به گزارش مجله خبری نگار، این تحقیق در یک زمان بحرانی انجام میشود، زمانی که سرطان لوزالمعده به دلیل تشخیص وحشتناک خود شناخته شده است، با نرخ بقای پنج ساله پس از تشخیص تنها ۱۳ درصد.
این بیماری اغلب در مراحل پیشرفته به دلیل عدم وجود علائم اولیه و عدم غربالگریهای معمول برای تشخیص آن تشخیص داده میشود.
سرطان لوزالمعده یکی از سختترین انواع سرطان برای درمان است که حدود ۹۰ درصد موارد پس از رسیدن به مراحل پیشرفته تشخیص داده میشوند و ماهیت بیماری باعث میشود قبل از اینکه مداخله درمانی موثر امکان پذیر باشد، به سرعت به سایر قسمتهای بدن گسترش یابد.
با وجود استفاده از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی، اثربخشی این درمانها در برابر این سرطان هنوز محدود است و دانشمندان را بر آن داشت تا به دنبال درمانهای نوآورانه باشند.
قبل از ظهور فناوری mRNA در طول همه گیری کووید-۱۹، دانشمندان در حال مطالعه پتانسیل آن در درمان سرطان بودند.
این تکنیک به آموزش سیستم ایمنی بدن برای شناسایی و حمله به سلولهای سرطانی متکی است. آزمایشاتی برای این تکنیک در درمان انواع دیگر سرطان مانند ملانوم و سرطان روده بزرگ در حال انجام است.
برای موثر بودن، واکسن mRNA باید پاسخ قوی سلولهای T، نوعی سلول ایمنی که با عفونت و بیماری مبارزه میکند، ایجاد کند. این سلولها باید برای مدت طولانی فعال بمانند تا با سلولهای سرطانی مبارزه کنند.
در آزمایش اخیر، اثربخشی واکسنهای mRNA سفارشی بر روی گروهی از بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده با قابلیت جراحی آزمایش شد. این مطالعه شامل ۱۶ بیمار بود که تحت برداشتن تومور قرار گرفتند و همچنین واکسنهای mRNA متناسب با ویژگیهای تومور آنها را دریافت کردند.
نتایج نشان داد که نیمی از شرکت کنندگان (۸ نفر از ۱۶ نفر) به واکسن پاسخ مثبت دادند، زیرا بدن آنها سلولهای T تولید میکند که قادر به هدف قرار دادن تومورها هستند. از این تعداد، تخمین زده میشود که سلولهای T ممکن است تا ۸ سال فعال بمانند و حدود ۲۰ درصد از این سلولها ممکن است برای چندین دهه به کار خود ادامه دهند.
اگرچه این یافتهها گامی امیدوارکننده در مبارزه با سرطان لوزالمعده است، اما هنوز در مراحل اولیه خود هستند. انجام کارآزماییهای بیشتری برای ارزیابی اثربخشی واکسنهای mRNA و کاربرد گستردهتر آنها در درمان این نوع سرسخت سرطان مورد نیاز است.