روشی هوشمند برای کمک به والدین برای تشخیص اینکه آیا فرزندانشان مورد آزار و اذیت سایبری قرار می‌گیرند یا خیر؟

نگرانی والدین در مورد تأثیر آزار و اذیت سایبری بر فرزندانشان، با توجه به فضای دیجیتالی که مشخصه آن پنهان‌کاری و تعامل شدید میان جوانان است، افزایش یافته است.

به گزارش مجله خبری نگار، این نوع قلدری که شامل ارسال یا ارسال محتوای منفی یا آزاردهنده در مورد دیگران به صورت آنلاین است، به یکی از رایج‌ترین انواع خشونت روانی در میان نوجوانان تبدیل شده است که اثرات روانی آن می‌تواند سال‌ها ادامه داشته باشد.

در میان این چالش‌ها، دیوید اسمیت، کارشناس والدین و رفتار کودک، روشی نوآورانه برای کمک به والدین پیدا کرده است که بدون نقض حریم خصوصی، نشانه‌های قلدری را در فرزندانشان شناسایی کنند.

اسمیت، مدیر عامل دبیرستان سیلیکون ولی (یک موسسه آموزشی آنلاین که آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی ارائه می‌دهد)، پیشنهاد می‌کند کلمات پیشنهادی را روی صفحه کلید تلفن کودک نظارت کنید. دستگاه‌های هوشمند بر فناوری‌های یادگیری ماشینی تکیه می‌کنند که کلمات پرکاربرد را به خاطر می‌سپارند و در حین تایپ آنها را به‌صورت خودکار پیشنهاد می‌کنند.

به گفته اسمیت، تکرار مکرر کلماتی مانند «از تو متنفرم»، «متاسفم»، «بازنده» یا «مرا تنها بگذار» ممکن است نشان دهنده این باشد که کودک استرس روانی مداوم یا قلدری را تجربه می‌کند. او تاکید می‌کند که مشاهده این پیشنهادات نیازی به مرور پیام‌های خصوصی ندارد. بلکه کافی است شروع به تایپ کنید و آنچه را که گوشی پیشنهاد می‌کند یادداشت کنید.

برای جلوگیری از ایجاد حس کنترل، اسمیت به والدین توصیه می‌کند در صورت مشاهده واژگان مشکل‌ساز، سه مرحله را دنبال کنند:

مکالمه را از روی کنجکاوی شروع کنید نه اتهام، مانند: "من متوجه شدم کلماتی روی صفحه کلید ظاهر می‌شوند ... همه چیز خوب است؟ "

از سؤالات باز استفاده کنید که به کودک اجازه می‌دهد خود را بیان کند، مانند: "آیا در اینترنت با چیزی مواجه شده‌اید که شما را ناراحت کرده است؟ "

به فرزندان خود اطمینان دهید که به خاطر صداقت تنبیه نخواهند شد، بلکه به آنها کمک می‌شود.

لیستی که توسط پلیس ناتینگهام شایر در بریتانیا تهیه شده است شامل نماد‌ها و کلماتی است که معمولاً توسط نوجوانان استفاده می‌شود که علیرغم ظاهر معصومانه آنها ممکن است دارای معانی نگران کننده باشد. این لیست برای سهولت درک به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شود.

اسمیت نتیجه می‌گیرد: پایش پیشنهادات صفحه کلید ممکن است گام کوچکی باشد، اما دریچه‌ای را به سوی درک احساسات کودک و شروع یک گفتگوی حمایتی، بدون نقض حریم خصوصی آنها باز می‌کند.

منبع: دیلی میل

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری