به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا مشخص کردهاند که یک بیماری چشمی که شبکیه، بافت حساس به نور در پشت چشم را تحت تأثیر قرار میدهد، ممکن است به عنوان یک شاخص اولیه بیماری آلزایمر عمل کند. یافتههای آنها که در مجله Alzheimer's & Dementia منتشر شده است، بینشهای جدیدی در مورد استفاده بالقوه از تغییرات شبکیه به عنوان نشانگرهای زیستی اولیه بیماری آلزایمر ارائه میدهد که میتواند تشخیص و درمان بیماریهای عصبی را بهبود بخشد.
این مطالعه توسط سورابی دی. ابهیانکار از دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا، به همراه همکارانش از بخشهای چشمپزشکی، بیوشیمی و زیستشناسی مولکولی، موسسه تحقیقات علوم اعصاب استارک و دانشکده داروسازی لسلی دنگ در دانشگاه تورنتو رهبری شد. یافتههای آنها نشان میدهد که داشتن ژن APOE۴، که به عنوان عامل افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در انسان شناخته میشود، عملکرد شبکیه را در موشها مختل میکند و این نشاندهنده ارتباط مستقیم بین این گونه ژنتیکی و نقص پردازش بصری مرتبط با بیماری آلزایمر است.
آشای باتوادکار، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «چشم دریچهای به مغز است که تغییرات مرتبط با بیماریهای عصبی مانند آلزایمر را منعکس میکند. تقریباً ۷ میلیون آمریکایی با بیماری آلزایمر زندگی میکنند و تحقیقات ما به تسهیل تشخیص و مداخله بالقوه برای بیماری آلزایمر کمک خواهد کرد و در نتیجه نتایج درمان و کیفیت زندگی بیماران را در آینده بهبود میبخشد.»
تیم تحقیقاتی از تکنیکهای تصویربرداری پیشرفته برای ارزیابی ساختار و عملکرد شبکیه در موشها استفاده کرد. در مقایسه با گروههای کنترل، آنها تغییرات قابل توجهی در ضخامت شبکیه و فعالیت الکتریکی بافتها و سلولهای بیولوژیکی مشاهده کردند. این نتایج با مشاهدات بالینی ناهنجاریهای شبکیه در بیماران مبتلا به آلزایمر مطابقت دارد و از اهمیت این مدل برای مطالعهی عوامل محرک بیماری پشتیبانی میکند.
دکتر آبهیانکار گفت: «مطالعه ما نشان میدهد که اختلال عملکرد شبکیه در مدل موش APOE۴ رخ میدهد که منعکسکننده جنبههایی از آسیبشناسی بیماری آلزایمر است.» این نتایج، پتانسیل تصویربرداری شبکیه را به عنوان یک روش غیرتهاجمی برای تشخیص تغییرات عصبی اولیه در بیماری آلزایمر برجسته میکند.