزوز، هیس یا حتی سوت توصیف می‌کنند.

این صدا‌ها ممکن است مداوم یا متناوب باشند. برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان، وزوز گوش می‌تواند یک تجربه آزاردهنده و مختل‌کننده باشد.

اگرچه وزوز گوش در بین افراد مسن شایع است، اما می‌تواند افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد. درک علل آن می‌تواند به افراد کمک کند تا برای کاهش خطر یا مدیریت علائم خود اقداماتی انجام دهند.

یکی از شایع‌ترین علل وزوز گوش، قرار گرفتن در معرض صدای بلند است. این می‌تواند ناشی از کار در یک محیط پر سر و صدا، مانند سایت‌های ساختمانی یا کارخانه‌ها، یا شرکت در رویداد‌های پر سر و صدا، مانند کنسرت‌ها باشد.

سر و صدا به سلول‌های مویی کوچک در گوش داخلی که نقش مهمی در شنوایی دارند، آسیب می‌رساند. هنگامی که این سلول‌های مویی آسیب می‌بینند، می‌توانند سیگنال‌های مختلطی را به مغز ارسال کنند و باعث درک صدا‌های خیالی شوند.

تحقیقات نشان می‌دهد که محافظت از گوش‌ها در برابر صدا‌های بلند - استفاده از گوش‌گیر یا اجتناب از گوش دادن با صدای بلند - می‌تواند خطر ابتلا به وزوز گوش را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

عامل مهم دیگر، افزایش سن است. با افزایش سن، بخش‌هایی از گوش به طور طبیعی فرسوده می‌شوند. حلزون گوش، که بخش کلیدی گوش داخلی است، می‌تواند به مرور زمان رو به زوال برود و بر سلول‌های مویی تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات شنوایی، از جمله وزوز گوش شود.

کم شنوایی مرتبط با سن، علت اصلی وزوز گوش، به ویژه در بزرگسالان مسن است.

برخی از شرایط سلامتی نیز می‌توانند خطر را افزایش دهند. به عنوان مثال، گردش خون ضعیف می‌تواند به گوش‌ها آسیب برساند. گوش برای عملکرد صحیح به جریان خون مداوم نیاز دارد. شرایطی مانند فشار خون بالا یا گرفتگی عروق می‌تواند این جریان خون را مختل کرده و به وزوز گوش کمک کند.

سایر بیماری‌های پزشکی مانند دیابت، مشکلات تیروئید و برخی اختلالات عصبی مانند‌ام‌اس نیز با وزوز گوش مرتبط بوده‌اند. کارشناسان معتقدند که مدیریت صحیح این بیماری‌ها نه تنها می‌تواند سلامت کلی را بهبود بخشد، بلکه علائم وزوز گوش را نیز کاهش می‌دهد.

دارو‌ها گاهی اوقات می‌توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث وزوز گوش شوند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها، دارو‌های ضدالتهاب، دارو‌های ضدافسردگی و حتی دوز‌های بالای آسپرین در برخی موارد به عنوان عامل ایجاد آن شناخته شده‌اند.

تحقیقات نشان داده است که هر چه فرد دارو‌های خاصی را برای مدت طولانی‌تری مصرف کند یا دوز آنها بالاتر باشد، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می‌شود. اگر پس از شروع مصرف یک داروی جدید متوجه وزوز گوش شدید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است تغییر به یک درمان متفاوت را توصیه کنند.

یک علت ساده‌تر و قابل کنترل‌تر وزوز گوش، تجمع جرم گوش است. جرم گوش بیش از حد می‌تواند کانال گوش را مسدود کند و باعث مشکلات شنوایی و سوزش شود که می‌تواند باعث وزوز گوش شود. تمیز کردن منظم گوش‌ها -، اما به آرامی - می‌تواند به جلوگیری یا کاهش این مشکل کمک کند.

استرس و اضطراب نیز از عوامل محرک رایج هستند. اگرچه استرس مستقیماً باعث وزوز گوش نمی‌شود، اما می‌تواند این وضعیت را بدتر کند. وقتی افراد تحت استرس هستند، واکنش بدن آنها می‌تواند احساس وزوز گوش را افزایش دهد و آن را شدیدتر کند.

تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی و حتی مشاوره نشان داده‌اند که به کاهش تأثیر وزوز گوش کمک می‌کنند.

در برخی موارد، علت دقیق وزوز گوش ناشناخته است. با وجود این، دانشمندان همچنان به مطالعه این بیماری برای یافتن درمان‌های بهتر ادامه می‌دهند. تحقیقات اخیر بر نحوه پردازش صدا توسط مغز متمرکز شده است که ممکن است در آینده به درمان‌های جدیدی منجر شود.

در حال حاضر، درک علل شایع وزوز گوش می‌تواند به افراد کمک کند تا برای کنترل آن اقداماتی انجام دهند. محافظت از گوش‌ها در برابر صدای بلند، حفظ سلامت کلی، نظارت بر دارو‌های مصرفی، تمیز نگه داشتن گوش‌ها و مدیریت استرس، همگی راه‌های عملی برای کاهش تأثیر وزوز گوش هستند.

اگرچه این وضعیت می‌تواند پایدار باشد، بسیاری از افراد با استفاده از این راهکار‌ها و درخواست کمک پزشکی در صورت نیاز، تسکین می‌یابند.

همیشه یک راه حل واضح برای وزوز گوش وجود ندارد، اما دانستن عوامل محرک و علل آن می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش اثرات آن کمک کند. با تحقیقات مداوم، ممکن است به زودی درمان‌ها و پیشگیری‌های بهتری در دسترس قرار گیرد.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.