پژواک آهنگ «من هم» در صنعت موسیقی طنین‌انداز شده است

به گزارش مجله خبری نگار-نیویورک: هفت سال پس از آنکه موج #MeToo صنعت سینما را به لرزه درآورد، دستگیری رپر شان «دیدی» کامز، موضوع تجاوز جنسی در این صنعت را دوباره مطرح کرده است. آیا صنعت موسیقی آمریکا آماده است تا این پرونده را باز کند؟

پس از آنکه اتهامات از هر سو علیه خواننده‌ای که با نام «پی. دیدی» شناخته می‌شود، سرازیر شد، شماری از فعالان و ناظران جامعه موسیقی اکنون امیدوارند که زمان پاسخگویی گسترده‌تر در این بخش فرا رسیده باشد.

این خواننده و تهیه‌کننده قدرتمند با اتهاماتی رو‌به‌رو است مبنی بر اینکه از امپراتوری موسیقی خود برای تجاوز یا آزار جنسی بیش از ۱۰۰ نفر استفاده کرده و با استفاده از الکل و مواد مخدر آنها را تحت فشار قرار داده تا تسلیم شوند.

یکی دیگر از ستاره‌های موسیقی که با شکایت مشابهی روبروست، گارث بروکس، یکی از بزرگترین نام‌ها در موسیقی کانتری است که توسط یک آرایشگر مو و گریمور سابق به تجاوز جنسی متهم شد، ادعایی که او آن را رد کرد.

پنج سال پیش، مجموعه‌ای از اتهامات علیه آر. کلی، ستاره موسیقی آر‌اند بی، به ویژه علیه تعدادی از دختران نوجوان مطرح شد و باعث شد چندین رسانه احتمال تغییر در صنعت موسیقی را زیر سوال ببرند.

این خواننده پس از محکومیت به جرایم جنسی، پورنوگرافی کودکان و اغوا کردن یک خردسال، به ۳۰ سال زندان محکوم شد.

با این حال، جنبش برای تغییر از آن زمان در دنیای موسیقی که مدت‌هاست با سکس و مواد مخدر مرتبط بوده، محدود مانده است.

اتهامات تجاوز جنسی همچنین خواننده آمریکایی مریلین منسون، تهیه‌کننده رپ راسل سیمونز، دی‌جی دیپلو، تهیه‌کننده دکتر لوک و دیگر مردان بانفوذ در این صنعت را هدف قرار داده است، بدون هیچ پیامد واقعی قابل توجهی.

«امتیاز»

کارولین هلدمن، استاد کالج اکسیدنتال در کالیفرنیا و از بنیانگذاران ائتلاف «صدای خاموش»، که با خشونت جنسی در صنعت موسیقی مبارزه می‌کند، خاطرنشان کرد که «ستارگان راک از امتیازی برخوردارند».

او گفت بسیاری از قربانیان احساس می‌کردند که با توجه به اینکه در حضور «ستارگان راک» بودند، «باید انتظار این رفتار بد را می‌داشتند».

کیت گروور، استاد دانشگاه واشنگتن و لی، خاطرنشان کرد که این ستاره‌ها همچنین از هاله‌ای از «نبوغ» برخوردارند که در دنیای موسیقی بسیار رایج است.

گروور، که تأثیر جنسیت بر صنعت موسیقی را مطالعه می‌کند، افزود: «اینکه کسی را «نابغه» بنامیم، به نوعی حس کمبود را ایجاد می‌کند» و این منجر به این باور می‌شود که فرد برای شکست خوردن بیش از حد بااستعداد است.

او گفت، اما «زنان در صنعت موسیقی نسبت به مردان، غیرضروری‌تر دیده می‌شوند.»

کارشناسان معتقدند که رنگ پوست قربانی و شهرت او در اعتراضات ناشی از این موارد خشونت جنسی نقش دارد.

گروور گفت، برای مثال، در مورد آر. کلی، قربانیان دختران نوجوان و زنان سیاه‌پوستی بودند که «قدرت شهرت بازیگرانی که هاروی واینستین را متهم می‌کردند، نداشتند».

«یک تهدید واقعی»

علاوه بر این، به گفته پروفسور کارولین هلدمن، مشهورترین ستاره‌های موسیقی اغلب امپراتوری‌های واقعی می‌ساختند و «افرادی را برای کمک به خود استخدام می‌کردند» در حالی که مرتکب این جنایات می‌شدند.

او گفت اتهامات علیه شان کامبز، که با شکایتی که سال گذشته توسط شریک سابقش، کسی ونتورا، خواننده، مطرح شد، آغاز شد، «به‌وضوح توانایی برخی در صنعت موسیقی را در استفاده از قدرت خود برای ساکت کردن قربانیان نشان می‌دهد.»

پس از شکایت کسی، از دیگر چهره‌های صنعت سینما شکایت شد.

تیفانی رید، خواننده، دسامبر گذشته گفت: «فرهنگ تجاوز ریشه‌دار و زن‌ستیزی در صنعت موسیقی، تهدیدی واقعی برای امنیت بسیاری از مردم است.» چطور می‌توانیم انتظار تغییر قابل توجهی داشته باشیم وقتی مقامات و افراد مشهور به ارتکاب این جرایم متهم می‌شوند؟» او اضافه کرد.

به گفته هلدمن، چیزی که حتی بدتر است این است که یک پدیده تجاری نگران کننده وجود دارد و آن این است که فروش آثار آر... به عنوان مثال، موسیقی کلی پس از محکومیتش بیش از ۵۰۰ درصد افزایش یافت و به گفته لومینیت، موسیقی شان «دیدی» کامبز در هفته‌ای که تعلیق شد، ۱۸.۳ درصد افزایش در پلتفرم‌های پخش آنلاین داشت.

او اظهار داشت که این پدیده تا حدی به دلیل کنجکاوی ایجاد شده توسط هیاهوی رسانه‌ای پیرامون این رسوایی‌ها بوده و همچنین از تمایل طرفداران این ستاره‌ها به حمایت از آنها ناشی می‌شود.

او گفت: «سال‌هاست که با قربانیان خشونت جنسی از اقشار مختلف جامعه کار می‌کنم و هرگز چنین ارادتی را که طرفداران به هنرمندان موسیقی دارند، ندیده‌ام.»

با این حال، او ابراز عقیده کرد که تغییر در حال وقوع است. او تأکید کرد که هنرمندی که مرتکب چنین جنایاتی شده «حالا می‌داند که دیگر نمی‌تواند هیچ اشتباهی مرتکب شود.»

(خبرگزاری فرانسه)