استراتژی تکان دهنده: اختاپوس‌های نر برای جلوگیری از شکار شدن، ماده‌ها را قبل از جفت گیری با یک سم کشنده فلج می‌کنند!

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه کوئینزلند می‌گویند که اختاپوس نر دوز دقیقی از تترودوتوکسین کشنده را به ماده‌ها تزریق می‌کند تا آنها را در طول جفت گیری فلج کند.

ارگانیسم‌های متعددی از جمله کرم‌های مسطح، نرم تنان، دوزیستان و ماهی‌هایی مانند ماهی بادکنکی از این نوروتوکسین مرگبار برای کشتن طعمه و دفاع شخصی استفاده می‌کنند.

مطالعه جدید نشان داد که اختاپوس‌های نر با خط آبی دقیقاً شریان اصلی ماده را هدف قرار داده و گاز می‌گیرند تا او را بی‌حرکت نشان دهند تا پس از تولید مثل، طعمه آنها نشوند.

این گونه که از نزدیک با جنس اختاپوس حلقه آبی است، از باکتری‌های همزیست برای ذخیره تترودوتوکسین در غدد بزاقی خود استفاده می‌کند.

دانشمندان قبلاً مستند کرده بودند که اختاپوس‌ها از بزاق سمی برای بی حرکت کردن طعمه‌های بزرگ قبل از شروع مصرف آن استفاده می‌کنند. همچنین در گذشته مواردی ثبت شده که این سم بسیار قوی باعث مسمومیت کشنده در انسان شده است.

اگرچه اختاپوس‌های حلقه آبی ماده تقریباً دو برابر نر‌ها هستند، دانشمندان در مطالعه جدید خاطرنشان کردند که غدد بزاقی در نر‌ها حدود سه برابر سنگین‌تر از ماده‌ها است.

دانشمندان همچنین می‌دانند که نر‌ها در طول تولید مثل خطر شکار شدن را می‌پذیرند. با انجام آزمایش‌های جفت گیری هشت پا در آزمایشگاه، دانشمندان دریافتند که نر‌ها از "نیش با دقت بالا" برای هدف قرار دادن آئورت ماده و تزریق تترودوتوکسین در طول جفت گیری استفاده می‌کنند که معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشد.

این سم باعث می‌شود که تنفس ماده‌ها پس از حدود هشت دقیقه متوقف شود و بدن‌شان رنگ پریده و مردمک‌هایشان به نور واکنش نشان ندهد، که نشانه‌ای از فلج شدن آنها است.

دانشمندان نوشتند: "در این حالت خفگی، رنگ بدن زن رنگ پریده می‌شود، مردمک‌های چشم او منقبض می‌شوند و تمام رفلکس هایش در برابر جرقه‌های درخشان نور از دست می‌رود، علائمی که نشان دهنده از دست دادن کنترل عصبی است، همانطور که در هنگام مسمومیت با تترودوتوکسین رخ می‌دهد. " آنها افزودند: «وقتی ماده‌ها قادر به حرکت نباشند، نر‌ها می‌توانند با موفقیت جفت‌گیری کنند، و جفت‌گیری زمانی پایان می‌یابد که ماده‌ها کنترل بازو‌های خود را به دست می‌آورند و نر‌ها را دور می‌زنند».

هیچ یک از اختاپوس‌های ماده در این مطالعه نمردند و این نشان می‌دهد که آنها در برابر سم کشنده مقاوم هستند. با این حال، ماده‌ها علائم آسیب، از جمله تورم و زخم‌های باز در محل گزش را نشان دادند. دانشمندان می‌گویند این استراتژی که توسط نر‌ها برای بی حرکت کردن شریک زندگی خود استفاده می‌شود، برای کاهش خطر شکار پس از جفت گیری تکامل یافته است. آنها نوشتند: "مسمومیت ماده‌ها آنها را بی حرکت می‌کند و به نر‌ها اجازه می‌دهد با موفقیت جفت گیری کنند. "

منبع: ایندیپندنت