به گزارش مجله خبری نگار/بهار، ستاره این مطالعه «گوبوت» (GoBot) است، یک سیستم رباتیک شخصی سازی شده که مجهز به چراغهای چشمک زن، قابلیت ساختن حباب و جلوههای صوتی است. گوبوت برای جلب توجه کودکان خردسال و ایجاد انگیزه در آنها برای حرکت طراحی شده است. اما این فقط یک اسباب بازی با فناوری پیشرفته نیست. این یک ابزار پیچیده برای مبارزه با کم تحرکی دوران کودکی است.
این مطالعه به رهبری دکتر نائومی فیتر (Naomi Fitter)، متشکل از هشت کودک بین دو تا سه ساله بود که در جلسات بازی هفتگی با گوبوت به مدت دو ماه شرکت کردند. هر جلسه سه شرایط داشت. یک دوره کنترل که در آن گوبوت حضور داشت، اما غیرفعال بود، یک دوره مستقل که در آن یک محقق حرکات و ویژگیهای گوبوت را کنترل میکرد، و یک دوره نیمه مستقل که گوبوت به طور مستقل با حداقل ورودی انسانی کار میکرد.
زمانی که گوبوت فعال بود، چه از راه دور و چه نیمه مستقل، کودکان به طور مداوم در مقایسه با زمانی که ربات غیرفعال بود حرکت میکردند. این حرکت فزاینده فقط یک اثر جدید زودگذر نبود. در کل دوره دو ماهه مطالعه ادامه یافت و انتظارات اولیه محققان را مبنی بر کاهش علاقه به ربات به مرور زمان به چالش کشید.
نکته جالب عدم وجود تفاوت معنادار در سطح فعالیت کودکان بین حالت کنترل مستقل و نیمه مستقل بود. این یافته نشان میدهد که رباتهای ترویجدهنده فعالیت میتوانند با حداقل نظارت انسانی کار کنند و تبدیل به ابزاری عملی برای والدین پرمشغله، مهدکودکها یا مراکز مراقبتهای بهداشتی شوند.
فیترز در بیانیهای میگوید: این بدان معناست که یک همبازی رباتی نسبتا کمهزینه که هوش و استقلال بیشتری در مقایسه با اسباببازیهای رباتیک فعلی دارد، ممکن است در آینده نزدیک وجود داشته باشد.