فرانسه فیلم مستند جنایات شیمیایی در الجزایر را ممنوع کرد

به گزارش مجله خبری نگار، در اقدامی غافلگیرکننده، پس از نمایش آن در کانال سوئیسی "RTS"، انتظار می‌رفت همین مستند یکشنبه آینده در "فرانس ۵" نمایش داده شود، اما این کانال تصمیم گرفت بدون توضیح قانع کننده آن را پس بگیرد.

روزنامه فرانسوی «آزادی» گزارش داد که این کانال تنها اعلام کرد که از روز چهارشنبه در وب سایت خود در دسترس خواهد بود.

مستند "الجزایر، واحد‌های سلاح ویژه" به کارگردانی کلر پیر، استفاده فرانسه از سلاح‌های شیمیایی ممنوعه بین سال‌های ۱۹۵۴ و ۱۹۵۹ را بررسی می‌کند.

این اسناد نشان می‌دهد که چنین اقداماتی مغایر با پروتکل ۱۹۲۵ ژنو است که استفاده از چنین سلاح‌هایی را ممنوع می‌کند.

این کانال فرانسوی توضیحات روشنی برای خروج این مستند ارائه نکرد، اما آن را با اختصاص پوشش ویژه بحران اوکراین توجیه کرد و استقلال آن را در برخورد با پرونده‌های حساس تاریخی مطرح کرد.

این تصمیم در بحبوحه یک فضای دیپلماتیک متشنج و افزایش بحث در مورد جنایات استعماری فرانسه در الجزایر اتخاذ شد.

این مستند قرار بود در ۱۶ مارس در "La Case du Siècle" نمایش داده شود، اما به طور ناگهانی در ۱۱ مارس، بدون تاریخ جدید، از برنامه پخش حذف شد.

کلر پیر، کارگردان که این خبر را از شرکت تولیدی Solent مسئول این پروژه مطلع شد، از این تصمیم ابراز تعجب کرد، زیرا ممکن است جنجال‌ها را افزایش دهد و «نفت روی آتش» بریزد، به ویژه که این فیلم توسط اسناد رسمی که دخالت ارتش فرانسه در استفاده از سلاح‌های شیمیایی را اثبات می‌کند، پشتیبانی می‌شود.

تلویزیون سوئیس این مستند را در روز ۹ مارس پخش کرد که جزئیات دراماتیکی را در مورد نحوه استفاده ارتش فرانسه از این سلاح‌های ممنوعه بر اساس اسناد تاریخی و شهادت‌های زنده نشان می‌دهد.

اسنادی که توسط کریستف لاوای مورخ منتشر شده است نشان می‌دهد که فرمانده نظامی فرانسه در الجزایر در مارس ۱۹۵۶ به طور رسمی از وزیر نیرو‌های مسلح درخواست کرد تا اجازه استفاده از سلاح‌های شیمیایی را بدهد که تصویب شد.

این اسناد نشان می‌دهد که ارتش فرانسه از گاز خردل استخراج شده از ذخایر جنگ جهانی اول استفاده می‌کند و در بیش از ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ بمباران در مناطق مختلف الجزایر استفاده می‌شود، علیرغم تعهد علنی فرانسه به ممنوعیت این سلاح ها.

کریستف لافای، مورخ ۴۴۰ حمله با گاز سمی را مستند کرده و محل بمباران‌ها را ترسیم کرده است، اگرچه آمار کامل هنوز ناقص است.

داده‌ها نشان می‌دهد که این عملیات بخشی از یک استراتژی سرکوب سیستماتیک بوده است.

لازم به ذکر است که فرانسه تا سال ۱۹۹۳ به طور رسمی ممنوعیت سلاح‌های شیمیایی را تصویب نکرد که نشان دهنده تناقض آن در احترام به کنوانسیون‌های بین المللی است و پرونده نقض فاحش آن در دوران استعمار را دوباره باز می‌کند.