کاپیتان سپاهان: آرزوی هر ورزشکاری است که پیراهن تیم ملی را برتن کند

به گزارش مجله خبری نگار، علی مانیان، کاپیتان تیم هندبال فولاد مبارکه سپاهان متولد ۲۵ اردیبهشت ۱۳۶۴ در خمینی‌شهر اصفهان است؛ وی که به همراه تیم ملی جوانان برای نخستین بار یک مقام آسیایی را برای هندبال ایران به ارمغان آورده است، یکی از پرافتخار‌ترین بازیکنان لیگ برتر نیز به شمار می‌آید و ۷ مقام قهرمانی با پیراهن سپاهان را در کارنامه دارد. 

مانیان از مسیر زندگی ورزشی خود و مشکلات هندبال اصفهان سخن می‌گوید که در ادامه این گفتگو را می‌خوانیم:

چرا هندبال را انتخاب کردید؟

برادر بزرگ‌تر من عضو تیم هندبال ذوب‌آهن بود و من برای تماشا تمرین و مسابقات به سالن می‌رفتم و کم کم به هندبال علاقمند شدم و این رشته را از زمین آسفالت در خمینی‌شهر در سال ۷۵ آغاز کردم.

در سایر رشته‌ها نیز فعالیت داشتید؟

به فوتبال و شنا علاقه دارم و عضو تیم استان هم بودم.

چه زمانی برای اولین بار به تیم ملی راه یافتید؟

در سال ۱۳۸۰ به عنوان عضو تیم ملی دانش‌آموزی به مسابقات جهانی در کشور یونان اعزام شدم و در ادامه عضو تیم ملی نوجوانان و جوانان شدم؛ در سال ۱۳۸۳ برای اولین بار در تاریخ هندبال ایران توانستیم یک مقام آسیایی در رده ملی کسب کنیم.

حس و حال اولین حضور در تیم ملی چطور بود؟

آرزوی هر ورزشکاری است که پیراهن تیم ملی را بر تن کند، من نیز در آن لحظه خیلی خوشحال بودم که توانستم به این افتخار دست پیدا کنم.

در چه تیم‌های باشگاهی حضور داشتید؟

در تیم‌های مقاومت اصفهان، ذوب‌آهن اصفهان، نیک اندیش اصفهان، فولاد مبارکه سپاهان و باشگاه نجف عراق بازی کرده‌ام.

در چه مسابقات بین‌المللی شرکت داشتید و چه افتخاراتی کسب کردید؟

در مسابقات دانش‌آموزی جهان در سال ۱۳۸۰ مقام پنجم را کسب کردیم، در سال ۸۳ با تیم ملی جوانان سوم آسیا شدیم، در همان سال با سپاهان نایب‌قهرمان آسیا شدم، سال ۸۷ با سپاهان در آسیا سوم شدیم، در سال ۹۰ همراه با تیم ملی بزرگسالان در مسابقات انتخابی المپیک در جایگاه سوم قرار گرفتیم.

امسال به تیم سپاهان بازگشتید، در این مورد بفرمایید.

من تا سال ۹۶ در سپاهان حضور داشتم، بعد از آن ۳ سال در ذوب‌آهن بودم و سال ۱۴۰۰ به تیم سپاهان‌نوین پیوستم، دو سال در این تیم حضور داشتم و فصل گذشته به سپاهان بازگشتم؛ من با سپاهان افتخارات زیادی به دست آوردم که هفت قهرمانی در لیگ برتر از جمله این افتخارات است و همه آنها را مدیون باشگاه بزرگ سپاهان هستم.

فصلی که برای سپاهان گذشت را چطور ارزیابی می‌کنید؟

ما فصل را خوب شروع نکردیم و تمرینات دیر آغاز شد، بازیکنان درگیر اردو‌ها و مسابقات تیم ملی بودند و نتوانستیم هماهنگی لازم را به دست بیاوریم؛ مصدومیت‌های متوالی بازیکنان نیز نظم تیمی ما را برهم زد، نکته دیگر این که تیم نسبت به سال گذشته خیلی تغییر کرده بود و بازیکنان زیادی از تیم جدا شده بودند.

لیگ امسال به طور کلی چه تفاوت‌هایی نسبت به سال‌های قبل داشت؟

یک لیگ فرسایشی را پشت سر گذاشتیم و بازیکنان زیادی در فصلی که گذشت آسیب دیدند، اما تیم‌ها از نظر مهره و قدرت به یکدیگر نزدیک بودند یعنی هر تیم چند بازیکن ملی‌پوش داشت؛ اکثر نتایج تیم‌ها در پایان بازی با اختلاف یک گل بود و این نشان می‌دهد که تیم‌ها تقریبا در یک سطح بودند و یک اشتباه کوچک جایگاه یک تیم را تغییر می‌داد.

چه پیشنهادی برای بهتر شدن لیگ دارید؟

به نظر من باید برنامه لیگ به شکلی باشد که تعطیلی زیاد بین مسابقات نباشد تا بازیکن بتواند آمادگی خود را حفظ کند و در بهترین سطح خودش باشد.

وضعیت هندبال اصفهان را چطور ارزیابی می‌کنید؟ چه پیشنهادی برای بهبود وضعیت دارید؟

وضعیت هندبال اصفهان نسبت به سال‌های گذشته خیلی خوب نیست؛ اصفهان مهد هندبال ایران است و در گذشته صادر کننده بازیکن بود، اما در حال حاضر ما بازیکن از بیرون می‌آوریم که این نشان می‌دهد ما در رده پایه خوب کار نمی‌کنیم؛ اگر بخواهیم هندبال قوی داشته باشیم باید در رده‌های پایه سرمایه‌گذاری کنیم و از مربیان بزرگ خارجی در این رده‌ها استفاده کنیم تا سال‌های بعد بتوانیم هندبالیست‌های خوبی داشته باشیم.

شما در زندگی ورزشی به افتخارات زیادی دست یافتید، آیا حسرتی باقی مانده است؟

دوست داشتم با تیم ملی به المپیک بروم که نتوانستم به این افتخار دست پیدا کنم.

صحبت پایانی؟

از مربیان خود که برای من زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و همچنین یک تشکر ویژه از باشگاه بزرگ سپاهان دارم که همیشه حامی هندبال و هندبالیست بوده است.